Τα λόγια του ποιητή μιλούν με τον καλύτερο τρόπο για το σπιτάκι στον Υμηττό όπου, στις 29 Απρίλη του 1944, μετά από άνιση μάχη εφτά ωρών με διακόσιους περίπου Γερμανούς και ταγματασφαλίτες, σκοτώθηκαν οι τρεις ΕΠΟΝίτες Κώστας Φολτόπουλος, Μήτσος Αυγέρης και Θάνος Κιοκμενίδης.Ο Μιχάλης Λιαρούτσος μας μιλάει για εκείνη τη μάχη και τι επακολούθησε:

"Τα τρία παιδιά ήταν ΕΠΟΝίτες, που είχαν περάσει στον ΕΛΑΣ και είχαν το σπίτι αυτό σαν στέκι για να έρχονται να μένουνε και για να φυλάνε κάποιο μικρό οπλισμό. Εκείνο το πρωί πέρασαν από δω, κάποιος τους είδε και ειδοποίησε τους Γερμανούς που βρίσκονταν εκεί που σήμερα είναι η ΠΥΡΚΑΛ, την οποία τότε οι Γερμανοί την είχαν σαν πολεμικό εργοστάσιο. Αρχισε μια συμπλοκή, μια μάχη που κράτησε μέχρι το απόγευμα. Τότε ήρθαν και ταγματασφαλίτες, οι οποίοι περικύκλωσαν το μέρος, δώσανε τη μάχη και σκότωσαν και τα τρία τα παιδιά.

Το βράδυ, μόλις έφυγαν, ήρθε κόσμος και όλο αυτό το μέρος το γέμισε λουλούδια. Τα μεσάνυχτα, κάποιος ΕΠΟΝίτης, που λεγόταν Νίκος Παπαδόπουλος και ήταν τότε δεύτερος γραμματέας του τομέα του τμηματικού συμβουλίου του Υμηττού, πήρε μια σκάλα και με μαύρα γράμματα έγραψε το σύνθημα: "Διαβάτη που περνάς από το σπίτι των τριών ηρώων του Υμηττού, γονάτισε, σφίξε τη γροθιά σου και ορκίσου εκδίκηση".Την άλλη μέρα, η ΕΠΟΝ έβγαλε χωνιά και μάλιστα, όπως αφηγείται ο Παπαδόπουλος, άρχιζε πάντα και επί μέρες με την επίκληση "Ε! αδικοχαμένοι αγωνιστές". Για ορισμένο διάστημα, το σπιτάκι του Υμηττού έμεινε σαν τόπος προσκυνήματος και η μετεμφυλιακή εποχή το κατάστρεψε, σβήστηκαν τα συνθήματα και έμεινε σαν ερείπιο. Καταστράφηκε μετά την εγγλέζικη επέμβαση και έμεινε μισοερειπωμένο αυτό το κτίριο, το οποίο τώρα το έχει απαλλοτριώσει ο δήμος και είναι στην ιδιοκτησία του. Κάθε χρόνο γίνονται εκδηλώσεις και έχει παραχωρηθεί στην ΠΕΑΕΑ του Υμηττού που το επιμελείται και το έχει σαν μουσείο".