Ομορφος κόσμος, ηθικός, έ, αγγελικά πλασμένος. Είδες χαρά που κάνουν τα κοράκια; Το θέμα σου πουλάει. Πρωτοσέλιδες φωτογραφίες, το όνομα υπογραμμισμένο μαζί με τα αρχικά του επώνυμου, μην και ξεφύγει κανείς και δεν καταλάβει για ποιο "κουμάσι" γίνεται όλη αυτή η φασαρία. Ε; Φωτογραφίες του πατέρα, η μάνα τούς ξέφυγε. Λείπει λίγο αίμα, είναι γεγονός. Ομως εκείνες οι περιγραφές για το ξύλο αποκαθιστούν κάποια ισορροπία. Είδες λοιπόν πόσο εύκολα γίνεσαι "σταρ"; Ολοι έτρεξαν. Και ο υπουργός και οι εισαγγελείς και οι καθηγητές και οι δημοσιογράφοι. Λίγος Τζαννακάκης λείπει, αλλά δεν πειράζει. Η δουλιά που ήταν να γίνει έγινε. Η κατάληψη χτυπήθηκε, οι συμμαθητές σου δικάστηκαν κι αυτοί κι ας μην κλείστηκαν μέσα, το μήνυμα πέρασε. Καιρός να πουλήσουμε και τα επέκεινα. Να προλάβουμε, Γεωργία, να παροπλίσουμε τα όποια σπέρματα κοινωνικής έκρηξης μπορούσε να γεννήσει η πράξη των δικαστών. Να βεβαιωθεί ότι παρ' όλα αυτά το σύστημα λειτουργεί. Και έτσι κι αλλιώς. Και δικάζει και συγχωρεί.

Κράτα την οργή σου, Γεωργία, για αργότερα.

Ετσι κι αλλιώς το θέμα σου πουλάει. Και το να "αθωωθείς" - άσχετο αν δεν καταδικάστηκες ποτέ - κι αυτό πουλάει. Οπως πούλησαν οι δημοσιευμένες φωτογραφίες με τα κατεστραμμένα θρανία, όπως πούλησε, τότε, η προβολή από τα"μίντια" της "λαϊκής απαίτησης" να συλληφθούν πάραυτα οι καταστροφείς, να παταχτούν εδώ και τώρα ο λιποτάχτης φαντάρος και η φίλη του, θυμάσαι; Να θυμάσαι. Μην κάνεις τα λάθη μας και ξεχάσεις.

Κράτα την οργή σου, Γεωργία, θα τη χρειαστείς.

Να κρατήσεις και το ημερολόγιο με εκείνη τη φράση "θέλουμε το κόσμο και τον θέλουμε τώρα". Μια τέτοια αξίωση, βέβαια, έχει το κόστος της. Είτε ίδρυμα το πεις, είτε αναμορφωτήριο, φυλακή είναι. Μόνο, σε παρακαλώ, μην τους αφήσεις να σε χαϊδέψουν στην πλάτη, προπαντός όσους αυτοχρίστηκαν υπερασπιστές σου μόλις μυρίστηκαν πως κι αυτό πουλάει.

Μην οργίζεσαι τώρα, Γεωργία, αργότερα.

Προς το παρόν να θυμάσαι αυτό που λέγανε οι παλιοί: Αγάπα το κελί σου, τρώγε το φαφι σου και διάβαζε πολύ. Ετσι αντέξανε και μείνανε όρθιοι χωρίς να παρακαλέσουν κανέναν κερατά. Α, ναι, να κρατήσεις επαφή με όλα τα παιδιά. Να τους γράφεις και μη φοβάσαι να ζητάς να δείξουν συνέπεια λόγων και έργων. Αν μεταξύ σας δεν τη χτίσετε τώρα την αλληλεγγύη για το μετά, μην περιμένεις απ' αλλού. Οταν θα βγεις η ανεργία θα είναι ακόμα εδώ κι εσείς, όλοι εσείς, πρέπει να είστε πιο δυνατοί από μας για να την αντέξετε. Να είστε έτοιμοι, όχι φοβισμένοι. Αλληλέγγυοι, "ψαγμένοι". Σκέψου από τώρα, για παράδειγμα, για όλους αυτούς που δείχνουν να κλαίνε για σένα. Τι κρύβουν, τι δε λένε; Η κυρία Μπόμπολα, ας πούμε, τι κοινό έχει με τη μητέρα σου; Η "Χρυσή Ευκαιρία" του Τεγόπουλου πόσα μεροκάματα εξασφάλισε στον πατέρα σου;

Κρατήσου όρθια, Γεωργία, για αργότερα.

Κάποτε οι σκουπιδιάρηδες κάνανε κινητοποιήσεις με σύνθημα "Αξιοπρέπεια". Αυτή είναι η τάξη μας. Μην το ξεχάσεις, οι ίδιοι το είπανε, δε σε καταδικάσανε για τα σπασμένα θρανία, για τα "άλλα", λένε, καταδικάστηκες. Μην ξεχάσεις, σε παρακαλώ, μην ξεχάσεις, αυτοί το γράψανε, θα βγεις, λένε, από εκεί "χειρότερη", δηλαδή σε λογίζουν ήδη κάτι χαλασμένο. Μην ξεχάσεις μικρούλα, ούτε αυτούς που δηλώνουν ξεδιάντροπα πως "θα συζητούσαν" μια ποινή πιο "ανθρώπινη", ούτε τους άλλους τους μαϊντανούς που έσπευσαν να παρομοιάσουν την περίπτωσή σου με τα τεστ παρθενίας στην Τουρκία. Δεν είναι σκοταδισμός, Γεωργία, αυτά που συμβαίνουν. Καπιταλισμός, άγριος, ξετσίπωτος είναι.

Κράτα, λοιπόν, την οργή σου, Γεωργία. Διάβαζε, να γίνεις νηπιαγωγός, χρήσιμος - στους ανθρώπους - άνθρωπος. Κι έτσι, όταν έρθει η ώρα, θα έχεις μάθει τι να την κάνεις την οργή σου.

Θανάσης ΛΕΚΑΤΗΣ