Η παρατεταμένη προεδρολογία δεν έχει μόνο τη διάσταση του αποπροσανατολισμού του λαού. Στη σκιά της, με τις διαρκείς μεταβολές δεδομένων, την αλλαγή επιχειρημάτων κοκ, μπορούν πιο εύκολα να δοκιμαστούν και να επιτευχθούν προσεγγίσεις και "λύσεις", που θα επιβληθούν στο λαό ως "κοινής αποδοχής", ή ως "άποψη της πλειοψηφίας".

Ταυτόχρονα όμως υπάρχει και η φαγωμάρα και ο ανταγωνισμός των κομμάτων εξουσίας τα οποία, ιδιαίτερα τα "αντιπολιτευόμενα", είναι υποχρεωμένα να περισώζουν τα προσχήματα.

Η "αντιπαράθεση" όμως αυτή είναι φθοροποιός και επιζήμια τελικά για τους διαχειριστές της εξουσίας και τα "μεγάλα αφεντικά", οι οποίοι καταβάλλουν, χρόνια τώρα, τεράστιες προσπάθειες για την επίτευξη και εμπέδωση της συναίνεσης μεταξύ των πολιτικών εκφραστών τους, ώστε να εξασφαλίσουν την πολυπόθητη "πολιτική σταθερότητα".

Αυτός είναι ο κυριότερος λόγος που έχουν πληθύνει τελευταία οι φωνές που ζητούν επίσπευση των διαδικασιών και επίτευξη συμφωνίας όσο το δυνατόν νωρίτερα.

Δύο μήνες ακόμα προεδρολογίας, θα προκαλέσουν σοβαρές ζημιές στο συναινετικό οικοδόμημα, ενώ θα δυσκολευτεί χρονικά, το μαγείρεμα της συναίνεσης.