Τη χρονιά που τελειώνει η ελληνική κυβέρνηση αντιμετώπισε την ακόμη μεγαλύτερη περιθωριοποίηση της χώρας στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Οι "εταίροι" φρόντισαν με κάθε τρόπο να καταστήσουν σαφές στην Αθήνα ότι η Ελλάδα βρίσκεται ήδη στη θέση του "φτωχού συγγενή", αν όχι του "αναγκαίου κακού". Και βέβαια ενόψει της αναθεώρησης της Συνθήκης του Μάαστριχτ γίνεται κατανοητό ποια θέση επιφυλάσσουν για τη χώρα οι ιθύνοντες. Απέναντι στην πολιτική αυτή της περιθωριοποίησης η ελληνική κυβέρνηση αντέταξε την "κοινοτική νομιμοφροσύνη", προσδοκώντας τις εισροές των κονδυλίων στα οποία έχει στηρίξει όλες τις ελπίδες της για την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης.

Τις σημαντικότερες συνέπειες από τις επιλογές της Ευρωπαϊκής Ενωσης η Ελλάδα τις μετρά στον οικονομικό και τον κοινωνικό τομέα. Η λειτουργία των προγραμμάτων "σύγκλισης" και η εφαρμογή των άρθρων της Συνθήκης του Μάαστριχτ, περί "πολυμερούς εποπτείας", δεν αφήνουν κανένα περιθώριο στην κυβέρνηση για άσκηση οποιασδήποτε πολιτικής που θα ερχόταν σε αντίθεση, ή έστω θα αμφισβητούσε τις επιλογές των Βρυξελλών. Επιπλέον, όπως ορίζει η Συνθήκη, οι χώρες - μέλη αντιμετωπίζουν και σημαντικές ποινές όταν διαπιστωθεί ότι δεν ακολουθούν την επιτασσόμενη πολιτική και με τους ρυθμούς που ορίζει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Δεν είναι τυχαίο ότι όσες φορές κοινοτικοί αξιωματούχοι μιλούν για τις επιδόσεις της ελληνικής κυβέρνησης, φροντίζουν να υπενθυμίζουν το άρθρο 104γ της Συνθήκης, αφήνοντας να εννοηθεί ότι σε περίπτωση νέων καθυστερήσεων θα σταματήσουν την κοινοτική χρηματοδότηση. Βασικό εργαλείο στην οικονομική πολιτική θεωρείται πλέον το αναθεωρημένο πρόγραμμα "σύγκλισης" που εγκρίθηκε από την Κομισιόν τον περασμένο Σεπτέμβρη και ορίζει τους στόχους, τους ρυθμούς και τα μέσα της οικονομικής πολιτικής για την επόμενη τετραετία. Οσον αφορά τώρα τα αποτελέσματα από την εφαρμογή του προγράμματος "σύγκλισης" ας μιλήσουν καλύτερα οι ίδιοι οι αριθμοί, στον οικονομικό απολογισμό του 1994. Εκείνο που εδώ θέλουμε να επισημάνουμε είναι το γεγονός της ασφυκτικής εξάρτησης που δημιουργείται μέσω της εξελισσόμενης ολοκλήρωσης.

Η επίδραση της Ευρωπαϊκής Ενωσης ρίχνει τη σκιά της και στο μεγάλο θέμα των ιδιωτικοποιήσεων. Η "μετοχοποίηση" του ΟΤΕ, η μελετώμενη ιδιωτικοποίηση των υπόλοιπων δημοσίων επιχειρήσεων και οργανισμών, το ξεπούλημα ή η διάλυση των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά αποτελούν επιταγές της Ενωσης και μάλιστα χωρίς καμιά ρήτρα διαφυγής εκ μέρους της κυβέρνησης.

Οι Ελληνες εργαζόμενοι ζουν και υφίστανται καθημερινά τις συνέπειες των επιλογών της Ευρωπαϊκής Ενωσης, που βεβαίως χωρίς αντίρρηση υλοποιεί η κυβέρνηση. Μεταξύ των άλλων και τις συνέπειες από την εφαρμογή της "Λευκής Βίβλου". Η επέκταση της μερικής απασχόλησης, η μείωση των κοινωνικών - ασφαλιστικών δικαιωμάτων, η κατάργηση των περιορισμών στις απολύσεις, είναι μέτρα που περνούν στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας, όπως αποφάσισαν πρόσφατα οι υπουργοί οικονομικών της Ενωσης, με τη σύμφωνη γνώμη και του κ. Παπαντωνίου.

Οι παραπάνω επισημάνσεις δε μειώνουν καθόλου την ευθύνη της ελληνικής κυβέρνησης, η οποία σε πολλές περιπτώσεις επικαλείται σαν άλλοθι τις κοινοτικές αποφάσεις για την εφαρμογή μιας πολιτικής, με την οποία και η ίδια συμφωνεί. Εξάλλου δεν έχουμε καταγράψει κάποια διαφωνία της ελληνικής πλευράς σε καμιά από τις αποφάσεις που προαναφέρθηκαν.

|Π9 Δάνης ΠΑΠΑΒΑΣΙΛΕΙΟΥ