Η αυξανόμενη κοινωνική δυσαρέσκεια που όλο και περισσότερο παίρνει τη μορφή οργανωμένης και σκληρής αναμέτρησης με την αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης, αρχίζει να έχει τον αντίκτυπο στο εσωτερικό του κυβερνώντος κόμματος και να δημιουργεί "προβληματισμό" και "πονοκεφάλους" στον Κ. Σημίτη.Το πολιτικό κόστος που κατέβαλε και θα συνεχίζει για πολύ ακόμη η κυβέρνηση, καθώς και η κοινωνική απομόνωση στην οποία έχει περιέλθει, εξαιτίας του ηρωικού και μεγάλου αγώνα των αγροτών και των ναυτεργατών, δίνει, εκτός των άλλων, μια καλή ευκαιρία στους εσωκομματικούς αντιπάλους του να ανασυνταχθούν και να κινηθούν στην κατεύθυνση σχηματοποίησης της "εσωκομματικής αντιπολίτευσης".

Ηδη, ορισμένα στελέχη επισημαίνουν τον "κίνδυνο συρρίκνωσης του ΠΑΣΟΚ" και"αποκοπής του από στρώματα που το στήριζαν παραδοσιακά, όπως οι αγρότες", εξαιτίας της πολιτικής που εφαρμόζει η κυβέρνηση, χωρίς βέβαια να θέτουν ζήτημα αλλαγής αυτής της πολιτικής. Αντίθετα, συμφωνούν ότι η πορεία προς το Μάαστριχτ είναι μονόδρομος, αλλά υποστηρίζουν ότι μπορεί να ακολουθηθεί μέσα από διαφορετικούς δρόμους και με ρυθμούς "λιγότερο επώδυνους για τις κατώτερες κοινωνικές ομάδες και στρώματα". Μεταξύ αυτών των στελεχών συμπεριλαμβάνονται οι Γερ. Αρσένης, Απ. Κακλαμάνης, Π. Οικονόμου, Αν. Πεπονής, Ευ. Βενιζέλος, Χρ. Παπουτσής κ.ά. Ο τελευταίος, σε πρόσφατη τηλεοπτική συνέντευξή του, κωδικοποίησε τις ενστάσεις του απέναντι στον Κ. Σημίτη, επικεντρώνοντας, κυρίως, στο ζήτημα του χαρακτήρα και της κοινωνικής βάσης του ΠΑΣΟΚ.

Οι εσωκομματικές αντιθέσεις στο ΠΑΣΟΚ προσλαμβάνουν, σε αυτή τη φάση, την εκδήλωση δυσαρέσκειας για τον "αλαζονικό τρόπο" αντιμετώπισης από τον Κ. Σημίτη και της "μη αξιοποίησης" των άλλων κορυφαίων στελεχών, τον οποίο αποδίδουν, όπως συνηθίζεται, στο "περιβάλλον" του, που στην τρέχουσα ορολογία αποκαλείται "πρωινός καφές". Ετσι, από ορισμένους "διαφωνούντες", έχει τεθεί ευθέως ζήτημα κατάργησης του "πρωινού καφέ" και αντικατάστασής του από ένα συλλογικό όργανο που θα εξασφαλίζει ευρύτερη εκπροσώπηση των εσωκομματικών τάσεων.

Δεν είναι τυχαίο από αυτή την άποψη ότι ο γραμματέας της ΚΕ Κ. Σκανδαλίδης,ο οποίος φέρεται δυσαρεστημένος από τον παραγκωνισμό που του επιφύλαξε ο Θ. Τσουκάτος,αναφερόμενος στην εσωτερική κατάσταση του κυβερνώντος κόμματος κάνει λόγο για "αναβίωση του κλίματος του συνεδρίου".Σε μια προσπάθεια να ξεπεραστεί η "γκρίνια" και να εξασφαλιστεί η συμμετοχή και αξιοποίηση όλων των στελεχών στο κυβερνητικό έργο, ορισμένα ηγετικά στελέχη, όπως η Β. Παπανδρέου,έχουν ρίξει την ιδέα για τη συγκρότηση μιας νέας "ηγετικής ομάδας". Η "αξιοποίηση όλων των στελεχών" είναι το "μεγάλο αίτημα" των δήθεν διαφωνούντων, με προφανή στόχο να μη μείνουν εκτός του παιχνιδιού της εξουσίας και σταδιακά περιθωριοποιηθούν.

Από την πλευρά του ο Κ. Σημίτης απορρίπτει, σύμφωνα με τα λεγόμενα από τους στενούς συνεργάτες του, τις αιτιάσεις των εσωκομματικών αντιπάλων και αντιτείνει ότι "οι ηγεσίες δε χρίζονται, αλλά αναδεικνύονται μέσα από τους πολιτικούς αγώνες".

Το βέβαιο είναι ότι το 1997 δε θα είναι 1996 για τον Κ. Σημίτη και στο εσωκομματικό παιχνίδι, για τον απλούστατο λόγο ότι βρίσκεται σε θέση "αμυνόμενου", εξαιτίας της πολιτικής που εφαρμόζει. Είναι ολοφάνερο ότι όσο χάνει η πολιτική του απέναντι στην κοινωνία, τόσο θα ενισχύονται οι εσωκομματικές "αντιδράσεις", σε μια προσπάθεια, βέβαια, διατήρησης των ισορροπιών και διασφάλισης της σταθερότητας του πολιτικού συστήματος, σε βάρος, πάντα, των λαϊκών συμφερόντων.

Π. Κ.