Η κυβέρνηση δε θα προχωρήσει σε σκληρά οικονομικά μέτρα, γιατί έχει ισχυρή αντιπολίτευση "από τα αριστερά", εκτιμούσαν πολιτικοί αναλυτές, αμέσως μετά τα αποτελέσματα των βουλευτικών εκλογών, αναφερόμενοι και στην είσοδο του Συνασπισμού στο Κοινοβούλιο. Οι πρόσφατες εξαγγελίες του πρωθυπουργού για την οικονομική πολιτική διαψεύδουν, εμφανώς και πανθομολογούμενα, την εκτίμηση ως προς το σκέλος, του "αν θα παρθούν μέτρα". Παράλληλα, οι πρώτες αντιδράσεις του Συνασπισμού σε αυτές τις εξαγγελίες, τη βδομάδα που πέρασε, δείχνουν και το κατά πόσο δημιουργούν στην κυβέρνηση, έστω, "δισταγμούς" για την οικονομική πολιτική που έχει αποφασίσει να ασκήσει...

Πολιτική αφετηρία της κριτικής που άσκησε κατ' αρχήν ο Συνασπισμός ήταν όχι αυτά καθαυτά τα μέτρα, αν και, όπως αναγνωρίζει και καταγγέλλει σε όλους τους τόνους, πλήττουν τα χαμηλότερα στρώματα του πληθυσμού, αλλά η αποτελεσματικότητα αυτών των μέτρων, σε σχέση με τον στόχο της εισαγωγής στην Α ή στη Β φάση της Οικονομικής & Νομισματικής Ενωσης. Μια "εναλλακτική πρόταση", όπως χαρακτηριστικά επισήμανε ο πρόεδρός του, Ν. Κωνσταντόπουλος, σε δηλώσεις του την Παρασκευή μετά από συνάντηση που είχε με τη διοίκηση της ΓΣΕΕ. Στο πλαίσιο αυτό, ο ΣΥΝ καταθέτει και συγκεκριμένες προτάσεις, δίνοντας ίσως ένα πρώτο δείγμα της τακτικής που θα ακολουθηθεί και στη Βουλή, κατά τη διάρκεια της συζήτησης του προϋπολογισμού.

Σε δηλώσεις της στο ραδιοφωνικό σταθμό ΕΡΑ, η Μ. Δαμανάκη σημείωσε: "Πιστεύω ότι πρέπει να προσπαθήσουμε, και το αναφέρω ως πολιτική επιλογή, να κυνηγήσουμε το τρένο της Ευρώπης. Βέβαια, το κόστος δεν πρέπει να το πληρώσουν μονόπλευρα οι μισθωτοί, οι χαμηλοσυνταξιούχοι.. ". Η άποψη για ορθολογικό μοίρασμα του κόστους, που εξέφρασε η Μ. Δαμανάκη, συμπληρώνεται με την εκτίμηση για μη συμμετοχή της Ελλάδας στην ΟΝΕ και συνολικά στις διαδικασίες "σύγκλισης", εξαιτίας του εξοπλιστικού προγράμματος. Θέση που συμμερίζεται και ο πρόεδρος του ΣΥΝ, Νίκος Κωνσταντόπουλος,αφού, μιλώντας την Τετάρτη στο ρ/σ "Πλάνετ", επισήμανε ότι "η πολιτική απόφαση για το υπερεξοπλιστικό πρόγραμμα είναι ταυτόχρονα πολιτική απόφαση που αποδέχεται ότι δε θα υπάρξουν ούτε οι όροι της σύγκλισης,ούτε οι προϋποθέσεις της κοινωνικής προστασίας και συνοχής. Και αυτή είναι η μεγάλη ευθύνη της κυβέρνησης". Στις ίδιες δηλώσεις, ο πρόεδρος του ΣΥΝ άσκησε κριτική στην αποτελεσματικότητα των κυβερνητικών μέτρων και στο θέμα των επιτοκίων, σημειώνοντας ότι "με την πολιτική που πάει να προωθήσει είναι δεδομένο ότι στη διατραπεζική αγορά θα ανέβουν τα επιτόκια και θα υπάρξει μαζική εκροή βραχυπρόθεσμων κεφαλαίων που σήμερα είναι τοποθετημένα στην εγχώρια αγορά, με αποτέλεσμα να αυξηθεί το κόστος του χρήματος και η απόκλιση θα μεγαλώσει".

Οσον αφορά την κοινωνική διάσταση της οικονομικής πολιτικής, ο Ν. Κωνσταντόπουλος αποσαφήνισε και το πεδίο στο οποίο προτείνει στην κυβέρνηση να εξαντλήσει τις προσπάθειές της. Οπως τόνισε, "για ποιο κοινωνικό πρόσωπο μιλάμε, όταν η κυβέρνηση παραμένει άφωνη κι αρνείται διεκδικήσεις κι αναπροσαρμογή στη Συνθήκη του Μάαστριχτ, που προτείνουν ακόμα και οι Ντελόρ, Σμιτ και Μπαλαντίρ"!

Η ηγεσία του ΣΥΝ, για μια ακόμη φορά, αποκαλύπτει ότι η πολιτική της κινείται στα όρια του συστήματος. Στρατηγική επιλογή της, όπως και του ΠΑΣΟΚ, είναι η πορεία της Ευρωπαϊκής Ενοποίησης. Προκειμένου να δείξει ότι "αντιπολιτεύεται", παραπλανά τους εργαζόμενους, προβάλλοντας τη δυνατότητα "κοινωνικής διάστασης" της οικονομικής πολιτικής, που δεν προωθεί η κυβέρνηση γιατί δε διεκδικεί αναπροσαρμογή στη Συνθήκη Μάαστριχτ, όπως ο ΣΥΝ, ο Σμιτ κλπ. Δηλαδή μια κυβέρνηση των μονοπωλίων να ασκήσει πολιτική ενάντιά τους! Και μάλιστα στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής Ενωσης των πολυεθνικών! Οταν ακριβώς, με ή χωρίς αναπροσαρμογή της συνθήκης, είναι Ενωση βαθιά αντιδραστική, επειδή είναι Ενωση των πολυεθνικών. Αυτό, αν δεν είναι αυταπάτη, μήπως είναι άλλοθι για να περάσει πιο ανώδυνα η κυβερνητική πολιτική; Οσον αφορά τώρα τις "εναλλακτικές προτάσεις", εκ μέρους του Συνασπισμού, υπήρξαν κάποιες πρώτες αναφορές: "Μια ουσιαστική εφαρμογή της φορολόγησης της μεγάλης ακίνητης περιουσίας και των τίτλων του δημοσίου με συντελεστές που ισχύουν σήμερα σε πολλές χώρες της Ευρώπης θα μπορούσε να χρηματοδοτήσει, λόγου χάρη, την τιμαριθμοποίηση των φορολογικών κλιμακίων". Με την παραπάνω θέση, ουσιαστικά, ο Συνασπισμός - αν και προβάλλει ως επιχείρημα ουσιαστικής πολιτικής παρέμβασης το ότι προτείνει "ρεαλιστική λύση" - υπονομεύει το θέμα της τιμαριθμοποίησης της φορολογικής κλίμακας.Ενα κομβικό αίτημα των συνδικαλιστικών οργανώσεων των εργαζομένων και των συνταξιούχων, που συναντά την άρνηση της κυβέρνησης να το εφαρμόσει. Μιας κυβέρνησης, που έμπρακτα έχει αποδείξει, και αποδεικνύει καθημερινά, πως δε διαθέτει την πολιτική βούληση να φορολογήσει τους πραγματικά "έχοντες", τα υπερκέρδη των επιχειρήσεων, που, ούτως ή άλλως, χαίρουν φορολογικής ασυλίας.

Σε έναν τελικό συμψηφισμό, οι πρώτες αντιδράσεις του Συνασπισμού στα οικονομικά μέτρα Σημίτη δείχνουν να οριοθετούν την πολιτική τους λειτουργικότητα: Αφ' ενός, αναγνωρίζεται στην κυβέρνηση το άλλοθι στις επιλογές της, της "μη είσπραξης" φορολογικών εσόδων, που, ούτως ή άλλως, χρησιμοποιείται κατά κόρον και, αφ' ετέρου, νομιμοποιεί ..."από τα αριστερά", την κεντρική λογική που διέπει το σύνολο των νέων οικονομικών μέτρων: Την εξάρτηση και την υποταγή των διεκδικήσεων στη συνεχή διολίσθηση του βιοτικού επιπέδου μισθοσυντήρητων και μικρομεσαίων, από τη γενεσιουργό τους αιτία: Το κυνήγι των δεικτών του "οράματος" της Οικονομικής & Νομισματικής Ενοποίησης και της "σύγκλισης" των ευρωπαϊκών οικονομιών.

Γεράσιμος ΛΙΒΙΤΣΑΝΟΣ