Τρίτη 1 Οχτώβρη 1996
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 3
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Δικομματικές αναταράξεις

Αντιμέτωπο με τα αδιέξοδά του βρίσκεται εδώ και μια βδομάδα το - εκ νέου - κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, με αφορμή την ήττα στις εκλογές της 22ας του Σεπτέμβρη και το θέμα ηγεσίας που συνακόλουθα τέθηκε.

Τα αδιέξοδα αυτά της ΝΔ δεν είναι κυρίως, ή μόνο, θέμα προσώπου, που θα αναδειχτεί στην ηγεσία του κόμματος. Είναι, πρωτίστως, αδιέξοδα πολιτικά και ιδεολογικά και ως τέτοια θα συνεχίσουν να τροφοδοτούν την κρίση στο κόμμα της ΝΔ. Η εδώ και αρκετό καιρό νεοφιλελεύθερη πολιτική που ασκεί το ΠΑΣΟΚ έχει ως ένα μεγάλο βαθμό στερήσει από τη ΝΔ "ζωτικό πολιτικό χώρο" και την έχει οδηγήσει στο να μην μπορεί ούτε από συντηρητικές θέσεις να αρθρώσει μια αξιόπιστη εναλλακτική πολιτική πρόταση.

Το ΠΑΣΟΚ έχει αναλάβει να προωθήσει πολύ πιο αποτελεσματικά την αντιλαϊκή πολιτική του Μάαστριχτ, κάτι που το έχουν αντιληφθεί τα αφεντικά των Βρυξελλών, εξ ου και η ολόπλευρη στήριξή τους στον "εκσυγχρονιστή Σημίτη". Η στήριξη αυτή, καθώς και η υπερατλαντική υποστήριξη στο ΠΑΣΟΚ - παρά τα "ευχαριστώ" και της ΝΔ προς τους Αμερικανούς - τράβηξαν "το χαλί κάτω από τα πόδια" του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, που είδε τα, για χρόνια ολόκληρα, βασικά του στηρίγματα, να στρέφονται χωρίς προσχήματα τώρα πλέον στον έτερο δικομματικό εταίρο.

Η δυνατότητα του ΠΑΣΟΚ, να εμφανίζεται ως πιο αξιόπιστος διαχειριστής του συστήματος και να προωθεί πιο εύκολα τα αντιλαϊκά μέτρα, έκανε και το ντόπιο οικονομικοπολιτικό κατεστημένο να δώσει την προτίμησή του στο κυβερνών κόμμα.

Απέναντι σε αυτήν την "ιδεολογική λεηλασία", που πραγματοποίησε το ΠΑΣΟΚ, το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης το μόνο που είχε και προεκλογικά να αντιτάξει ήταν ότι η κυβέρνηση "αντιγράφει άτσαλα" την πολιτική της ΝΔ. Μόνο που το ΠΑΣΟΚ όχι μόνο δεν "αντέγραψε άτσαλα" την πολιτική της ΝΔ, αλλά εμφανίστηκε ως το πιο "κατάλληλο" κόμμα, για να υλοποιήσει την αντιλαϊκή πολιτική και γι' αυτό τα ντόπια και ξένα συμφέροντα, με το αλάνθαστο ταξικό τους κριτήριο, του παρείχαν τη σκανδαλώδη στήριξη που ζήσαμε προεκλογικά.

Ολα τα παραπάνω εξηγούν, σε μεγάλο βαθμό, την ουσία της κρίσης στο κόμμα της ΝΔ, από την οποία σίγουρα δε θα ξεφύγει ούτε την Παρασκευή, μέρα που εκλέγεται ο νέος αρχηγός. Ούτε φυσικά θα ξεφύγει με απόψεις του στιλ "αφού η πολιτική μας διεθνώς δικαιώνεται, γιατί κάτι τέτοιο δε γίνεται και στην Ελλάδα", καθώς είναι πλέον ορατό ότι "η δικαίωση διεθνώς του νεοφιλελευθερισμού", για την οποία γίνεται λόγος, δεν είναι τίποτα άλλο παρά καταστροφικές πολιτικές που οδήγησαν λαούς στη φτώχεια και την απόγνωση.

Το μακροχρόνιο της κρίσης στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν αφήνει, όπως είναι φυσικό, ασυγκίνητο το κατεστημένο, το οποίο θέλει ο δικομματισμός να λειτουργεί απρόσκοπτα και το ένα κόμμα να απορροφά ανώδυνα τη δυσαρέσκεια που δημιουργεί η πολιτική του άλλου. Γι' αυτό και οι όποιες λύσεις τελικά δοθούν, άσχετα από πρόσωπα, θα κινούνται στην παραπάνω κατεύθυνση διαιώνισης του δικομματισμού. Η μόνη δύναμη που μπορεί να χαλάσει τα σχέδιά τους είναι το λαϊκό κίνημα και η οργανωμένη πρωτοπορία του, το ΚΚΕ.


Κορυφή σελίδας
Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ