Με ιδιαίτερα βίαιο τρόπο και επιταχυνόμενους ρυθμούς υποβαθμίζεται ο ρόλος των ελληνικών επιχειρήσεων στον τομέα των τροφίμων και ποτών, αφού η ασκούμενη πολιτική περιορίζει ουσιαστικά την κατανάλωση ελληνικών προϊόντων και παράλληλα "κλείνει" τις πόρτες για εξαγωγές ελληνικών τροφίμων και ποτών, ανοίγοντας ταυτόχρονα τους ορίζοντες στα εισαγόμενα να κατακλύσουν την ασωτερική αγορά. Ετσι, ακόμα και η λαϊκή ρήση "παπούτσι από τον τόπο σου κι ας είναι μπαλωμένο", δε βρίσκει πια έδαφος ούτε στο... φαγητό! Αυτό τουλάχιστον δείχνουν οι ιλιγγιώδεις ρυθμοί, με τους οποίους εκτοπίζονται χρόνο με το χρόνο από τα ράφια των σούπερ - μάρκετ και γενικότερα από την ελληνική αγορά, τα ντόπια προϊόντα, για να πάρουν τη θέση τους αντίστοιχα ευρωπαϊκά - και όχι μόνο - είδη. Αδιάψευστο μάρτυρα της δυσοίωνης αυτής εξέλιξης, αποτελούν τα επίσημα στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδος, σχετικά με την πορεία των εισαγωγών και εξαγωγών της χώρας μας στον κλάδο τροφίμων και ποτών κατά την τριετία 1993 - 1995.

Τα συγκεκριμένα στοιχεία, τα οποία επεξεργάστηκε και παρουσιάζει σήμερα ο "Ρ", αποκαλύπτουν ότι στην παραπάνω τριετία, το έλλειμμα (οι διαφορά ανάμεσα στις εισαγωγές και τις εξαγωγές) στον κλάδο τροφίμων και ποτών αυξήθηκε κατά 77,3% (!) Το 1995 έφτασε στο ύψος - ρεκόρ των 1.873,2 εκατομμύρια δολάρια, ενώ το 1993 ήταν 1,056,7 εκατομμύρια δολάρια.Πρόκειται για ένα από τα "επιτεύγματα" της πολιτικής, που εφάρμοσε όλα αυτά τα χρόνια η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ καθ' υπόδειξη των επιταγών του Διευθυντηρίου των Βρυξελλών, συνεχίζοντας στο δρόμο που χάραξε η προκάτοχός της. Μιας πολιτικής που εκτός των άλλων, "κατόρθωσε" να καταντήσει ελλειμματικό το ισοζύγιο σε μια σειρά βασικούς και παραδοσιακούς τομείς του κλάδου τροφίμων - ποτών (όπως στις... πατάτες) στο διάστημα από το 1993 μέχρι το 1995! Οι παραπάνω διαπιστώσεις αποτελούν αδιάψευστο μάρτυρα της συνεχούς υποβάθμισης της εγχώριας παραγωγής και των σοβαρών πληγμάτων που δέχονται με το πέρασμα του χρόνου σημαντικοί κλάδοι της αγροτικής οικονομίας και της κτηνοτροφίας, προς δόξαν των πολιτικών μονόπλευρης λιτότητας, που εφαρμόζουν όλα αυτά τα χρόνια οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ.

Την άποψη αυτή ενισχύουν και τα παρακάτω συμπεράσματα που προκύπτουν από τα επίσημα στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδας. Αναλυτικότερα:

• Η αξία των εισαγωγών τροφίμων και ποτών ανήλθε σε 3,2 δισ. δολάρια το 1995, έναντι 2,4 δισ. δολαρίων που ήταν το 1993. Παρουσίασε δηλαδή αύξηση κατά 33,3%!
• Αντίθετα, η αξία των εξαγωγών τροφίμων και ποτών, συγκρινόμενη στα ίδια έτη, παρέμεινε περίπου στα ίδια επίπεδα και συγκεκριμένα 1,3 δισ. δολάρια.

Οι παραπάνω μεταβολές στην πορεία των εισαγωγών και εξαγωγών στα τρόφιμα και ποτά είχαν ως αποτέλεσμα, το έλλειμμα στους συγκεκριμένους κλάδους να παρουσιάσει, όπως σημειώνεται και παραπάνω την τρομακτική αύξηση της τάξης του 77,3%!

Οι παραπάνω διαπιστώσεις για τον τρόπο που διαμορφώθηκε την τελευταία τριετία το εμπορικό ισοζύγιο των τροφίμων και ποτών, προκαλούν οργή και αγανάχτηση από όποια σκοπιά κι αν τις δει κανείς. Είτε από τη σκοπιά της συστηματικής υπονόμευσης της εγχώριας παραγωγής και της περιθωριοποίησης εκατοντάδων μικρομεσαίων επιχειρήσεων του κλάδου προς όφελος των πολυεθνικών κυρίως της Ενωμένης Ευρώπης. Είτε από τη σκοπιά της συνεχούς συναλλαγματικής αιμορραγίας, που σε ορισμένες περιπτώσεις υπερδιπλασιάστηκαν μέσα στην τριετία, για εισαγωγές στοιχειωδών προϊόντων διατροφής! Οπως αποκαλύπτουν τα στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδας:

• Για εισαγωγές ζώων ζωντανών προς σφαγή δαπανήθηκαν κατά το 1995 65,4 εκατ. δολάρια, ποσό που εμφανίζεται αυξημένο κατά 34,8% σε σχέση με το ποσό που δαπανήθηκε το 1993 (48,5 εκατ. δολ.). Επιπλέον, το 1995 η χώρα μας δαπάνησε 526,6 εκατ. δολ. για εισαγωγές φρέσκου κρέατος, ενώ το 1993 είχε ξοδέψει 390,9 εκατ. δολάρια, δηλαδή 135,7 εκατ. δολ. λιγότερα. Με τέτοιες εξελίξεις είναι ευνόητος ο λόγος, για τον οποίο το επάγγελμα του κτηνοτρόφου στη χώρα μας, με το πέρασμα του χρόνου εκλείπει όλο και περισσότερο.
• Για εισαγωγές τυριών η Ελλάδα ξόδεψε πέρσι 232,9 εκατ. δολάρια, ποσό αυξημένο κατά 9,3% σε σχέση με το 1993, όταν πληρώθηκαν 213 εκατ. δολάρια.
• Οι "ανάγκες" της χώρας μας - που περιβρέχεται από θάλασσα - σε... φρέσκα ψάρια μεταφράζονται σε εισαγωγές ύψους 38,7 εκατ. δολαρίων κατά το 1995, ποσό σχεδόν διπλάσιο (αύξηση 97,4%) σε σχέση με το 1993, οπότε ξοδεύτηκαν για ψάρια 19,9 εκατ. δολάρια. Ειδικότερα, οι ανάγκες μας για... ρέγκες, καλύφθηκαν το προηγούμενο έτος με εισαγωγές ύψους 12,3 εκατ. δολαρίων! Το εξωφρενικό είναι ότι το ποσό αυτό εμφανίζεται αυξημένο κατά 123,6% (!) συγκριτικά μ' αυτό που ξοδεύτηκε το 1993!
• Σαφή δείγματα της καταβαράθρωσης, στην οποία οδηγείται με γοργούς ρυθμούς η εγχώρια αγροτική παραγωγή, αποτελούν και οι εξής διαπιστώσεις: Το 1993 η χώρα μας δαπάνησε 60,3 εκατ. δολάρια για εισαγωγές σε σιτάρι, ενώ πέρσι το ποσό αυτό εμφανίστηκε αυξημένο κατά 58,5% και ανήλθε σε 95,6 εκατ. δολάρια! Είναι χαρακτηριστικό ότι ο συγκεκριμένος τομέας παρουσίασε πέρσι έλλειμμα ύψους 59,6 εκατ. δολαρίων, ενώ το 1993 εμφάνιζε πλεόνασμα ύψους 37,1 εκατ. δολαρίων! Ανάλογη πορεία είχε στο ίδιο διάστημα και η σχέση εισαγωγών - εξαγωγών στις πατάτες. Και στο συγκεκριμένο προϊόν, η αξία των εισαγωγών στην τριετία 1993 - 95 εμφάνισε σημαντική αύξηση κατά 58,4%,με αποτέλεσμα πέρσι να παρουσιαστεί έλλειμμα ύψους 35,9 εκατ. δολαρίων, ενώ πριν από τρία μόλις χρόνια, υπήρχε πλεόνασμα ύψους 7,1 εκατ. δολαρίων.
• Υπερδιπλάσιο, σε σχέση με το 1993, εμφανίζεται το ποσό που ξοδέψαμε το 1995 για εισαγωγές αυγών (40 εκατ. δολάρια έναντι 18,7 εκατ. δολ.), ενώ το ποσό που δαπανήσαμε στις αντίστοιχες περιόδους για... μέλι παρουσιάζεται αυξημένο κατά 86%!
• Ανάλογη εξέλιξη εμφανίζουν και οι εισαγωγές σε οινοπνευματώδη ποτά - προσφιλές είδος στη χώρα μας - η αξία των οποίων αυξήθηκε στο παραπάνω διάστημα κατά 27,5% (146,5 εκατ. δολάρια έναντι 114,9 εκατ. δολαρίων). Αυτό είχε ως αποτέλεσμα το έλλειμμα στον εν λόγω τομέα να αυξηθεί στην τριετία κατά 26% και να ανέλθει πέρυσι σε 131,2 εκατ. δολάρια.