Οταν στη διάρκεια του δεύτερου γύρου των Προεδρικών εκλογών στη Ρωσία, έγινε η συμφωνία μεταξύ Μπ. Γιέλτσιν και Α. Λέμπεντ, ήταν πραγματικά πολύ δύσκολο να εκτιμηθεί το είδος της διαπραγμάτευσης μεταξύ των δύο αντρών όσο και ο καινούριος συσχετισμός που διαμορφωνόταν στα εσωτερικά της ρώσικης εξουσίας. Τα ίδια ερωτηματικά παραμένουν ίσως γιατί ακόμα φαίνεται πως κατά περίπτωση οι συσχετισμοί και οι αρμοδιότητες των προσώπων δεν έχουν κατασταλάξει και συντελείται μια εσωτερική αδιάκοπη πάλη. Για παράδειγμα λίγες μόλις μέρες αφότου σιγουρεύτηκε η θέση του πρωθυπουργού Β. Τσερνομίρντιν, με απόφαση και της κρατικής Δούμας, ο Γιέλτσιν διέλυσε την Κρατική Επιτροπή για την Τσετσενία της οποίας ηγούνταν ο Ρώσος πρωθυπουργός και όλες τις άλλες επιτροπές διαπραγμάτευσης ανοίγοντας τον δρόμο στον Α. Λέμπεντ να χειριστεί "εν λευκώ" την υπόθεση. Γιατί έκανε αυτές τις κινήσεις ο Μπ. Γιέλτσιν; Μήπως για να εκθέσει τον στρατηγό που πάντα δήλωνε πως ξέρει τον τρόπο να σταματήσει τον πόλεμο ή για να αποδυναμώσει πραγματικά τις εξουσίες του πρωθυπουργού του; Μήπως δεν είχε άλλη επιλογή από το να προσπαθεί να ισορροπεί ανάμεσα στις διάφορες ομάδες της διαμορφούμενης εξουσίας; Πάντως οι ειδήσεις γύρω από την τύχη του πολέμου στην Τσετσενία συνηγορούν για κάθε πιθανή εκδοχή. Ο Λέμπεντ ισχυρίζεται πως έχει συμφωνήσει για εκεχειρία με τους αυτονομιστές καταγγέλλοντας τους μέχρι τώρα Ρώσους διαπραγματευτές. Ρώσοι επίσημοι την ίδια ώρα αρνούνται την ύπαρξη συμφωνίας ενώ οι ίδιοι οι Τσετσένοι λένε ότι υπάρχει και θα την τηρήσουν... Οι εξελίξεις θα δείξουν ή θα φτιάξουν τελικά την αλήθεια...

Π. Α.