Οι εφημερίδες σχεδόν χωρίς εξαίρεση κάνουν λόγο για την υποκρισία της Δύσης απέναντι στα γεγονότα της Κύπρου. Κριτικάρουν τη σιωπή της ΕΕ, τη "ναι μεν αλλά" τακτική των ΗΠΑ, την ευθέως επιθετική κατά της Κύπρου στάση του ΟΗΕ. Και δεν υπάρχει αντίρρηση ότι καλά κάνουν. Οπως καλά κάνουν που μιλούν για υποκρισία σε ό,τι αφορά στη στάση των "πολιτισμένων συμμάχων" απέναντι στη βαρβαρότητα του Αττίλα.

Ομως δεν μπορεί να μην τεθεί ένα ερώτημα: Αλήθεια, εδώ που έχουν φτάσει τα πράγματα σήμερα, σε συνθήκες απόλυτης εξαχρείωσης του ιμπεριαλισμού, σε εποχές ολοφάνερου κυνισμού με τον οποίο οι δυνατοί οικοδομούν τη "Νέα Τάξη", σε περίοδο ανοιχτής υπόθαλψης του τούρκικου σοβινισμού από την Ουάσιγκτον και το ΝΑΤΟ, τι περίμεναν οι εν λόγω εφημερίδες; Υπήρχε ποτέ περίπτωση να βάλουν σε δεύτερη μοίρα τα σχέδιά τους επειδή "έτυχε" να δολοφονηθεί κάποιος 24χρονος σε μια γωνιά την Ευρώπης που ζει στη σκλαβιά από τα δύο του χρόνια;

Και το συνακόλουθο δεύτερο ερώτημα είναι αυτονόητο: Γιατί και οι ίδιες αυτές εφημερίδες ενισχύουν τις αυταπάτες για το ρόλο των μεγάλων δυνάμεων, που θα μπορούσαν, δήθεν, να επιδείξουν άλλη στάση;