Φαίνεται ότι κάποιοι στη Δικαιοσύνη έχουν πιστέψει για τα καλά ότι "έχουμε περάσει στην εποχή του κράτους των δικαστών" και έχουν σπεύσει να αναλάβουν, μόνοι τους, τις σχετικές αρμοδιότητες και εξουσίες, ενώ έχουν αυτοαναγορευτεί ως τιμητές των κοινωνικών αγώνων και αμείλικτοι διώκτες τους.

Δεν εξηγείται αλλιώς η παρέμβαση του προϊσταμένου της Εισαγγελίας Πρωτοδικών Αθηνών Αν. Κανελλόπουλου ο οποίος ούτε λίγο ούτε πολύ διακήρυξε "από άμβωνος" ότι οι αγώνες των κατοίκων στην Κερατέα και τον Αυλώνα "όπου πολίτες δρουν εγκληματικώς εις βάρος του κοινωνικού συνόλου (! ) υπό την ανοχή των εντεταλμένων για την τάξη αρχών (!! ), αφαιρούν κάθε σοβαρότητα του κράτους, κάθε έννοια του οποίου οικτρώς διακωμωδείται".

Η επικίνδυνη λογική, στην οποία προσχωρούν με μεγάλη ευκολία ορισμένοι δικαστικοί λειτουργοί, είναι ότι "η σοβαρότητα και το κύρος του κράτους" πλήττονται από τις λαϊκές κινητοποιήσεις και άρα η Δικαιοσύνη έχει χρέος να παρέμβει υπέρ του κράτους - και ό,τι αυτό υπερασπίζει - και όχι υπέρ της τήρησης και της εφαρμογής του δικαίου!

Τέτοια "ολισθήματα" δεν είναι έξω από το πνεύμα των καιρών, της συντηρητικοποίησης και αυταρχικής θωράκισης των κρατικών μηχανισμών, και ως τέτοια πρέπει να αντιμετωπίζονται.