Κομματική Οργάνωση Ναυτεργατών

Σύντροφοι και συντρόφισσες,

Το 15ο Συνέδριο του Κόμματος αποχτάει ιδιαίτερη σημασία.

Η αλλαγή του συσχετισμού δυνάμεων με την ανατροπή των σοσιαλιστικών χωρών επιδρά άμεσα στην κατάσταση του εργαζόμενου λαού. Οι συνέπειες από αυτές τις αλλαγές εις βάρος των δικαιωμάτων της ΕΤ είναι άμεσες και επώδυνες.

Τα πολιτικά και κοινωνικά στηρίγματα του εξαρτημένου ΚΜΚ προσπαθούν να βαπτίσουν νέα, εκσυγχρονιστική και προοδευτική την πολιτική καταλήστευσης των πλουτοπαραγωγικών πηγών και την αύξηση του βαθμού εκμετάλλευσης της ΕΤ. Καλλιεργούν και αναβιώνουν τη θεωρία της "ψωροκώσταινας" για να καλύψουν τη φύση των μονοπωλίων και του ιμπεριαλισμού. Οι αποστάτες, πανικόβλητοι μπροστά στην προσωρινή ήττα του κομμουνιστικού κινήματος, αρνιούνται τις επαναστατικές παραδόσεις των λαών και ενσωματώνονται στη λογική και πολιτική του κεφαλαίου.

Το ερώτημα - ιστορική πρόκληση για μας, για το εργατικό κίνημα, είναι: μπορούμε αποφασιστικά να ξεπεράσουμε αυτές τις συνέπειες; Να μπούμε επικεφαλής της ιστορικής εξέλιξης που θα οδηγήσει στην οικοδόμηση του σοσιαλισμού;

Η απάντηση δεν μπορεί να είναι άλλη παρά μόνο ΝΑΙ. Η αντίφαση της καπιταλιστικής κοινωνίας να επιδιώκει αύξηση της παραγωγής και της παραγωγικότητας από τη μια, και από την άλλη να ξεσπά μια κοινωνική επιδημία που σε κάθε άλλη προηγούμενη εποχή θα φαινόταν παραλογισμός, η επιδημία της υπερπαραγωγής. Οχι μόνο δεν έχει ξεπεραστεί από το 1848 που το διακήρυσσαν οι κομμουνιστές στο Κομμουνιστικό Μανιφέστο, αλλά αντίθετα έχει διευρυνθεί και έχει πάρει μόνιμα χαρακτηριστικά, οδηγώντας σε φυσική εξόντωση λαούς και έθνη.

Σύντροφοι και συντρόφισσες,

Πιστεύω ότι ο στρατηγικός στόχος του Κόμματος στο 10ο Συνέδριο δεν προσδιόριζε με σαφήνεια τον τρόπο περάσματος στο σοσιαλισμό και δημιουργούσε συγχύσεις. Το ίδιο διακρίνω και στο κεφάλαιο του Σχεδίου Προγράμματος Α-Α Μ, το πρόβλημα της εξουσίας.

Νομίζω ότι σε αυτό το κεφάλαιο πρέπει να μπουν και οι τρεις διαπιστώσεις του Μαρξ, διατηρώντας απόλυτα την αξία και την ακρίβειά τους.

1. Οτι η ύπαρξη των τάξεων συνδέεται απλώς με ορισμένες ιστορικές φάσεις της παραγωγής.

2. Οτι η ταξική πάλη οδηγεί αναγκαστικά στη δικτατορία του προλεταριάτου.

3. Οτι αυτή η ίδια η δικτατορία αποτελεί απλώς το πέρασμα προς την κατάργηση όλων των τάξεων και προς μια αταξική κοινωνία.

Αυτές οι τρεις ενιαίες εκφράσεις της κοινωνικής εξέλιξης προσδιορίζουν την τακτική, τις συμμαχίες και τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε το πέρασμα της εξουσίας στα χέρια της ΕΤ, από τον καπιταλισμό στο σοσιαλισμό για όλη την πρώτη βαθμίδα σοσιαλιστικής ανάπτυξης, φωτίζουν την ιστορική αποστολή που έχει να εκπληρώσει το ΚΚΕ ως εθνικό τμήμα του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος, συμβάλλοντας να αποκαλυφθούν συγχύσεις και αυταπάτες.

Συμβάλλουμε στην ενότητα του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος, που πρέπει να πραγματοποιηθεί ως ενότητα ομοϊδεατών μαρξιστών - λενινιστών. Οποιαδήποτε άλλη ενότητα είναι πολιτική συμμαχία με πρόσκαιρους στόχους και πολλές φορές, με αμφίβολες επιδιώξεις αν είναι προς όφελος της ΕΤ.