Ο προσυνεδριακός διάλογος που διεξήχθη στις Οργανώσεις, στο "Ρ", την ΚΟΜΕΠ, και ο πλούσιος, ελεύθερος και υπεύθυνος προβληματισμός που αναπτύσσεται στο Συνέδριο, δείχνει ότι το 15ο Συνέδριο του Κόμματός μας με τις αποφάσεις που θα πάρει μπορεί και πρέπει να αποτελέσει σταθμό στην 78χρονη ιστορική του πορεία.

Τα τελικά σχέδια των ντοκουμέντων πάνω στα οποία διεξάγεται η συζήτηση, είναι πολύ βελτιωμένα σε σύγκριση με τα πρώτα, πράγμα που δείχνει πως η ΚΕ πήρε υπόψη της και υιοθέτησε πολλές παρατηρήσεις και προτάσεις που έγιναν στον προσυνεδριακό διάλογο.

Η εισήγηση της ΚΕ και τα τελικά Σχέδια Προγράμματος και Καταστατικού διακρίνονται από μια μεγαλύτερη επιστημονικότητα και σαφήνεια στα μεγάλα θέματα που αφορούν το χαρακτήρα του Κόμματος, το α-α-δ μέτωπο και το πρόβλημα της εξουσίας.

Η δικτατορία του προλεταριάτου "απελευθερώθηκε" επιτέλους από τα εισαγωγικά που είχε στο πρώτο Σχέδιο Προγράμματος.

Σωστά αναφέρεται στην εισήγηση ότι ο δρόμος της συγκρότησης του α-α-δ μετώπου πάλης μπορεί να δώσει προοπτική για την εργατική τάξη, τα μικρομεσαία λαϊκά στρώματα της πόλης και της υπαίθρου και τη νεολαία.

Σωστά, κατά τη γνώμη μου, τονίζεται στα ντοκουμέντα του Συνεδρίου μας, ότι στα πλαίσια της σύγχρονης εποχής περάσματος από τον καπιταλισμό στο σοσιαλισμό, η πάλη των τάξεων κατευθύνεται στη λύση της βασικής αντίθεσης κεφαλαίου - εργασίας, και ότι η επαναστατική αλλαγή στην Ελλάδα θα είναι σοσιαλιστική.

Η διαπίστωση αυτή δεν είναι αυθαίρετη, όπως υποστηρίζεται από μερικούς συντρόφους. Η διαπίστωση αυτή παίρνει υπόψη όλες εκείνες τις εσωτερικές εξελίξεις των τελευταίων 15 χρόνων, καθώς και τη θέση της χώρας μας στο σύστημα του ιμπεριαλισμού. Παίρνει υπόψη όλες αυτές τις εξελίξεις, που βοήθησαν να ωριμάσουν περισσότερο οι υλικές προϋποθέσεις για το σοσιαλισμό στη χώρα μας και υπογραμμίζει με έμφαση την ανάγκη της δημιουργίας και των υποκειμενικών προϋποθέσεων για τη σοσιαλιστική επανάσταση.

Το Κόμμα μας έχει μια πλούσια, θετική, αλλά και αρνητική, πείρα από την πολιτική συμμαχιών, τόσο από την περίοδο της δεκαετίας του '30, άλλο τόσο και από την περίοδο της Κατοχής και της Εθνικής Αντίστασης, που πρωτοστάτησε στην ίδρυση του ΕΑΜ, του ΕΛΑΣ, της ΕΠΟΝ και στάθηκε όχι μόνο ο οργανωτής, ο καθοδηγητής, αλλά και ο κύριος αιμοδότης της Εθνικής μας Αντίστασης.

Η λενινιστική διδασκαλία για τις συμμαχίες της εργατικής τάξης υποστηρίζει ότι οι συμμαχίες γίνονται για την προσέγγιση του τελικού στρατηγικού στόχου της εργατικής τάξης και του κόμματός της, που είναι η ανατροπή του καπιταλισμού και η νίκη του σοσιαλισμού, με την εγκαθίδρυση της δικτατορίας του προλεταριάτου. Εν ονόματι της επίτευξης των άμεσων κάθε φορά στόχων, σε καμιά περίπτωση η εργατική τάξη δεν επιτρέπεται να παραιτείται από το στρατηγικό της στόχο.

Οι εμπειρίες από τις παλαιότερες, αλλά και από τις πρόσφατες συμμαχίες του κόμματός μας, βγαίνει το συμπέρασμα ότι η παραπάνω λενινιστική αρχή των συμμαχιών έχει παραβιαστεί. Και η παραβίασή της στην περίοδο της Κατοχής οδήγησε στα γνωστά λάθη του Λιβάνου, της Καζέρτας και της Βάρκιζας, ενώ πρόσφατα, με το Συνασπισμό, στη διάσπαση του Κόμματος.

Στην προσπάθεια της συγκρότησης, σήμερα, του αντιιμπεριαλιστικού, αντιμονοπωλιακού, δημοκρατικούμετώπου πάλης, ας προσεχτεί ιδιαίτερα αυτή η πλευρά.

Στην αίθουσα τούτη, ειπώθηκε χτες από έναν σύντροφο, ότι οι δυνάμεις της εργατικής τάξης δε βρίσκονται μόνο στο ΚΚΕ, αλλά και στα άλλα πολιτικά κόμματα. Αυτό, βέβαια, είναι σωστό. Αλλά οι δυνάμεις αυτές που είναι εγκλωβισμένες στα άλλα αστικά κόμματα, δεν απεγκλωβίζονται απ' αυτά και δεν κερδίζονται, αν δεν ξεσκεπάσουμε τις πολιτικές αυτών των κομμάτων. Αν δεν ανοίξουμε μέτωπο κατά της σοσιαλδημοκρατίας, με όποια μορφή κι αν παρουσιάζεται.

Αν δεν ξεσκεπάσουμε την ουσία της πολιτικής του ΠΑΣΟΚ, τη δημαγωγία και τη διγλωσσία του, ποτέ δεν πρόκειται να απεγκλωβίσουμε απ' αυτό τους χιλιάδες αντιστασιακούς, που κι εξαιτίας δικών μας κακών χειρισμών και λαθών έχουν εγκλωβιστεί σ' αυτό το κόμμα, αφού επί αρκετά χρόνια, ταλαιπωρηθήκαμε σαν κόμμα, για να καθορίσουμε τελικά τη θέση μας απέναντι στο ΠΑΣΟΚ.

Αρκεί να θυμηθούμε τις αυταπάτες που είχαμε και αφήναμε να καλλιεργούνται για το χαρακτήρα αυτού του κόμματος. Αρκεί να θυμηθούμε ότι

αρκετά στελέχη μας, όχι μόνο πιστεύανε, αλλά και το λέγανε και το γράφανε ότι το ΠΑΣΟΚ είναι ένα κόμμα σοσιαλιστικό - αριστερό, που θα μας πάει στο σοσιαλισμό.

Και μία πρόταση: Μετά τις ανατροπές των σοσιαλιστικών καθεστώτων στην Ευρώπη και τη διάλυση της ΕΣΣΔ, έχω τη γνώμη πως το κόμμα μας πρέπει να επανεκτιμήσει τόσο το 20ό Συνέδριο του ΚΚΣΕ, όσο και την 6η Ολομέλεια του κόμματός μας του 1956.