Το βασικό επιχείρημα που χρησιμοποιεί η κυβέρνηση για να δικαιολογήσει την τακτική οσφυοκαμψίας απέναντι στους "εταίρους" είναι ότι στη Διακυβερνητική για την αναθεώρηση της Συνθήκης του Μάαστριχτ θα επιδιώξει να ληφθεί απόφαση προστασίας των ελληνικών συνόρων στα πλαίσια της Κοινής Εξωτερικής Πολιτικής και Πολιτικής Αμυνας (ΚΕΠΠΑ). Εμφανίζει μάλιστα τους ισχυρούς της ΕΕ ως "ευνοϊκά διακείμενους". Πρόκειται για πολιτική "γραμμή" απάτης σε σχέση με τις πραγματικές διαθέσεις των "εταίρων", η οποία οδηγεί σε ακόμα πιο επικίνδυνες περιπέτειες τη χώρα, διότι βαθαίνει την εξάρτηση της Ελλάδας, στο όνομα, μάλιστα, της προστασίας της.

Πρώτον, η συντριπτική πλειοψηφία των κρατών - μελών της ΕΕ, συμμετέχουν παράλληλα στο ΝΑΤΟ και τη ΔΕΕ. Τα συμφέροντα των χωρών αυτών έχουν ως αποτέλεσμα οι δυο στρατιωτικοί οργανισμοί να δηλώνουν ανεπιφύλακτα ότι δεν έχουν καμία πρόθεση να προστατεύσουν την Ελλάδα σε περίπτωση αμφισβήτησης των εδαφών της από την Τουρκία. Πώς είναι δυνατόν οι ίδιες χώρες που αδιαφορούν για την προστασία της Ελλάδας στα πλαίσια του ΝΑΤΟ και της ΔΕΕ, να ενδιαφερθούν στα πλαίσια της ΕΕ; Δεν είναι δυνατό, για τον απλούστατο λόγο ότι τα συμφέροντά τους, που καθορίζονται από τις "αρχές" της κερδοφορίας των πολυεθνικών και όχι τις αρχές του Διεθνούς Δικαίου, παραμένουν ίδια, είτε συμμετέχουν στον ένα είτε στον άλλο οργανισμό.

Δεύτερο, ο Κολ ήταν αυτός που στις αρχές Φλεβάρη έλεγε ότι θα έβλεπε θετικά μια απόφαση προσδιορισμού και προστασίας των συνόρων της ΕΕ, στα πλαίσια της ΚΕΠΠΑ, αλλά μέσω της εισαγωγής και ειδικής ρήτρας, ανάλογης αυτής του Πέτερσμπεργκ. Δηλαδή της ρήτρας, βάσει της οποίας η ΔΕΕ εξαιρεί την παροχή αμυντικής συνδρομής της στην περίπτωση που υπάρξει σύρραξη Ελλάδας - Τουρκίας. Είναι φανερό ότι ανάλογη ρύθμιση - σύμφωνα με τις επιθυμίες Κολ - προωθείται και στα πλαίσια της ΚΕΠΠΑ.

Τρίτο, η κυβέρνηση όχι μόνο αποσιωπά την παραπάνω πραγματικότητα, αλλά εμφανίζει και ως "εθνικό καθήκον" την προώθηση της ΚΕΠΠΑ. Χρησιμοποιεί δηλαδή την ελληνοτουρκική κρίση για να βάλει "πλάτη" στην περαιτέρω αντιδραστικοποίηση και στρατιωτικοποίηση της ΕΕ, όπου οι μεγάλες σε αυτήν δυνάμεις θα καθορίζουν - και με το νόμο πλέον - την εξωτερική και αμυντική πολιτική των μικρών χωρών της ΕΕ. Ενδεικτική είναι η πρόσφατη απόφαση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής υπέρ της κατάργησης της ομοφωνίας και στα θέματα της ΚΕΠΠΑ. Οσο για την κυβέρνηση, αρνείται να απαντήσει τι θέση πήρε στο θέμα ο Ελληνας επίτροπος...