Ως γνωστό, σε συνθήκες εξαρτημένου καπιταλισμού, όπως αυτός που βιώνουμε στην Ελλάδα, οι αστοί πολιτικοί μένουν στην ιστορία. Αλλοι για τις "υψηλές" επιδόσεις τους στην επίδειξη υποτέλειας, άλλοι για την... μπαγαποντιά τους και άλλοι και για τα δύο.

Φράσεις όπως "στρατηγέ μου, ιδού ο στρατός σας", ή "απέθανε ο βασιλεύς, ζήτω ο βασιλεύς" που έβγαιναν από τα χείλη κάποιων που με την ίδια ευκολία δήλωναν ότι "πιστεύομεν και εις την Λαοκρατίαν"... αποτελούν σήμα κατατεθέν, όχι μόνο όσων τις εκστόμισαν, αλλά συνολικά της αστικής τάξης και των πολιτικών εκπροσώπων της. Γνήσιος τέτοιος εκπρόσωπος - υπάλληλος, ο Κ. Σημίτης.

Μόλις δυο βδομάδες πρωθυπουργός και κατάφερε να μείνει και αυτός στην ιστορία. Ομως αυτός έχει σπάσει τα "κοντέρ". Δεν του έφτανε το "ευχαριστώ" στις ΗΠΑ, με το οποίο έτσι κι αλλιώς ανέβηκε στο πάνθεον της υποτέλειας.

Προχτές "εξήγησε" τα γνωστά πλέον για τη... "διστακτικότητα".

Και σ' ανώτερα κ. Σημίτη. Αν και η ευχή είναι περιττή. Εσείς δεν "πιάνεστε" με τίποτα.