Τη βρήκε τη ...λύση για τα εθνικά προβλήματα, άλλη μια φορά, ο πρόεδρος της Πολιτικής Ανοιξης: Συγκρότηση κυβέρνησης εθνικής ενότητας. Πρόκειται για πρόταση, που, από τη μια, σκοπεύει να αναστηλώσει, μέσω των γνωστών πυροτεχνημάτων, το "χαμένο πατριωτικό γόητρο" του Αντ. Σαμαρά, αλλά, από την άλλη, επιχειρεί βάλει το χεράκι του, ώστε να ωριμάσει η ιδέα της "ενιαίας εθνικής στρατηγικής" και των "οικουμενικών λύσεων".

Και όσον αφορά την "ενιαία εθνική στρατηγική", ο Αντ. Σαμαράς ξέρει για τι μιλάει. Για μεγαλύτερη υποδούλωση στους "συμμάχους" και παράδοση εν λευκώ των εθνικών μας συμφερόντων στις επιθυμίες και τα σχέδιά τους. Αυτό προκύπτει με σαφήνεια από την πολιτική που προτείνει, ανεξάρτητα από τις κατά καιρούς "αντιαμερικανικές κορόνες".

Με άλλα λόγια, ο Αντ. Σαμαράς επιζητά μια στρατηγική στα πλαίσια της εξάρτησης και της υποδούλωσης. Μια στρατηγική, με την οποία θα τα δίνουμε όλα στους "συμμάχους", με την προσδοκία ότι θα μας ...λυπηθούν.

Μα, για καινούριο μας το λέει ο πρόεδρος της Πολιτικής Ανοιξης; Τόσα χρόνια, δηλαδή, ποια άλλη στρατηγική εφαρμόζεται πιστά και μάλιστα για δεκαετίες;

Αν το πρόβλημά του είναι να στηριχτεί, με "θεσμικό" τρόπο, απ' όλες τις δυνάμεις του δικομματισμού, τότε ας προσπαθήσει λίγο ακόμα. Μόνο λίγο...