Οι προοπτικές άμεσης επέκτασης των δραστηριοτήτων και της επιρροής, βρίσκονται σήμερα στο επίκεντρο του προβληματισμού της ηγεσίας του ΝΑΤΟ. Οι κατευθύνσεις της διεύρυνσής του κινούνται - αν και προβληματισμένα - "προς Ανατολάς" και προς Νότον, με κυρίαρχη προτεραιότητα τις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης. Οπως αποσαφηνίζεται από όσα συζήτησε ο "Ρ" με τον Ορ. Κολοζώφ, οι τελευταίες καλούνται ολοένα και περισσότερο να δώσουν στο ΝΑΤΟ, διαπιστευτήρια "δημοκρατικότητας"...

- Είναι δεδομένη η θέληση του ΝΑΤΟ να προχωρήσει σε διεύρυνση. Σε ποιο σημείο διαφάνηκε ότι βρίσκεται αυτή η διαδικασία;

- Υπάρχει μια σειρά από "προβλήματα", που απορρέουν από το γεγονός ότι η Ρωσία θεωρεί ότι μια επέκταση του ΝΑΤΟ, της δημιουργεί προβλήματα και απειλή για την ασφάλειά της. Επίσης υπάρχει μια σειρά από επιφυλάξεις στο εσωτερικό των χωρών και στις ΗΠΑ και στην Ευρώπη. Είναι διχασμένες οι απόψεις. Μια, που επιθυμεί μια γρήγορη διεύρυνση και μια δεύτερη που λέει ότι πρέπει να παρθούν σοβαρά υπόψη οι αντιρρήσεις της Ρωσίας, ανησυχώντας ότι μια προώθηση μια διεύρυνση του ΝΑΤΟ, με νέες χώρες του Συμφώνου της Βαρσοβίας, θα μπορούσε να έχει ως αποτέλεσμα την ένταση των σχέσεων μεταξύ Ρωσίας - ΝΑΤΟ και των άλλων ευρωπαϊκών χωρών και τη δυσκολία πια, να προωθηθούνε όπως προωθούνται σήμερα οι επενδύσεις και οι οικονομικές σχέσεις μεταξύ των δυτικών χωρών και της Ρωσίας. Ακόμα, μια τέτοια επέκταση θα μπορούσε να δημιουργήσει ένταση που θα μπορούσε να ξεσπάσει και σε θερμά επεισόδια. Από ό,τι φαίνεται ο προσανατολισμός είναι να διευρυνθεί το ΝΑΤΟ. Δεν έχει καταληχθεί ακόμα ποιες χώρες θα ενταχθούν. Γίνεται προσπάθεια (κι αυτό θα λυθεί στη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ, το 1997) για τις χώρες, Πολωνία, Τσεχία, Ουγγαρία και Σλοβενία. Πιστεύω ότι η Σύνοδος των υπουργών Εξωτερικών του ΝΑΤΟ το Δεκέμβρη θα προετοιμάσει το έδαφος και θα καθορίσει τις χώρες που θα ενταχθούν, χωρίς να αποκλείουμε και μια περαιτέρω καθυστέρηση, εάν η αντίδραση από μέρους της Ρωσίας, ήταν πιο έντονη από ό,τι είναι σήμερα. Να επισημάνουμε όμως και το γεγονός ότι η διεύρυνση δεν αφορά μόνο τις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης...

- Τι εννοείτε;

- Το ΝΑΤΟ, δεν έχει βγάλει από το σχεδιασμό του να δημιουργήσει δομές σταθερές, που θα εγγυώνται την κυριαρχία του στο χώρο της Μεσογείου και τηw Μ. Ανατολής. Ετσι συζητήθηκαν οι δυνατότητες που υπάρχουν και εντείνονται οι ρυθμοί ενσωμάτωσης στο ΝΑΤΟ χωρών όπως είναι η Αίγυπτος, η Τυνησία, το Μαρόκο και η Ιορδανία. Η διεύρυνση προς τη Μεσόγειο δε φαίνεται προς το παρόν να έχει μπει στην τελική ευθεία. Είμαστε σε μια διαδικασία προκαταρκτική όπου εξετάζονται οι συνέπειες που θα έχει μια τέτοια ένταξη.

- Στην Επιτροπή Οικονομικών, στης οποίας τη συνεδρίαση παραβρεθήκατε, ποιο ήταν το κύριο αντικείμενο των συζητήσεων;

- Συζητήθηκε η πορεία ενσωμάτωσης των πρώην σοσιαλιστικών χωρών στην οικονομία της αγοράς και στη "δημοκρατία", όπως λένε οι ΝΑΤΟικοί παράγοντες. Στην οικονομική επιτροπή εξετάστηκε η περίπτωση της Πολωνίας, με την ευκαιρία όμως αυτή, εξετάστηκε και των υπόλοιπων χωρών. Θεωρούν ότι η πορεία ιδιωτικοποιήσεων στην Πολωνία, βρίσκεται σε καλό σημείο, όμως, διαπιστώνουν ένα αδύνατο σημείο στην κατεύθυνση της εδραίωσης της οικονομίας της αγοράς. Μια "αδυναμία", που οφείλεται στο σύστημα συνταξιοδότησης της χώρας αυτής. Στην Πολωνία, σύμφωνα με την προηγούμενη νομοθεσία, οι συνταξιούχοι παίρνουν το 75% του μισθού που είχαν πριν βγουν στη σύνταξη. Αυτό θεωρείται μειονέκτημα στην ολοκλήρωση της προσπάθειας να περάσει τελειωτικά η Πολωνία, στην οικογένεια των χωρών που έχει εδραιωθεί η καπιταλιστική οικονομία.Θεωρούν ότι είναι βόμβα στα θεμέλια του συστήματος και ότι πρέπει να γίνει μια μεγάλη αλλαγή στο σύστημα συνταξιοδότησης. Η να ανέβει το όριο συνταξιοδότησης στα 75 χρόνια, ή να παρθούν άλλα δραστικά μέτρα που θα περικόψει τις συντάξεις και θα αποδυναμώσει την κάλυψη που έχει η νέα εργατική δύναμη που μπαίνει τώρα στην αγορά. Θα αποδυναμωθούν οι δυνατότητες εξασφάλισης των συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων. Ουσιαστικά θα σπρώχνονται οι νέοι εργαζόμενοι να βρουν οι ίδιοι τον τρόπο να διασφαλίσουν τις ανάγκες τους αυτές. Ο τρόπος που σκέπτονται για την Πολωνία είναι ο τρόπος με τον οποίο σκέπτονται και για τις υπόλοιπες χώρες. Θεωρούν ότι όλο αυτό το πλέγμα που διασφάλιζε στους εργαζόμενους της Δυτικής Ευρώπης και συνολικά του καπιταλιστικού κόσμου δικαιώματα στην ασφάλεια, θεωρούνται βαρίδια στην ανάπτυξη της οικονομίας των χωρών αυτών και πρέπει να παρθούν πίσω, αφού θέλουν να "εξυγιάνουν" την οικονομία. Ενώ βάζουν την Πολωνία στην 1η θέση για την ταχύτητα, με την οποία φτάνει στην ελεύθερη αγορά, στη 2η θέση βάζουν τη Ρωσία, θεωρούν ότι οι ιδιωτικοποιήσεις έχουν πάρει γρήγορο ρυθμό. Πολύ γρήγορα μπορούν να εκτιμήσουν ότι η Ρωσία θα περάσει γρήγορα στο καπιταλιστικό σύστημα. Για τις άλλες χώρες διατηρούν επιφυλάξεις.