Η ευρωφιέστα έμελλε να κλείσει με μια εκδήλωση "πανηγυρική" στις 11.30, σ' ένα χώρο ανοιχτό και προσιτό στους Αθηναίους.

Τραγική ειρωνεία της υπόθεσης, η εκδήλωση αυτή να λάβει χώρα σε ένα ιερό χώρο όπως αυτός του Ηρωδείου και να έχει "θύματα" τους μαθητές κάποιων σχολείων δημοτικών και γυμνασίων (για λύκεια δεν τίθεται θέμα, είναι μεγάλα παιδιά και καταλαβαίνουν) που μετά από υπουργική εγκύκλιο υποχρεώθηκαν σε εκδρομή για να... γνωρίσουν τα μνημεία της Ακρόπολης. Ο χώρος ήταν γεμάτος μπαλόνια, μόνο μπλε, με το σήμα της ΕΕ, τα γνωστά αστεράκια, στα παιδιά προσφέρθηκαν καπελάκια για τον ήλιο, επίσης με το σήμα της ΕΕ και στους λιγοστούς επίσημους ομπρέλες μπλε με το σήμα... (δεν το λέω γιατί εννοείται).

Το κλίμα δε θύμιζε τίποτα το εγκάρδιο, το αυθόρμητο, έστω έκφρασης κάποιων συναισθημάτων. Ηταν μια στημένη φιέστα, που όμως οι πιτσιρικάδες ευχαριστήθηκαν δεόντως, αν και μέσα στο λιοπύρι. Αισθάνθηκαν λίγο σαν σε αρένα με τους αλαλαγμούς που ξεφώνιζαν και λίγο σαν σε ρινγκ, όταν έβλεπαν τις κοπελιές να βγαίνουν κρατώντας τα σημαιάκια των χωρών - μελών της ΕΕ, κατά την ώρα της παρουσίασης των τραγουδιών του καλλιτεχνικού προγράμματος. Πάντως, για να μην υποτιμάμε τις καλλιτεχνικές ευαισθησίες των διοργανωτών, ιδιαίτερα το ελληνικό μέρος έκλεψε την παράσταση με τη λεβεντιά του. Ισως αυτό να ήταν και το μοναδικό στοιχείο προβολής της Ελλάδας.

Κατά τα άλλα, οι χαιρετισμοί των επισήμων (μίλησαν οι κ. κ Δ. Αβραμόπουλος, δήμαρχος Αθήνας σε ρόλο οικοδεσπότη, Γ. Αναστασόπουλος, αντιπρόεδρος Ευρωπαοκού Κοινοβουλίου, Γ. Αρσένης, υπουργός Παιδείας και ο υψηλός μουσαφίρης κ. Σαντέρ) κινήθηκαν σε ένα πνεύμα που κάθε άλλο καταλάβαινε το παιδικό ακροατήριο και δεν παρέλειψαν όλοι να τονίσουν την αξία της σημερινής μέρας για την Ευρωπαϊκή Ενοποίηση. Φυσικά, δεν ψέλλισαν κουβέντα για τη μέρα νίκης του αντιφασιστικού αγώνα των λαών, εκτός από τον υπουργό Παιδείας, που έκανε κάποια αναφορά για "τη δημοκρατία που είχε βασανιστεί από το φασισμό κατά τη διάρκεια του Β' Παγκόσμιου Πολέμου", για να στηρίξει το ρεαλισμό των ευρωπαϊστών οραματιστών για τις διαδικασίες ολοκλήρωσης και μάλιστα αμέσως μετά τον πόλεμο.

Η... ενωτική, κατά τα άλλα, εκδήλωση έκλεισε με τον ύμνο της χαράς και ύμνο της ΕΕ.