Στην Ελλάδα έχουν καταγραφεί πάνω από 100 υγρότοποι. Ομως μόνο έντεκα από αυτούς έχουν ανακηρυχτεί προστατευόμενες περιοχές και εντάσσονται στη Συνθήκη Ραμσάρ.Το ζήτημα είναι τι γίνεται με τις υπόλοιπες.

Δέλτα ποταμού Εβρου.Ενα μεγάλο δέλτα με λιμνοθάλασσες, αλμυρούς βάλτους. Αλίπεδα λασποτόπια, αμμοθίνες καθώς και υπολείμματα παραποτάμιων δασών.

Λίμνη Μητρικού με τις λιμνοθάλασσες της Μέσης.Ρηχά νερά με πέντε λιμνοθάλασσες.

Λίμνη Βιστονίδα και περιοχή Πόρτο Λάγος.Αλμυρά και γλυκά νερά με αντίστοιχους βάλτους, λασποτόπια και διάφορες λιμνοθάλασσες.

Δέλτα του ποταμού Νέστου με λιμνοθάλασσες δυτικά της Κεραμωτής.Εκτεταμένοι φυσικοί αλμυρόβαλτοι, με το μεγαλύτερο παραποτάμιο ελληνικό δάσος, αλλά και σημαντικές καλλιεργούμενες περιοχές.

Λίμνη Κερκίνη.Ρηχή τεχνητή λίμνη στον ποταμό Στρυμόνα με μεγάλους πληθυσμούς υδρόβιων πουλιών.

Λίμνες Κορώνεια και Βόλβη.Εκτεταμένοι καλαμιώνες με περιορισμένα υγρά λιβάδια που αποτελούν τόπο διαχείμασης πολλών ειδών ορνιθοπανίδας.

Δέλτα ποταμών Αξιού, Λουδία, Αλιάκμονα. Πολλαπλό οικοσύστημα ποτάμιων δέλτα με εκτεταμένους αλμυρούς βάλτους και υπολείμματα παραποτάμιων δασών, καθώς και καλλιέργειες ρυζιού.

Λίμνη Μικρή Πρέσπα.Ρηχή ορεινή λίμνη με εκτεταμένους καλαμιώνες και υγρολίβαδα. Είναι περιοχή ξεχωριστής σημασίας για την αναπαραγωγή πελεκάνων, ερωδιών, και άλλων πουλιών. Η περιοχή προστατεύεται ως εθνικός δρυμός.

Δέλτα ποταμών Λούρου και Αραχθου.Ο μεγαλύτερος υγρότοπος της χώρας που έχει κατά πολύ διατηρήσει τη φυσική του κατάσταση, παρά την εντατικοποιημένη γεωργική εκμετάλλευση στη γειτονική του περιοχή. Αποτελείται κυρίως από λιμνοθάλασσες, υγρά λιβάδια, αλίπεδα επίπεδα, αλμυρούς και γλυκούς βάλτους και παραποτάμια δάση.

Δέλτα ποταμού Αχελώου και λιμνοθάλασσες Μεσολογγίου.Εκτεταμένοι αλμυροί βάλτοι και αλίπεδα επίπεδα μαζί με μια μεγάλη λιμνοθάλασσα.

Λιμνοθάλασσα Κατύχι και δάσος Στροφιλιάς.Μια ρηχή μικρή λιμνοθάλασσα, μια λίμνη με γλυκά νερά και μια παράκτια λουρίδα με δάσος κουκουναριάς.