Η ιμπεριαλιστική οικονομική ολιγαρχία της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας παραμένει ανυποχώρητη στη θέση της: Το ΕΥΡΩ, παρά τις όποιες δυσκολίες, που δε θα αγνοηθούν, θα πρέπει οπωσδήποτε να καθιερωθεί το Γενάρη του 1999. Η απόφαση σχετικά με το ποια κράτη, εκτός από Γερμανία και Γαλλία, θα συμπεριληφθούν στον "πρώτο κύκλο" και το "σκληρό πυρήνα", πρόκειται να παρθεί στο τέλος Απρίλη - αρχές Μάη του επόμενου χρόνου, σε μια Συνεδρίαση του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ενωσης, η οποία θα πραγματοποιηθεί στην ολλανδική λουτρόπολη, Νόρντβικ.

Ο στόχος αυτός θα πρέπει οπωσδήποτε να επιτευχθεί, παρά το γεγονός ότι σήμερα, εκτός από το Λουξεμβούργο και τη Δανία, κανένα άλλο κράτος - μέλος της Ευρωπαϊκής Ενωσης δεν είναι ακόμα σε θέση να εκπληρώσει τα "κριτήρια σταθερότητας", που επιβάλλει η Συνθήκη του Μάαστριχτ. Αυτό αποφάσισαν οι υπουργοί Οικονομικών της ΕΕ, κάτω από την πίεση της Βόννης και του Παρισιού, διακηρύσσοντας ότι η ημερομηνία καθιέρωσης της Νομισματικής Ενωσης θα τηρηθεί απαρέγκλιτα. Ταυτόχρονα, οι υπουργοί ασχολήθηκαν με την παραπέρα επεξεργασία του "πακέτου σταθερότητας", το οποίο ήταν απαίτηση της Βόννης, σύμφωνα με το οποίο και κατά τη διάρκεια του 1997 θα πρέπει να εκπληρώνονται με συνέπεια τα κριτήρια του Μάαστριχτ, γιατί, σε αντίθετη περίπτωση, θα επιβληθούν αυστηρές κυρώσεις στα κράτη εκείνα, που δε θα τηρήσουν τα κριτήρια αυτά και τα χρηματικά ποσά θα καταβληθούν στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα.

Ολες οι προτάσεις για αναβολή της ημερομηνίας καθιέρωσης της Νομισματικής Ενωσης, που έχουν διατυπωθεί από μερικούς πολιτικούς και οικονομικούς ειδικούς στη Γαλλία, στη Γερμανία και σ' άλλες χώρες - μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης, λόγω των συγκεκριμένων δυσκολιών που αντιμετωπίζει η πλειοψηφία των κρατών αυτών, σχετικά με την εκπλήρωση των κριτηρίων της Συνθήκης του Μάαστριχτ, έχουν απορριφθεί από τους υπουργούς Οικονομικών στο Νόρντβικ. Κι αυτό, γιατί, κατά την άποψή τους, στην περίπτωση που δε θα τηρηθεί αυστηρά η ημερομηνία καθιέρωσης του ΕΥΡΩ, τότε κάτι τέτοιο θα οδηγούσε σε μια "κρίση αξιοπιστίας", με αποτέλεσμα το ενιαίο αυτό νόμισμα να μην είναι σε θέση στη συνέχεια να λειτουργήσει σαν "θαυματουργό μέσο" για την καταπολέμηση της ανεργίας. Και σχετικά δε θα πρέπει να υπάρξουν "καθόλου ταλαντεύσεις και αμφιβολίες", αφού, τόσο στη Γαλλία, όσο και στη Γερμανία επίκεινται κοινοβουλευτικές εκλογές. Από την άλλη πλευρά, όμως, η αυστηρή ημερομηνία τήρησης του ΕΥΡΩ συνδέεται αναμφίβολα και με πολύ σοβαρά προβλήματα. Πάντως, αυτή τη στιγμή, ούτε οι δυο κύριες ιμπεριαλιστικές χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης, η Γερμανία και η Γαλλία, δεν καταφέρνουν ακόμα να εκπληρώσουν τα κριτήρια του Μάαστριχτ, γεγονός που επιβεβαιώνεται από τα επίσημα στατιστικά στοιχεία. Ιδιαίτερα προβλήματα αντιμετωπίζει η Γερμανία, σχετικά με το έλλειμμα και τη συνολική χρέωση και, όπως εξελίσσονται τα πράγματα, ούτε και το 1997 θα είναι σε θέση να εκπληρώσει το κριτήριο, σύμφωνα με το οποίο, η συνολική χρέωση της χώρας δε θα πρέπει να ξεπερνά το 60% του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος.

Αφού, λοιπόν, έτσι έχουν τα πράγματα, τότε τι θα πρέπει να κάνει κανείς; Να συμφωνήσει με εκείνες τις φωνές, που "ζητούν περισσότερη ευλυγισία", αναφορικά με την εκπλήρωση των κριτηρίων που επιβάλλει η Συνθήκη του Μάαστριχτ; Ανάλογες σκέψεις και προτάσεις έρχονται, πριν απ' όλα, απόΙταλία, Ισπανία, ακόμα και από τη Γαλλία, οι οποίες, όμως, απορρίπτονται με αυστηρότητα από τη γερμανική πλευρά, το διευθυντή της Ομοσπονδιακής Γερμανικής Τράπεζας, καθώς και από τον Γερμανό υπουργό Συντονισμού, Τέο Βάιγκελ. Το ΕΥΡΩ, λοιπόν, κατά το γερμανικό χρηματιστικό κεφάλαιο και τα κοντσέρν, θα πρέπει να είναι ένα "σκληρό νόμισμα, ακριβώς τόσο σκληρό, όσο και το γερμανικό μάρκο...". Μια απόκλιση από το στόχο αυτό θα είχε αρνητικές επιπτώσεις στο ΕΥΡΩ απέναντι στο δολάριο των ΗΠΑ.

Σκληρός και σαφέστατος ήταν στην πρόσφατη Ετήσια Εκθεσή του, ο Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Νομισματικού Ινστιτούτου, όταν διαπίστωνε: Η μόνιμη μαζική ανεργία στην Ευρωπαϊκή Ενωση και μελλοντικά μόλις πρόκειται να μειωθεί... Ο Αλεξάντερ Λαμφαλούσι, ο οποίος μέχρι το 1996 ήταν πρόεδρος του Ινστιτούτου αυτού, που έχει την έδρα του στην πόλη Φρανγκφούρτη του Μάιν της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας, στις 15 του περασμένου Απρίλη είχε παρουσιάσει την Ετήσια Εκθεση - 1996 του ιδρύματος, σχετικά με τις επικείμενες αποφάσεις για την καθιέρωση της Νομισματικής Ενωσης. Σύμφωνα με τις επιταγές της Συνθήκης του Μάαστριχτ, το Ευρωπαϊκό Νομισματικό Ινστιτούτο έχει αναλάβει το καθήκον να κάνει τις απαραίτητες προετοιμασίες για την καθιέρωση του ΕΥΡΩ σαν ενιαίο νόμισμα του "σκληρού πυρήνα" της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Η Εκθεση αυτή στηρίζεται στα στοιχεία που έχουν δώσει τα κράτη - μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης σχετικά με τα παρακάτω κύρια θέματα: Τις εξελίξεις στον πληθωρισμό, τη νομισματική πολιτική και τον προϋπολογισμό στα δημόσια ελλείμματα, στις επενδυτικές δραστηριότητες και στην κατάσταση που επικρατεί στον τομέα της μαζικής ανεργίας. Η Εκθεση, λοιπόν, αναγκάστηκε να κάνει πολύ αρνητικές διαπιστώσεις: "Η κατάσταση που επικρατεί στον τομέα της απασχόλησης συνολικά στην Ευρωπαϊκή Ενωση, ιδιαίτερα μετά την ύφεση που είχε αρχίσει το 1993, μόλις παρουσιάζει κάποια βελτίωση, ενώ μελλοντικά δε διαγράφεται στον ορίζοντα καμιά αξιοπαρατήρητη αναζωογόνηση... Επίσης, παρά την επικείμενη καθιέρωση του ΕΥΡΩ, οι προοπτικές, κάθε άλλο παρά ρόδινες εμφανίζονται. Ταυτόχρονα, ξεκάθαρος είναι ο κίνδυνος ότι τα ποσοστά ανεργίας μόνο επουσιωδώς θα μειωθούν και, κατά συνέπεια, θα συνεχίζουν, από ιστορική άποψη, να βρίσκονται σε πολύ υψηλά επίπεδα...

Σχετικά, πολύ αποκαλυπτικός, ήταν ο υπεύθυνος οικονομολόγος του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, Μίχαελ Μούσα, ο ποίος πρόσφατα δήλωσε: "Η οικονομική και Νομισματική Ενωση δεν πρόκειται να λύσει τις δυσκολίες απασχόλησης στην Ευρώπη. Θα ήταν εντελώς λάθος να νομίζει κανείς ότι το ΕΥΡΩ θα μπορούσε να εξαλείψει την υψηλή ανεργία...". Μάλιστα δε, όπως χαρακτηριστικά υπογράμμισε, για ένα ορισμένο χρονικό διάστημα η πίεση πάνω στην αγορά εργασίας, μετά την καθιέρωση του κοινού ευρωπαϊκού νομίσματος, θα αυξηθεί ακόμα περισσότερο... Ταυτόχρονα, προειδοποίησε ότι η μαζική ανεργία στη Γερμανία και σ' άλλες χώρες της Ευρώπης δε θα ήταν δυνατόν ν αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά με την επικείμενη Νομισματική Ενωση.

Ετσι, λοιπόν, σύμφωνα με τα επίσημα στατιστικά στοιχεία, το 1996, στην Ευρωπαϊκή Ενωση υπήρχαν 18,2 εκατομμύρια άνεργοι, δηλαδή το 11% περίπου του οικονομικά ενεργού πληθυσμού της. Εχοντας, όμως, υπόψη του κανείς τα τρικ, τα οποία αποσκοπούν στην ωραιοποίηση της στατιστικής των ανέργων, ο πραγματικός αριθμός τους στην Ευρωπαϊκή Ενωση είναι πολύ μεγαλύτερος. Εχει παρέλθει πλέον ο καιρός, όταν τότε είχε κανείς αυταπάτες ότι η οικοδόμηση της Ευρώπης του Μάαστριχτ και η καθιέρωση της Νομισματικής Ενωσης θα ήταν δυνατόν να οδηγήσουν σε κάποια αισθητή μείωση της μαζικής ανεργίας και στη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας... Τη διαπίστωση αυτή είναι υποχρεωμένοι να κάνουν σήμερα ακόμα και κυβερνητικοί κύκλοι, πολιτικοί παράγοντες, καθώς και τα συνδικάτα στην ισχυρότερη οικονομικά χώρα της Ευρωπαϊκής Ενωσης, την Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας.

Νίκος ΗΛΙΑΔΗΣ - ΗΛΙΟΥΔΗΣ