Για μια

αντιμονοπωλιακή,

φιλολαϊκή

οικονομική

πολιτική

Το ΚΚΕ, τα μέλη και τα στελέχη του, πρωτοστατώντας στους καθημερινούς αγώνες που γίνονται, προτείνει στο λαό μια άλλη πολιτική σε αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση, που θ' ανακουφίζει τους εργαζόμενους από τα βάρη της κρίσης, θα προχωρεί σε ανακατανομή του εθνικού εισοδήματος υπέρ των λαϊκών στρωμάτων, θα περιορίζει την ασυδοσία του μεγάλου κεφαλαίου. Μόνο έτσι μπορεί να περιοριστεί και προοπτικά, ύστερα από ριζικές πολιτικές αλλαγές, να αντιμετωπιστεί η ανεργία, να εκσυγχρονιστεί η οικονομία, να εξασφαλιστεί η άνοδος της παραγωγικότητας, η βελτίωση του βιοτικού επιπέδου των εργαζομένων. Κινητήρια δύναμη για μια τέτοια πορεία είναι το εργατικό κίνημα, το μαζικό κίνημα όλων των εργαζομένων, το κοινωνικό μέτωπο πάλης που αντιπαρατίθεται στην πολιτική των μονοπωλίων και της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης.

Βιομηχανική ανάπτυξη με τα δεδομένα της Ελλάδας δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς αναπτυξιακούς μοχλούς και στρατηγικές μονάδες που ανήκουν στο δημόσιο με διακυβέρνηση του τόπου από δυνάμεις που υπερασπίζουν αποκλειστικά τα λαϊκά συμφέροντα.

Βιομηχανική παραγωγική ανασυγκρότηση δε νοείται με υποταγή στις επιλογές των κυρίαρχων δυνάμεων της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Οι πόροι για την παραγωγική ανασυγκρότηση και την επίτευξη αποδοτικότητας της ελληνικής οικονομίας μπορούν να βρεθούν τόσο από την περικοπή της ληστείας που πραγματοποιεί στη χώρα μας το μεγάλο πολυεθνικό κεφάλαιο, αλλά και από την ορθή και παραγωγική ανακύκλωση των κερδών που θα δημιουργούνται από την παραγωγική δραστηριότητα.

Προστασία

της παραγωγικής

βάσης της χώρας

Είναι πρόβλημα πριν απ' όλα πολιτικό. Αρα συνδυάζεται με την πάλη για αλλαγή του σημερινού πολιτικού συσχετισμού κάτω από την καταλυτική παρέμβαση του λαϊκού κινήματος. To ΚΚΕ δε βλέπει την παραγωγική, την οικονομική ανάπτυξη, τεχνοκρατικά και απομονωμένα από την κοινωνική διάστασή της, χωρίς την ενίσχυση και ανάπτυξη της πρώτης παραγωγικής δύναμης της εργατικής δύναμης. Η ανάπτυξη του παραγωγικού δυναμικού δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί τυχαία, μέσα από την αναρχία και το νόμο του καπιταλιστικού υπερκέρδους.

Καμιά οικονομία δεν μπορεί να διεκδικήσει μια ισότιμη και εθνικά συμφέρουσα θέση στο διεθνή καταμερισμό εργασίας χωρίς την ανάπτυξη της εγχώριας επιστημονικής έρευνας και τεχνολογίας, με μονοδιάστατη ανάπτυξη των υπηρεσιών. Ενα κεντρικό σχέδιο παραγωγικής και κοινωνικής ανάπτυξης πρέπει να εξασφαλίζει τις προϋποθέσεις και τα μέσα για την περιφερειακή ανάπτυξη.

Παίρνοντας υπόψη τις σύγχρονες τάσεις, τη ραγδαία μετατροπή της βιομηχανίας σε πολυεθνικά υποκαταστήματα και υπηρεσίες, την "απασχόληση" του ιδιωτικού κεφαλαίου στον τζόγο του εύκολου κέρδους, στη "νόμιμη" και παράνομη εξαγωγή του στις ελβετικές τράπεζες κτλ., το ΚΚΕ υποστηρίζει ότι ο δημόσιος τομέας πρέπει να είναι σημαντικός, ρυθμιστικός, αναπτυξιακός, να λειτουργεί σε αντίθεση με τα συμφέροντα των μονοπωλίων και του νόμου της αγοράς. Στον δημόσιο τομέα το ΚΚΕ περιλαμβάνει τις επιχειρήσεις που ανήκουν τουλάχιστον κατά πλειοψηφία, αλλά και διοικούνται από το κράτος, από τους ΟΤΑ, καθώς και από αγροτικούς, βιοτεχνικούς κ. ά. συνεταιρισμούς, που τα καταστατικά τους δεν επιτρέπουν να μεταβληθούν σε ΑΕ ή να γίνουν ιδιοκτησία κάποιου μεγαλοσυνεταίρου.

Το ΚΚΕ υποστηρίζει ότι μπορούν και πρέπει να εξασφαλιστούν οικονομικοί πόροι για την ανάπτυξη. Για να γίνει αυτό πρέπει να θιγούν τα συμφέροντα της χρηματιστικής ολιγαρχίας, να καταργηθούν τα προνόμια του κεφαλαίου, να χτυπηθεί η παραοικονομία και ο παρασιτισμός.

Παίρνοντας υπόψη και τις συγκυριακές διακυμάνσεις, το ΚΚΕ υποστηρίζει ότι μπορούν να στηριχτούν μια σειρά από παραγωγικές μονάδες, οι οποίες εξασφαλίζουν βασικές προϋποθέσεις παραγωγικής ανάπτυξης και οι οποίες θα βρίσκονται στον έλεγχο του δημοσίου. Γίνεται λόγος:

για τις ΔΕΚΟ και τις κάθετες δραστηριότητές τους,

για τη ΔΕΠ και τις θυγατρικές της (ΕΛΔΑ, ΕΚΟ, ΔΕΠ - ΕΚΥ κτλ. )

για την τσιμεντοβιομηχανία,

για τη ΛΑΡΚΟ, τον ανοξείδωτο χάλυβα και τις βασικές χαλυβουργίες,

για τα ΕΛΣΙ,

για τα ναυπηγεία,

για το λευκόλιθο,

για το χρυσό,

για τους βωξίτες,

για τη ΣΟΦΤΕΞ,

για τα λιπάσματα,

για βιομηχανικές μονάδες, για τις ανάγκες της αγροτικής οικονομίας, ιδιαίτερα για την επεξεργασία γεωργικών προϊόντων και φρούτων,

για επιχειρήσεις όπως η "Πειραϊκή - Πατραϊκή" που θα μπορούσε να αποτελέσει τον πιλότο στο συγκεκριμένο χώρο,

για τις αμυντικές βιομηχανίες μας που, πέρα από τους άλλους λόγους, μπορούσαν να είναι μια καλή βάση για ανάπτυξη και σύγχρονης τεχνολογίας.

για τη βιομηχανία του φαρμάκου, καθώς και τη βιομηχανία ιατρικών μηχανημάτων, αντιδραστηρίων και αναλώσιμου υλικού,

για τον εξοπλισμό τηλεπικοινωνιών και σύγχρονης τεχνολογίας.

Σήμερα μεγάλο μέρος της υπάρχουσας βιομηχανίας έχει γίνει προβληματικό, είτε ανήκει στο δημόσιο, είτε στον ιδιωτικό τομέα. Οι κύριες αιτίες της προβληματικότητας των βιομηχανιών είναι η υπερχρέωσή τους λόγω της καταλήστευσής τους από τους ιδιοκτήτες τους, με στόχο το εύκολο και γρήγορο κέρδος.

Παρ' όλη αυτή την κατάσταση οι υπάρχουσες βιομηχανίες αποτελούν έναν πλούτο για τη χώρα μας. Δημιουργήθηκαν με τον ιδρώτα του ελληνικού λαού και την καταλήστευση των εργαζομένων. Διαθέτουν εγκαταστάσεις που σε ορισμένες περιπτώσεις είναι σύγχρονες, ενώ σε άλλες μπορούν να εκσυγχρονιστούν με λογικές δαπάνες. Διαθέτουν έμπειρο προσωπικό, που αποτελεί τη σπουδαιότερη συνιστώσα, για την ανάπτυξή τους.

Η καθετοποίηση της βιομηχανικής παραγωγής μας πρέπει να είναι επιλογή προοπτικής. Δεν αρκεί π. χ. η εκμετάλλευση μόνο του ορυκτού μας πλούτου, αλλά και ή στη συνέχεια παραγωγή προϊόντων από τις εγχώριες πρώτες ύλες. Κλασικό παράδειγμα είναι η ΛΑΡΚΟ, που κινδυνεύει να κλείσει, ενώ σε συνδυασμό με τα ΕΛΣΙ θα μπορούσε να αποτελέσει τη βάση για παραγωγή ανοξείδωτου χάλυβα και μάλιστα στη συνέχεια θα μπορούσε να στηρίξει και μηχανουργεία ή χυτήρια για διάφορα προϊόντα από ανοξείδωτο χάλυβα.

Το ΚΚΕ είναι αντίθετο με την πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων, που συνδέεται με τη διαμόρφωση όρων για την πλήρη απελευθέρωση και την, χωρίς φραγμούς, ασύδοτη κυκλοφορία και δράση του πολυεθνικού κεφαλαίου. Η πολιτική αυτή σχετίζεται με την επιχείρηση ανατροπής του ιδιοκτησιακού καθεστώτος, με την εκποίηση δημόσιας περιουσίας, με το ξεπούλημα των ΔΕΚΟ και άλλων μονάδων στρατηγικής σημασίας στο μεγάλο ιδιωτικό κεφάλαιο.

Σημαντικός ρόλος στην αντιμονοπωλιακή πολιτική ανήκει και στους συνεταιρισμούς και το συνεταιριστικό κίνημα, καθώς και στην Τοπική Αυτοδιοίκηση.

Για να βρεθούν οι απαραίτητοι εθνικοί πόροι και προκειμένου να αυξηθεί η αποτελεσματικότητα της κρατικής παρέμβασης σε φιλολαϊκή κατεύθυνση, χρειάζεται η λήψη συνδυασμένων μέτρων:

Να ενισχυθεί η εσωτερική συσσώρευση με αναπτυξιακά κίνητρα και μέτρα περιορισμού της ασύδοτης εξαγωγής μονοπωλιακού υπερκέρδους, ενώ τα κέρδη της αποταμίευσης να έχουν αναπτυξιακό προσανατολισμό.

Να γίνει δημοκρατική φορολογική μεταρρύθμιση με τη ριζική ανακατανομή των φορολογικών βαρών από τους έμμεσους φόρους στους άμεσους και από τα χαμηλά εισοδήματα στα μεγάλα. Να καταργηθούν οι φοροαπαλλαγές του μεγάλου κεφαλαίου.

Να αυξηθούν σημαντικά τα κονδύλια των δημοσίων επενδύσεων μέσω του κρατικού προϋπολογισμού.

Να εξυγιανθούν οι κρατικές προμήθειες, που πρέπει να είναι προσαρμοσμένες στην εσωτερική αγορά. Αυτές πρέπει να συνδυάζονται με μέτρα κλαδικών βιομηχανικών πολιτικών, στα πλαίσια του δημοκρατικού εθνικού σχεδίου και με στόχευση την ενίσχυση και βοήθεια των μικρομεσαίων επιχειρήσεων. Η εκτέλεση των κρατικών προμηθειών να γίνεται μέσα σε ένα καθεστώς αυστηρά καθορισμένο, που να δίνει εχέγγυα της διαφάνειας και του αναπτυξιακού προσανατολισμού.

Να εκσυγχρονιστεί το πιστωτικό σύστημα και να υπηρετεί τις ανάγκες της κοινωνικοοικονομικής ανάπτυξης. Ο έλεγχος του μεγαλύτερου μέρους του πιστωτικού συστήματος από το κράτος μπορεί να το κάνει αποφασιστικό μέσο για την έξοδο από την κρίση. Ο έλεγχος αυτός πρέπει να κατοχυρωθεί. Οι δραστηριότητες των ξένων τραπεζών να οριοθετηθούν. Να προστατευτούν οι λαϊκές αποταμιεύσεις από τον πληθωρισμό. Να καθοριστούν αναλυτικά κριτήρια πιστωτικής πολιτικής, που να εναρμονίζονται με τους στόχους αναδιάρθρωσης της οικονομίας σε αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση και να εξασφαλιστεί η συμμετοχή των εργαζόμενων στην εφαρμογή τους.

Να ρυθμιστεί το εξωτερικό χρέος της χώρας μας σε συνεργασία με χώρες που αντιμετωπίζουν παρόμοιο πρόβλημα.

Να εξοικονομηθούν πόροι από τη μείωση των στρατιωτικών δαπανών, στο ύψος της εξυπηρέτησης των πραγματικών αμυντικών αναγκών μας.

Τέλος, στα πλαίσια αυτής της πολιτικής ο έλεγχος των τιμών πρέπει να ενταθεί και να γίνει αποτελεσματικός. Για να επιτευχθεί αυτό, πρέπει ο έλεγχος να ασκείται προληπτικά και όχι μόνο κατασταλτικά. Να γίνεται στην παραγωγή και τις εισαγωγές και όχι μόνο στην τελική αγορά.

Προστασία

της αγροτικής

παραγωγής

Στον τομέα της αγροτικής οικονομίας οξύνθηκαν τα χρόνια προβλήματα και δημιουργήθηκαν καινούρια. Μεγάλο μέρος της αγροτικής παραγωγής καταστρέφεται, ενώ οι δημόσιες και ιδιωτικές επενδύσεις ακολουθούν συνεχώς πτωτική πορεία. Μεγαλώνει ραγδαία το έλλειμμα του αγροτικού εμπορικού ισοζυγίου. Εχει ουσιαστικά εγκαταλειφθεί οποιαδήποτε ορθολογική αναδιάρθρωση της αγροτικής παραγωγής.

Η όλο και μεγαλύτερη αύξηση του κόστους παραγωγής με την ταυτόχρονη μείωση των τιμών των αγροτικών προϊόντων μειώνει δραστικά το αγροτικό εισόδημα και την ανταγωνιστικότητα των ελληνικών προϊόντων. Οι αγροτικές συνεταιριστικές οργανώσεις, που θα μπορούσαν να συμβάλουν στη γεωργική ανάπτυξη και την προστασία του εισοδήματος των αγροτών, μ' αυτή την πολιτική χρεοκοπούν και οδηγούνται στο κλείσιμο.

Ο συνεταιρισμός και η οικογενειακή γεωργική εκμετάλλευση, αντί στήριξης και ενίσχυσης, αντιμετώπισαν τις αντιαγροτικές πολιτικές των κομμάτων που εναλλάσσονται στην εξουσία.

Η πιστή εφαρμογή από τις εναλλασσόμενες κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και ΝΔ των καταστροφικών πολιτικών της Ευρωπαϊκής Ενωσης και της ΓΚΑΤΤ, με τις ποσοστώσεις στην παραγωγή, τις μειώσεις τιμών και επιδοτήσεων, τα πρόστιμα συνυπευθυνότητας κ. ά., έχουν οδηγήσει τη γεωργία σε συρρίκνωση και τους αγρότες να ζουν μέσα στην αβεβαιότητα. Η εφαρμογή των συμφωνιών της ΓΚΑTT έχει χειροτερέψει ακόμα περισσότερο την κατάσταση, επιταχύνοντας τους ρυθμούς συρρίκνωσης της μικρομεσαίας αγροτιάς.

Βασική προϋπόθεση, προκειμένου να εφαρμοστεί ένα μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα ανασυγκρότησης και ανάπτυξης της αγροτικής οικονομίας, που να προστατεύει ταυτόχρονα το βιοτικό επίπεδο του μικρομεσαίου αγρότη είναι η απόκρουση των συνεπειών από την ΚΑΠ και τις αποφάσεις της ΓΚATT. Αυτό είναι αναγκαίο για να καταργηθούν οι ποσοστώσεις και τα πρόστιμα συνυπευθυνότητας, να εφαρμοστεί η αρχή της κοινοτικής προτίμησης, να προστατευτεί η ντόπια παραγωγή, να υπάρξει η δυνατότητα παροχής εθνικών επιδοτήσεων για αναδιάρθρωση της αγροτικής παραγωγής, για εξαγωγές, γενικά για ανάπτυξη, στήριξη του εισοδήματος του μικρομεσαίου αγρότη.

Οι γενικότερες εξελίξεις, η ίδια η αναγκαιότητα για τη σωτηρία της αγροτικής μας παραγωγής επιβάλλουν:

Να γίνει ουσιαστική αναδιάρθρωση της αγροτικής παραγωγής με έμφαση στη στήριξη και επέκταση εκείνων των καλλιεργειών που μπορούν να αξιοποιήσουν σε μεγάλο βαθμό τις δυνατότητες που παρέχουν σήμερα η επιστήμη και τεχνική, τις κλιματολογικές, εδαφολογικές κ. ά. συνθήκες της χώρας μας και που μπορούν ν' αντέξουν στον διεθνή ανταγωνισμό.

Να ενισχυθεί η κτηνοτροφία για να σταματήσει η καταστροφική φθίνουσα πορεία της και να αναπτυχθεί παράλληλα και αρμονικά με τη φυτική παραγωγή για την ικανοποίηση των αναγκών της χώρας μας.

Να διαμορφωθεί ένα νέο θεσμικό και νομικό πλαίσιο για τις συνεταιριστικές οργανώσεις που θα τις βοηθήσει να εκσυγχρονιστούν και να αναπτυχθούν, ώστε να ανταποκριθούν στο ρόλο τους, συμβάλλοντας στην ανάπτυξη της γεωργίας και προστασίας του αγροτικού εισοδήματος.

Να ενισχυθούν προνομιακά οι αγροτικές συνεταιριστικές οργανώσεις. Να ενθαρρυνθούν και να προωθηθούν οι συλλογικές μορφές καλλιέργειας και άλλες παραγωγικές δραστηριότητες των συνεταιρισμών, να αναπτυχθούν καθετοποιημένες μορφές παραγωγής.

Να ρυθμιστούν δίκαια τα χρέη των συνεταιριστικών οργανώσεων και των αγροτών και να εξασφαλιστεί η χαμηλότοκη και επαρκής χρηματοδότηση από την ΑΤΕ, η οποία θα πρέπει να παραμείνει στο δημόσιο και να παίζει κοινωνικό και αναπτυξιακό ρόλο. Να μεταβιβαστούν οι μετοχές των επιχειρήσεων μετοχικού ενδιαφέροντος της ΑΤΕ στις συνεταιριστικές οργανώσεις.

Να παρθούν μέτρα για τη μείωση του κόστους παραγωγής των αγροτικών προϊόντων με έλεγχο των τιμών των εισροών και σύστημα τιμών και επιδοτήσεων που θα εξασφαλίζουν το εισόδημα του μικρομεσαίου αγρότη. Πλήρη ασφάλιση του ζωικού και φυτικού κεφαλαίου και της παραγωγής από όλες τις φυσικές καταστροφές.

Να αυξηθούν οι δημόσιες και ιδιωτικές αγροτικές επενδύσεις για την κατασκευή έργων υποδομής που θα μειώνουν το κόστος παραγωγής και θα συμβάλλουν στον εκσυγχρονισμό των αγροτικών εκμεταλλεύσεων και συνεταιρισμών. Να υλοποιηθεί το έργο της εκτροπής του Αχελώου.

Να καταργηθούν οι περιορισμοί στην παραγωγή (ποσοστώσεις) και να ενισχυθούν οι εξαγωγές με βαρύτητα στα μεσογειακά αγροτικά προϊόντα.

Να αναμορφωθεί η δασική νομοθεσία, να αυξηθούν οι δημόσιες επενδύσεις για τη δασική οικονομία και την προστασία των δασικών οικοσυστημάτων, να ενισχυθούν οι δασικοί συνεταιρισμοί και οι ρυθμοί αναδάσωσης.

Να ενισχυθεί και να δοθεί έμφαση στην ανάπτυξη της παράκτιας και υπερπόντιας αλιείας, των ιχθυοκαλλιεργειών με παράλληλη ανάπτυξη της μεταποίησης, της αλιευτικής παραγωγής.

Να αναβαθμιστεί η εκπαίδευση στον αγροτικό τομέα. Να χρηματοδοτηθεί επαρκώς η αγροτική έρευνα και να αναπτύσσεται σε σύνδεση με την αγροτική παραγωγή.

Να βελτιωθούν οι αγροτικές συντάξεις με άμεσο διπλασιασμό τους και σταδιακά να εξισωθούν με αυτές του ΙΚΑ.

Να δοθούν ειδικά κίνητρα και ενισχύσεις για νέους αγρότες.

Για τη στήριξη

των μικρομεσαίων

επιχειρήσεων

Στη χώρα μας μεγάλο τμήμα του παραγωγικού δυναμικού αποτελείται από αυτοαπασχολούμενους επαγγελματίες, βιοτέχνες, εμπόρους και γενικότερα μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Η αξιοποίηση αυτού του δυναμικού προς όφελος της εθνικής οικονομίας δεν μπορεί να γίνει αυθόρμητα, μέσα από τους νόμους της αγοράς.

Με τη σημερινή πολιτική, που οδηγεί στον εκτοπισμό και τη μεγαλύτερη εκμετάλλευση των μικροεπιχειρηματιών από το μεγάλο κεφάλαιο, πρέπει να αντιπαρατεθεί η πάλη για μια πολιτική προγραμματισμένης ανάπτυξης και εκσυγχρονισμού αυτών των επιχειρήσεων. Αυτή η πολιτική είναι αναποτελεσματική, αν δεν πλαισιωθεί από μέτρα περιορισμού της ασυδοσίας των πολυεθνικών και των επιλογών που απορρέουν από το πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Βασικές κατευθύνσεις μιας τέτοιας πολιτικής πρέπει να είναι:

Η καθιέρωση ισχυρών κινήτρων (φορολογικών, χρηματοδοτικών, επιδοτήσεις κ. ά.) για τη δημιουργία συνεταιρισμών και άλλων μορφών συνεργασίας, παραγωγικών, προμηθευτικών, εμπορικών, αλλά και στον τομέα των υπηρεσιών.

Η καθιέρωση αμοιβαία επωφελών σχέσεών τους με το δημόσιο τομέα, η εξασφάλιση γι' αυτές ενός μέρους των κρατικών προμηθειών και των δημοσίων έργων.

Η προστασία τους από τη μονοπωλιακή εκμετάλλευση και τον άνισο ανταγωνισμό από τις πολυεθνικές με μέτρα περιορισμού της δράσης των πολυκαταστημάτων, αλλαγή του ωραρίου, έλεγχο των τιμών, έλεγχο των εισαγωγών από τρίτες χώρες κτλ.

Η μετατροπή του ΕΟΜΜΕΧ και των κλαδικών του ινστιτούτων σε φορέα ουσιαστικής και ολόπλευρης στήριξης των μικρομεσαίων επιχειρήσεων. Μ' αυτόν τον τρόπο, εκτός των άλλων, θα περιοριστεί και η κερδοσκοπική δράση διάφορων ιδιωτικών εταιριών παροχής συμβουλών και υπηρεσιών προς τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις.

Η καθιέρωση ειδικού καθεστώτος χρηματοδότησης, που να εξασφαλίζει διαθέσιμα κεφάλαια, εγγύηση του δημοσίου και χαμηλά επιτόκια με έμφαση στους συνεταιρισμούς, ιδιαίτερα τους παραγωγικούς.

Η χωροθέτηση των δραστηριοτήτων, η δημιουργία βιοτεχνικών πάρκων και η αποτελεσματική προστασία της επαγγελματικής στέγης.

Η αλλαγή του καθεστώτος που διέπει αυτές τις επιχειρήσεις, στα πλαίσια μιας ριζικής φορολογικής μεταρρύθμισης, με την κατάργηση των λεγόμενων αντικειμενικών κριτηρίων και του 35%, τον προσδιορισμό του φορολογικού εισοδήματος μέσα από τα βιβλία, την αύξηση των αφορολόγητων ορίων στο επίπεδο των ορίων φτώχειας, τη δραστική μείωση του ΦΠΑ.

Ανάπτυξη

της ναυτιλίας και

των ναυπηγείων

Η ανάπτυξη της εμπορικής ναυτιλίας, σε ουσιαστική σύνδεση με την εθνική οικονομία, προϋποθέτει μια πολιτική που θα περιορίζει την ασυδοσία του εφοπλιστικού κεφαλαίου και θα εξασφαλίζει την απασχόληση των Ελλήνων ναυτεργατών, τη βελτίωση των συνθηκών ζωής και εργασίας τους. Ταυτόχρονα η αποφασιστική στήριξη της ναυπηγοεπισκευαστικής βιομηχανίας θα έχει ευεργετικές επιπτώσεις στην οικονομία και την ενίσχυση της εθνικής άμυνας. Ειδικότερα το ΚΚΕ υποστηρίζει ότι πρέπει:

Να ληφθούν μέτρα για την ανάπτυξη και εκσυγχρονισμό της εμπορικής ναυτιλίας στη βάση και των απαιτήσεων της ΕΤΕ.

Να διατηρηθεί η προστασία της ελληνικής ακτοπλοϊας (καμποτάζ) για να μην αφελληνιστεί.

Να γίνει ο εκδημοκρατισμός του ναυτεργατικού συνδικαλιστικού κινήματος, γιατί το καθεστώς που υπάρχει σήμερα, με ευθύνη των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, αποτελεί πρόκληση προς όλο το λαό. Na εφαρμοστεί άμεσα ο Ν. 1264/82 και στους ναυτεργάτες.

Να αναβαθμιστεί η θέση, ο ρόλος του ανθρώπινου δυναμικού, των ναυτεργατών. Να διαμορφωθούν σύγχρονοι όροι εκπαίδευσης και ειδίκευσης του προσωπικού. Να εξυγιανθεί το Ναυτικό Απομαχικό Ταμείο. Να γίνουν δεκτές οι προτάσεις των ναυτεργατικών σωματείων, που ολοκληρωμένα και εμπεριστατωμένα απαντούν στα προβλήματα.

Να δημιουργηθεί ενιαίος δημόσιος ναυπηγοεπισκευαστικός φορέας. Είναι η μοναδική προϋπόθεση να σωθεί η ναυπηγοεπισκευαστική βιομηχανία της χώρας. Στην αντίθετη περίπτωση σε μικρό χρονικό διάστημα όλα τα ναυπηγεία θα κλείσουν, αφού αυτή είναι η βασική επιλογή της Ευρωπαϊκής Ενωσης και των ελληνικών κυβερνήσεων, που αποδέχτηκαν τους όρους της Συνθήκης του Μάαστριχτ.

Εκσυγχρονισμός στις υπηρεσίες, μέτρα για τον τουρισμό και τις μεταφορές Το εμπόριο και ο τουρισμός βρίσκονται κυρίως στα χέρια μεγαλοκεφαλαιούχων και συχνά φοροφυγάδων, που απομυζούν μεγάλα υπερκέρδη και τοποθετούν τα κεφάλαιά τους στο εξωτερικό, ενώ από την άλλη μεριά οι μικρομεσαίοι επιχειρηματίες αγωνίζονται να επιβιώσουν μέσα σ' ένα πλαίσιο έντονα εχθρικό γι' αυτούς.

Η χώρα μας υστερεί σε σύγχρονες τεχνολογικά υπηρεσίες, ενώ ο βαθμός εξειδίκευσής τους είναι χαμηλός.

Το ΚΚΕ υποστηρίζει ότι:

Είναι αναγκαίος ο εκσυγχρονισμός των υπηρεσιών με αναβάθμιση της εξειδίκευσης και της επαγγελματικής εκπαίδευσης, η οργάνωσή τους σε συνεταιρισμούς και κοινοπραξίες μικρομεσαίων επιχειρήσεων και γενικότερα η προσαρμογή τους ώστε να εξυπηρετούν τους εργαζόμενους γενικά, αλλά και τους εργαζόμενους στις υπηρεσίες.

Χρειάζεται να αναβαθμιστεί ο τουρισμός ποιοτικά, να συνδυαστεί και με άλλες παραγωγικές δραστηριότητες και να ενταχθεί στη συνολική ανάπτυξη των διαφόρων περιοχών με σεβασμό στην οικολογική ισορροπία και αποφυγή κοινωνικής διάβρωσης.

Πρέπει να εκσυγχρονιστεί και να επεκταθεί το σιδηροδρομικό δίκτυο. Να αναδιοργανωθεί ο ΟΣΕ, διατηρώντας το δημόσιο χαρακτήρα του και να εκσυγχρονιστεί το υλικό του.

Είναι απαραίτητο να βελτιωθεί το οδικό δίκτυο της χώρας, σύμφωνα με τις σύγχρονες συγκοινωνιακές απαιτήσεις και την αυξανόμενη ανάγκη να περιοριστούν τα ατυχήματα.

Οι αστικές συγκοινωνίες πρέπει να βρίσκονται στο δημόσιο τομέα.

Η ΟΛΥΜΠΙΑΚΗ ΑΕΡΟΠΟΡΙΑ πρέπει να διατηρήσει το δημόσιο χαρακτήρα της. Να υπάρξουν μέτρα για την ανάπτυξή της και την κατοχύρωση των εσωτερικών αερογραμμών. Με σωστή διαχείριση και εξυγίανση των οικονομικών της, η ΟΛΥΜΠΙΑΚΗ ΑΕΡΟΠΟΡΙΑ μπορεί να εξελιχθεί σε κερδοφόρα και συναλλαγματοφόρα επιχείρηση και να παίξει με επιτυχία το στρατηγικής σημασίας ρόλο του εθνικού αερομεταφορέα.

Διαμόρφωση

ερευνητικής

και τεχνολο6γικής

στρατηγικής

Η επιστήμη, η έρευνα και τεχνολογία αποτελούν βασική συνιστώσα των παραγωγικών δυνάμεων και δε νοείται παραγωγική ανάπτυξη με σύγχρονους όρους χωρίς τη συμμετοχή τους.

Το πρόβλημα για τη χώρα μας είναι η απουσία εγχώριας ερευνητικής και τεχνολογικής στρατηγικής, εξαιτίας της κυριαρχίας του εγχώριου και ξένου κεφαλαίου και της εξάρτησής της από ιμπεριαλιστικά κέντρα. Η έρευνα είναι υποταγμένη στο μεγάλο κεφάλαιο. Χρειάζεται να διαμορφωθεί ένα συνολικό σχέδιο για την έρευνα και τις νέες τεχνολογίες, το οποίο θα αποτελεί συστατικό στοιχείο του δημοκρατικού εθνικού σχεδίου παραγωγικής και κοινωνικής ανάπτυξης, στα πλαίσια μιας άλλης πολιτικής και με την εξασφάλιση επαρκούς κρατικής χρηματοδότησης. Μια τέτοια πολιτική:

Θα αποκλείει την επιστημονική έρευνα χάριν των ξένων συμφερόντων, θα αποτρέπει τη μετατροπή των ΑΕΙ σε μηχανισμό έρευνας για λογαριασμό των επιχειρηματιών και πάντως θα εξασφαλίζει την ισότιμη συνεργασία με βάση το αμοιβαίο όφελος των ελληνικών επιστημονικών ιδρυμάτων με τα αντίστοιχα του εξωτερικού.

Θα δώσει απόλυτη προτεραιότητα στην ανάπτυξη της κοινωνικής έρευνας για τη βελτίωση των συνθηκών ζωής, εργασίας και υγείας των εργαζομένων, για την ανάπτυξη της παιδείας και για την προστασία του περιβάλλοντος.

Θα διασφαλίζει την ανάπτυξη της έρευνας και των νέων τεχνολογιών στη βάση των ευρύτερων παραγωγικών αναγκών της χώρας και όχι την υποταγή τους στο κυνήγι του καπιταλιστικού υπερκέρδους. Ταυτόχρονα, θα ενθαρρύνει τους παραδοσιακούς τομείς της ελληνικής έρευνας.

Θα προωθεί και θα ενθαρρύνει την τεχνολογική και επιστημονική αναβάθμιση της βιομηχανίας και της βιοτεχνίας, καθώς και της αγροτικής οικονομίας. Γενικότερα, θα συνδέει την επιστημονική έρευνα με τις ανάγκες του παραγωγικού μηχανισμού της χώρας. Θα γενικεύει την εφαρμογή της πληροφορικής σε όλες τις παραγωγικές, εκπαιδευτικές, διοικητικές και κοινωνικές δραστηριότητες.

Θα ενισχύει τη βασική επιστημονική έρευνα στα ερευνητικά κέντρα και στα ιδρύματα της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, ενώ πέρα από την εφαρμοσμένη έρευνα και τη δημιουργία νέων τεχνολογικών εφαρμογών, θα προωθεί την ανάπτυξη της επιστημονικής - ερευνητικής δραστηριότητας και στους άλλους τομείς. Θα προωθήσει με συνθήκες απόλυτης διαφάνειας τη συμμετοχή των διαφόρων φορέων στην ερευνητική δραστηριότητα και στην αξιοποίηση των αποτελεσμάτων τους.

Θα προβλέπει στα πλαίσια του ολοκληρωμένου εκπαιδευτικού συστήματος την αναβάθμιση του μορφωτικού επιπέδου των εργαζομένων, αξιοποιώντας το σύστημα της νυχτερινής εκπαίδευσης, το οποίο θα πρέπει να αναδιοργανωθεί, να βελτιωθεί και να επεκταθεί, καθώς και με την υλοποίηση προγραμμάτων συνεχιζόμενης εκπαίδευσης και διαρκούς μετεκπαίδευσης όσων εργάζονται στη βιομηχανία, τη βιοτεχνία και την αγροτική οικονομία.

Θα πρέπει να προχωρήσει η συγκρότηση και δραστηριοποίηση του Εθνικού Γνωμοδοτικού Συμβουλίου Ερευνας.

Θα αυξάνει τις δαπάνες για τις ανάγκες αναβάθμισης της επιστήμης, της έρευνας και τεχνολογίας.