«Οταν η ΝΔ το 1982 προχωρούσε στην καταστροφική αναμόρφωση του ασφαλιστικού συστήματος, διατυμπάνιζε ότι πέτυχε τη βιωσιμότητα του θεσμού για μια 20ετία. Τα ίδια ακούγαμε και παλιότερα, τα ίδια θα ακούσουμε και τώρα από τους συνεχιστές της ΝΔ, τη σημερινή κυβέρνηση. Πρέπει να τελειώσουν το έργο, πρέπει να πληρώσουμε και πάλι για "λύση με προοπτική", για "βιώσιμη λύση" κλπ., όπως συνήθως ισχυρίζονται.

Η κυβέρνηση ήδη έχει αναθέσει σε επιχείρηση του εξωτερικού να πραγματοποιήσει μελέτη για τις προοπτικές της κοινωνικής ασφάλισης. Είναι βέβαιο ότι τα πορίσματα των μελετών θα είναι αρνητικά για την όλη εικόνα της κοινωνικής ασφάλισης και θα αποτελέσουν άλλοθι για την προώθηση μέτρων, που θα ολοκληρώνουν την καταστροφή της, ιδιαίτερα των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα. Ηδη και η γνωστή έκθεση Ι. Σπράου, που έχει καταρτιστεί από συμβούλους και συνεργάτες της κυβέρνησης, έγινε κυρίως, για να χρησιμεύσει ως άλλοθι.

Είναι γνωστό ότι σήμερα η πολιτική για την κοινωνική ασφάλιση, την υγεία και την πρόνοια, αλλά και την παιδεία και τη στέγαση, υποτάσσεται στην πολιτική καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων, των ιδιωτικοποιήσεων και της έντασης της εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης, που προωθούν οι καπιταλιστές με στόχο τη διεύρυνση - επέκταση της οικονομικής και πολιτικής εξουσίας τους.

Μετά τον 2ο παγκόσμιο πόλεμο, πραγματοποιήθηκαν σημαντικές καταχτήσεις κάτω από την πίεση των κινητοποιήσεων, την αίγλη των εργατικών και κοινωνικών δικαιωμάτων στις σοσιαλιστικές χώρες και την ανάγκη αντιμετώπισής τους, αλλά και την προσπάθεια χειραγώγησης του εργατικού κινήματος στις πιο αναπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες. Ιδιαίτερα μετά τις ανατροπές στις σοσιαλιστικές χώρες, οι καπιταλιστές προσπαθούν να σαρώσουν όλα τα δικαιώματά μας. Από κοινού νεοσυντηρητικοί και σοσιαλδημοκράτες σχεδιάζουν και προωθούν την επίθεσή τους. Με τη Συνθήκη του Μάαστριχτ και τη Λευκή Βίβλο, προωθούνται οι γενικότερες κατευθύνσεις του ΟΟΣΑ, του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, της Παγκόσμιας Τράπεζας και της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Τα κριτήρια του Μάαστριχτ ασκούν έντονες πιέσεις για περιορισμούς στη χρηματοδότηση και στις παροχές των συντάξεων, της υγείας και της πρόνοιας. Επιδιώξεις της ΕΕ, όπως κωδικοποιούνται στην περιβόητη "Λευκή Βίβλο", είναι ο σοβαρός περιορισμός των συστημάτων κοινωνικών παροχών, με κύριους στόχους τη δραστική μείωση των κοινωνικών δαπανών του κράτους, την απαλλαγή των επιχειρήσεων από τις λεγόμενες κοινωνικές επιβαρύνσεις και την ενίσχυση της ιδιωτικής ασφάλισης και των ιδιωτικών επιχειρήσεων υγείας και πρόνοιας.

Στο όνομα της κάλυψης των ελλειμμάτων και της ανταγωνιστικότητας, μειώνεται συνεχώς "η συμμετοχή" του κράτους και επιδιώκεται η σταδιακή μείωση μέχρι την απαλλαγή της εργοδοσίας από ασφαλιστικές εισφορές.

Την πρώτη και κύρια κατεύθυνση θέλησε να περάσει ο πρωθυπουργός κ. Σημίτης με τη μνημειώδη πια αναφορά του στον "απασχολήσιμο" νέο, που "μπορεί να αναλάβει περισσότερο ο ίδιος τις ευθύνες για την ασφάλιση, τη στέγαση και την υγειονομική περίθαλψή του, με αντίστοιχη μείωση των ευθυνών του κράτους".

Δηλαδή ο καθένας θα κανονίζει μόνος τα της υγείας, πρόνοιας, ασφάλισης. Το κράτος θα καλύπτει ένα ελάχιστο επίπεδο κοινωνικής προστασίας για τα άτομα που έχουν μεγαλύτερη ανάγκη, δηλαδή φτωχούς και κοινωνικά αποκλεισμένους.

Με δυο λόγια προωθείται η αρχή της επιλεκτικότητας της κοινωνικής ασφάλισης και η κατάργηση των καθολικών παροχών. Τα επιδόματα των πολυτέκνων, μητρότητας, ενοικίου, ανεργίας, αναπηρίας, θα τεθούν υπό κρίση. Οχι ενιαία παροχή, αλλά πολιτική ισοπέδωσης προς τα κάτω, οι δαπάνες για την πρόνοια δε θα διανέμονται αποκλειστικά από το κράτος, αλλά σε συνεργασία με φορείς συμπεριλαμβανομένων και των επιχειρήσεων.

Θα επιδιώξουν να εγκλωβίσουν λαϊκά στρώματα σε ένα "εθελοντισμό" και μια "φιλανθρωπία" αντιμετώπισης της πρόνοιας, που ουσιαστικά θα μεταθέτει το πρόβλημα στα ίδια τα θύματα της πολιτικής τους, δηλαδή στο λαό».