Κλείνοντας την εισήγησή του ο Θ. Κακκαβάς αναφέρθηκε αναλυτικά στις προτάσεις και άρα τους στόχους πάλης που πρέπει να έχει το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα. Επισήμανε έξι θεμελιώδεις αρχές για την εξυγίανση και την οικονομική στήριξη του κοινωνικα - ασφαλιστικού συστήματος, σημείωσε ότι απαραίτητη προϋπόθεση είναι η κατάργηση των αντιασφαλιστικών νόμων και αναφέρθηκε επιγραμματικά στις αλλαγές προς όφελος των εργαζομένων που πρέπει να γίνουν στον τομέα της υγείας. Είπε συγκεκριμένα:

«Οι θεμελιώδεις αρχές για την εξυγίανση και οικονομική στήριξη του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης είναι:

Πρώτη: Ο χαρακτήρας της κοινωνικής ασφάλισης είναι κοινωνικός και δημόσιος και κατοχυρώνεται, όταν η κοινωνική ασφάλιση είναι υποχρεωτική, ασκείται από το Δημόσιο. Κατοχυρώνεται επίσης, όταν εξασφαλίζονται κοινωνικές εγγυήσεις για αξιοπρεπείς συντάξεις και ανθρώπινη περίθαλψη σε όλους τους εργαζομένους.

Η λειτουργία των υπηρεσιών ασφάλισης υγείας των ταμείων, αλλά και των δημόσιων νοσοκομείων με βάση ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, όπως προτείνεται, έστω και με τη διατήρηση του δημόσιου χαρακτήρα τους, οδηγεί στην αναίρεση του κοινωνικού χαρακτήρα της ασφάλισης, υγείας και δημόσιας υγείας.

Δεύτερη: Αποκρούουμε κάθε λογική ιδιωτικοποίησης της κοινωνικής ασφάλισης, τόσο του κλάδου συντάξεων όσο και του κλάδου υγείας. Οι συντάξεις και η υγεία δεν αποτελούν εμπορεύματα και δεν μπορούν να περνούν στην ελεύθερη αγορά.

Τρίτη: Επιβάλλεται η ασφαλιστική κάλυψη όλων των εργαζομένων.

Τέταρτη: Η κοινωνική ασφάλιση δικαιώνει το ρόλο της, όταν διασφαλίζει τις λεγόμενες βασικές θεσμικές ρυθμίσεις των κατωτάτων ορίων συντάξεων, των αναπηρικών συντάξεων, της αναπροσαρμογής των συντάξεων και της ανθρώπινης περίθαλψης. Οι ρυθμίσεις αυτές εξασφαλίζουν εγγυημένες από το κράτος παροχές ασφάλισης και υγείας στις μεγάλες ομάδες εργαζομένων.

Πέμπτη: Οι πόροι της κοινωνικής ασφάλισης πρέπει να εξασφαλίζουν τις αναγκαίες ασφαλιστικές παροχές προς τους ασφαλισμένους και τους συνταξιούχους. Για την οικονομική στήριξη της κοινωνικής ασφάλισης πρέπει να θεσμοθετηθεί η λεγόμενη τριμερής χρηματοδότηση. Η κρατική συμμετοχή στηρίζει τον κοινωνικό χαρακτήρα της ΚΑ.

Εκτη: Η αποδοτική διοίκηση και οργάνωση της κοινωνικής ασφάλισης αποτελεί βασικό παράγοντα για την επιτέλεση του ρόλου της κοινωνικής ασφάλισης.

Η εξυγίανση και οικονομική στήριξη της κοινωνικής ασφάλισης δεν μπορεί να επιτευχθεί χωρίς την προηγούμενη κατάργηση των αντιασφαλιστικών νόμων 1759/88, 1902/90, 1976/91, 2084/92, 2676/99 και άλλων νόμων. Ιδιαίτερα πρέπει να καταργηθεί άμεσα το καθεστώς - έκτρωμα για τους ασφαλισμένους από 1.1.1993. Προβλέπει συντάξεις εντελώς ανεπαρκείς, ενώ οι εισφορές είναι υψηλές, είναι καθεστώς άδικο, συνιστά επώδυνη άνιση μεταχείριση των νέων εργαζομένων, έναντι των παλαιοτέρων, διαιρεί τους εργαζόμενους και τέλος θα αποτελεί σημείο αναφοράς για τη συρρίκνωση των συντάξεων και των παλαιοτέρων.

Το βασικό κριτήριο πρέπει να είναι, κατά πόσο οι συντάξεις και οι άλλες παροχές ανταποκρίνονται στις ανάγκες μιας αξιοπρεπούς διαβίωσης των συνταξιούχων, παίρνοντας υπόψη ότι η τρίτη ηλικία έχει δικαίωμα να ζει, όπως και οι άλλοι εργαζόμενοι, έχει ανάγκη από ψυχαγωγία, διακοπές, κοινωνικό τουρισμό.

- Αμεσα οι συντάξεις των συνταξιούχων του ΝΑΤ, να είναι ίσες προς το 80% του βασικού μισθού των εν ενεργεία ασφαλισμένων. Να υπάρχει κλιμακωτή αύξηση των συντάξεων, ανάλογα με το χρόνο ασφάλισης και το ύψος των εισφορών.

- Στα 35 χρόνια ή 10.500 μέρες ασφάλισης να αναλογεί κύρια σύνταξη, ίση με το 80% των αποδοχών.

- Να επανέλθει άμεσα το σύστημα γνήσιας Αυτόματης Τιμαριθμικής Αναπροσαρμογής για τις συντάξεις.

- Τα όρια συνταξιοδότησης να διαμορφωθούν άμεσα στα 60 χρόνια για τους άνδρες και στα 55 για τις γυναίκες. Στα 55 επίσης να παίρνουν σύνταξη οι εργαζόμενοι στα βαριά και ανθυγιεινά. Η διαφορά της πενταετίας που ισχύει για τη συνταξιοδότηση των γυναικών ασφαλισμένων στο ΙΚΑ, να ισχύει και για τις εργαζόμενες στο δημόσιο και στον ευρύτερο δημόσιο τομέα, στις γυναίκες επαγγελματίες και αγρότισσες.

1. Η ασφαλιστική κάλυψη εκατοντάδων ανασφάλιστων, θα φέρει σημαντικούς πόρους. Καθώς επίσης και η αντιμετώπιση της ανεργίας.

2. Να επιστραφούν τα αποθεματικά που άρπαξε το τραπεζικό σύστημα, η εργοδοσία και το κράτος.

3. Το σύνολο των οφειλών ιδιωτικού και δημόσιου φορέα προς το ΙΚΑ είναι πάνω από 1 τρισ. δραχμές.

4. Η εισφοροδιαφυγή φτάνει και ξεπερνά τα 300 δισ. δραχμές.

5. Δαπάνες «κοινωνικής» και «αναπτυξιακής πολιτικής». Να αποδοθούν στα ταμεία οι δαπάνες για την άσκηση τοιούτου είδους πολιτικών. Μόνο το ΙΚΑ το τελευταίο διάστημα έχει δαπανήσει 140 δισ.

6. Πάνω από 1,3 τρισ. δραχμές οφείλουν όλες οι κυβερνήσεις από το 1975 μέχρι σήμερα με βάση το ν.465/70. Επίσης πάνω από 300 δισ. οφείλουν με βάση το ν.2084/92 για τους νεοεισερχόμενους.

7. Η κυβέρνηση, αντί για όλα τα παραπάνω, μειώνει την εργοδοτική εισφορά (μείωση του μη μισθολογικού κόστους) και έχει το θράσος να μιλάει για το καλό των Ταμείων. Θεσπίζει με νόμο την εισφοροδιαφυγή (βλέπε μείωση της εργοδοτικής εισφοράς, μείωση κατά 50% των ασφαλιστικών εισφορών στα οικοδομικοτεχνικά έργα στις αγροτικές περιοχές.

Η επίθεση του κεφαλαίου στον τομέα της υγείας είναι ολομέτωπη. Αξιοποιώντας κενά του υπάρχοντος συστήματος και συνειδητής υποβάθμισης, μπήκε δυναμικά στην αγορά υγείας.

Οι μέχρι σήμερα κυβερνήσεις κατάντησαν τα νοσοκομεία, τα κέντρα υγείας υπαίθρου, τα ιατρεία του ΙΚΑ σε βασικούς αιμοδότες του κεφαλαίου. Τεράστια ποσά διοχετεύονται στα διαγνωστικά κέντρα, ιδιωτικές κλινικές μέσω των ασφαλιστικών ταμείων. Ο εκσυγχρονισμός των νοσοκομείων ανύπαρκτος, η έλλειψη προσωπικού τεράστια. Πιστεύουμε ότι:

Πρέπει να εξασφαλίζεται η πρόσβαση όλων των εργαζομένων στα πολυιατρεία των ασφαλιστικών ταμείων και στα δημόσια νοσοκομεία.

Η πρόληψη και η πρωτοβάθμια περίθαλψη αποτελούν βασικές προτεραιότητες του συστήματος υγείας.

Αυτό μπορεί να πραγματοποιηθεί με την ανάπτυξη υπηρεσιών συνολικής πρωτοβάθμιας υγείας στα αστικά κέντρα και την ύπαιθρο.

Είναι ανάγκη οι υπηρεσίες υγείας των ταμείων να ενταχθούν σταδιακά και με τη σύμφωνη γνώμη των ενδιαφερομένων σε ένα ενιαίο δημόσιο σύστημα υγείας, το οποίο να προικοδοτηθεί βέβαια με πλήρη υλικοτεχνική υποδομή και το απαραίτητο ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό. Το σύστημα αυτό στο οποίο θα υπάγονται τα κρατικά νοσοκομεία, τα αστικά κέντρα υγείας και τα κέντρα υγείας υπαίθρου, θα λειτουργεί με προσωπικό αποκλειστικής απασχόλησης. Οποιεσδήποτε συμβάσεις με ιδιωτικές κλινικές, ιδιωτικά διαγνωστικά κέντρα και ιδιώτες γιατρούς θα υπονόμευαν τη λειτουργία του. Προσφυγή οποιουδήποτε στις ιδιωτικές επιχειρήσεις υγείας και ιδιώτες γιατρούς θα ήταν νοητή μόνον εκτός των πλαισίων λειτουργίας του δημοσίου συστήματος υγείας.

Για να διασωθούν, αλλά και να βελτιωθούν οι κατακτήσεις μας, χρειάζεται να αναπτυχθεί μια δυναμική παρέμβαση ένα πλατύ μέτωπο αντίστασης και πάλης.

Αντικειμενικά δημιουργείται έδαφος κοινής δράσης και συντονισμού της πάλης ανάμεσα στους εργαζομένους, τους ανέργους, τους συνταξιούχους, τους αγρότες, τους επαγγελματοβιοτέχνες.

Οι αγωνιστές συνδικαλιστές χρειάζεται να θέσουν το θέμα στις Οργανώσεις τους για συζήτηση και λήψη αποφάσεων για αγωνιστικές κινητοποιήσεις με σκοπό την αποτροπή εφαρμογής αυτής της πολιτικής για την κοινωνική ασφάλιση».