Μπορεί οι αφετηρίες, τα βιώματα και οι ανησυχίες που έσπρωξαν στους δρόμους του αγώνα δασκάλους, εκπαιδευτικούς όλων των βαθμίδων, μαθητές, φοιτητές, σπουδαστές, γονείς και εργαζόμενους να ήταν διαφορετικές. Ομως, το στοιχείο που τελικά αναδείχτηκε και που ένωσε και δυνάμωσε - όσο τη δυνάμωσε - αυτή τη φωνή, που έπαιξε ρόλο στη μαζικοποίηση και μαχητικοποίηση αυτού του αγώνα, ήταν το τι Παιδεία έχει ανάγκη ο λαός, με τι περιεχόμενο και ποιο προσανατολισμό.

Αυτός ο αγώνας μπορεί να έχει συνέχεια - και πρέπει να έχει συνέχεια - αντλώντας δύναμη από αυτό ακριβώς το στοιχείο, που δεν περιορίστηκε στην - καθ' όλα σημαντική - αλληλεγγύη, αλλά ανέδειξε την κοινή δράση για μια Παιδεία των λαϊκών αναγκών. Γιατί είναι θεμελιώδες ότι όλα τα επιμέρους προβλήματα σε κάθε τομέα της εκπαίδευσης, όπως τα αντιλαμβάνεται στην καθημερινότητά του κάθε λαϊκό σπίτι, έχουν κοινή ρίζα. Και είναι αυτή η ρίζα που πρέπει να χτυπηθεί: Οι στρατηγικές επιλογές του κεφαλαίου και όλες οι δυνάμεις που το υπηρετούν.

Είναι κοινή η αναγνώριση ότι το εκπαιδευτικό σύστημα σήμερα, η μόρφωση σε όλες τις βαθμίδες, απέχει παρασάγγας από τις ανάγκες της νεολαίας, των εργαζομένων, του λαού. Η Παιδεία που ετοιμάζουν, με βάση τις αποφάσεις της Λισαβόνας και της Μπολόνια, με βάση την πολιτική ΕΕ - ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, είναι εφιαλτική. Και αφορά όχι μόνο τη σημερινή νεολαία και τους γονείς, αλλά πρώτα και κύρια τους εργαζόμενους που παλεύουν για ριζικές αλλαγές στο επίπεδο της εξουσίας.

Ο αγώνας για την Παιδεία που έχουν ανάγκη ο λαός και η νεολαία οφείλει να μπει στο κέντρο της προσοχής κάθε εργατικής κινητοποίησης, ανακοίνωσης, πορείας, συνέλευσης. Γιατί στη συνολική σύγκρουση με την πολιτική των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων, με τα μονοπώλια και τον ιμπεριαλισμό, που έχουν ανάγκη αυτές τις αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις (είναι το οξυγόνο τους και πρέπει να το κόψουμε), ζωτικό στοιχείο είναι και η σύγκρουση με τις στρατηγικές επιλογές του κεφαλαίου και στον τομέα της Παιδείας, όχι από άποψη φραστική αλλά από άποψη ουσιαστική, ζωτική. Η Παιδεία των λαϊκών αναγκών, το σχολείο που θα μορφώνει χωρίς ταξικούς φραγμούς και δε θα εξοντώνει, τα πτυχία με αξία και αντίκρισμα δουλιάς για όλους, είναι στοιχεία της πάλης των εργαζομένων. Και είναι εκεί που μπαίνει και στο ίδιο το κίνημα για την Παιδεία, σε όλους τους εμπλεκόμενους στην εκπαιδευτική διαδικασία, το ζήτημα να διαλέξουν, χωρίς αυταπάτες, με ποια πλευρά θα πορευτούν: «`Η με το κεφάλαιο ή με τους εργάτες».