Τόσο η νομική, όσο και η πολιτική διάσταση της υπόθεσης των πέντε Κουβανών ξεπερνά κατά πολύ τα γεωγραφικά όρια της Κούβας. Η ακύρωση της πρωτόδικης απόφασης από το Ανώτατο Πολιτειακό Δικαστήριο αποτελεί μια αμάχητη απόδειξη για την παραβίαση των δικονομικών κανόνων της δίκης και τα πολιτικά κίνητρα της καταδίκης. Το σημαντικότερο, όμως, στην υπόθεση αυτή είναι ότι αναδεικνύει ακόμη μια φορά την υποκρισία των διπλών κριτηρίων που υιοθετεί η πολιτική Μπους στον τομέα των ανθρώπινων δικαιωμάτων, με πρόσχημα την καταπολέμηση της τρομοκρατίας. Ενώ δικάζει και καταδικάζει τους Κουβανούς ως κατασκόπους, δε διστάζει να παραδεχτεί τη λειτουργία μυστικών φυλακών σε εδάφη τρίτων χωρών και τις απαγωγές πολιτών τους, κατά προφανή και κατάφωρη παραβίαση των κανόνων του διεθνούς δικαίου. Στη χώρα μας, η περίπτωση των υποκλοπών και οι απαγωγές των Πακιστανών ίσως να είναι η κορυφή του παγόβουνου παρόμοιων γκανγκστερικών ενεργειών. Η αλληλεγγύη, επομένως, αποτελεί ταυτόχρονα την καλύτερη άμυνα για την απόκρουση παρόμοιων πρακτικών, που απειλούν να υπονομεύσουν τα δικαιώματα και τις ελευθερίες του καθενός μας.