Μια ακόμα δίκη για τη «Ρικομέξ» ξεκινάει σήμερα. Μόνο που η «Ρικομέξ» είναι απούσα. Αξιοποίησε τους νόμους του κράτους (του κράτους που καμιά φορά «χάνει» τους φακέλους με τις πολεοδομικές παραβάσεις των βιομηχάνων, αλλά, κατά τα άλλα, δε σηκώνει κουβέντα στα ζητήματα διαφθοράς) και κήρυξε πτώχευση. Αμέσως μετά την (εικονική) πτώχευση, η «Ρικομέξ» τα μάζεψε και μετέφερε τις δραστηριότητές της στην Τουρκία.

Εφτά χρόνια μετά το σεισμό, που στα ερείπια του εργοστασίου της «Ρικομέξ» θανατώθηκαν 39 άνθρωποι, η εταιρεία δεν έχει καταβάλει για τα θύματα και τις οικογένειές τους ούτε ένα ευρώ αποζημίωση. Εφτά χρόνια μετά, οι ιδιοκτήτες της «Ρικομέξ» συνεχίζουν να θησαυρίζουν. Εφτά χρόνια μετά, τα ορφανά που έμειναν πίσω συνεχίζουν μαζί με το δράμα της απώλειας των ανθρώπων τους να βιώνουν και το δράμα της φτώχειας. Και όλα αυτά νόμιμα καθ' ότι αυτή είναι η «νομιμότητα» του συστήματος που πατάει επί πτωμάτων.

«Το μαχαίρι θα μπει στο κόκαλο», που έλεγε την επομένη του σεισμού ο κ. Σημίτης...