Τον προσανατολισμό προώθησης πολιτικών εμπορευματοποίησης του αθλητισμού και ακόμα μεγαλύτερης ενσωμάτωσης της Τοπικής Αυτοδιοίκησης στους νόμους της αγοράς, αναδεικνύει η απόφαση κατάθεσης υποψηφιότητας για τη διεκδίκηση των Μεσογειακών Αγώνων του 2013, από την δημοτική αρχή Λάρισας (όπως και από την δημοτική αρχή Βόλου ). Στη Λάρισα, ανακοινώθηκε πρόταση για ανέγερση αθλητικού χωριού στην 1η Στρατιά, ενώ το ποσό των 60.000 ευρώ, για τις προετοιμασίες του φακέλου διεκδίκησης θα πληρώσει η Δημοτική Επιχείρηση Υδρευσης Αποχέτευσης, όπως αποφασίστηκε, χωρίς να συνεδριάσει η διοίκησή της, αλλά διά τηλεφωνικής επικοινωνίας!

Οπως επισημαίνει η Δημοτική Συνεργασία, η απόφαση «είναι η έκφραση της πολιτικής του συστήματος μέσα από τον τομέα του αθλητισμού, που τον συνδέει με την κερδοφορία, με την προσπάθεια να αποκτήσουν δήθεν κοινωνικό προφίλ και προσφορά οι επιχειρηματικοί όμιλοι, μεταφράζοντας αυτή την προσφορά σε μια προσπάθεια καθυπόταξης των εργαζομένων στους δικούς τους όρους χειραγώγησης και εξαγοράς». Ταυτόχρονα, εκφράζει την ανησυχία της ότι οι αγώνες αυτοί θα δώσουν έναυσμα για τη λήψη νέων αντιδημοκρατικών μέτρων για την καταστολή των λαϊκών διεκδικήσεων.

Σε πρόσφατη συνέντευξη Τύπου ο Αγ. Παπαστεργίου, υποψήφιος Δήμαρχος Λάρισας, επικεφαλής της Δημοτικής Συνεργασίας, εκφράζοντας την κατηγορηματική αντίθεση της παράταξης στην ανάληψη των Μεσογειακών Αγώνων, είχε τονίσει την αναγκαιότητα ανάπτυξης αγώνων για τη διεκδίκηση του μαζικού, λαϊκού αθλητισμού με την ευθύνη του κράτους.

Σε ανακοίνωσή του, το Εργατικό Κέντρο Λάρισας καταγγέλλει ότι οι Αγώνες αυτοί αποτελούν συνέχεια ενός κακού προηγούμενου που αποτέλεσαν οι Ολυμπιακοί Αγώνες, όπου καταρρακώθηκαν τα αθλητικά ιδεώδη και πως οι εργαζόμενοι της πόλης δεν έχουν ανάγκη από αθλητικό χωριό, που σχεδιάζεται, αλλά χρειάζονται εργατικές κατοικίες οι οποίες καθυστερούν. «Φαίνεται - τονίζει - ότι η Δημοτική Αρχή της πόλης μας στο όνομα της δήθεν προβολής της περιοχής, βάζει "πλάτη" στην κυβερνητική πολιτική για εμπορευματοποίηση του αθλητισμού σε όφελος εμπορικών ομίλων».

Και καταλήγει: «Εχουμε ως εργαζόμενοι ανάγκη από μαζικό - λαϊκό αθλητισμό, που θα καλλιεργεί τη συλλογικότητα, την αλληλεγγύη, τη συμφιλίωση και όχι τον ατομισμό και την επιχειρηματικότητα κάποιων ομίλων. Αρνούμαστε να υποστούμε στην περιοχή μας την αστυνομοκρατία και την παρακολούθηση των πολιτών στο όνομα της ασφάλειας των αγώνων, που στόχο έχει την τρομοκράτηση του λαού και την καταστολή των λαϊκών αγώνων».