«Η Επιτροπή θεωρεί σημαντική την αποτελεσματική κατοχύρωση της οικονομικής αυτοτέλειας των Πανεπιστημίων. Προς την κατεύθυνση αυτή συνιστά θετική εξέλιξη το προταθέν από το ΥΠΕΠΘ τετραετές σύμφωνο μεταξύ Πανεπιστημίου και Πολιτείας, με εξειδίκευση των εκατέρωθεν υποχρεώσεων», λέει παρακάτω. Μέσα από το τετραετές επιχειρησιακό πλαίσιο, τα ιδρύματα θα «δένονται» και θα ελέγχονται για το κατά πόσον εφαρμόζουν τις αναδιαρθρώσεις. Η όποια «αξιολόγηση» της απόδοσής τους θα δημοσιεύεται κι έτσι θα ελέγχεται και από τους υπόλοιπους χρηματοδότες τους (βλ. ιδιώτες). Γίνεται φανερό ότι: Οχι μόνο δεν εξασφαλίζεται αυτοτέλεια των ιδρυμάτων στο σχεδιασμό της ανάπτυξης της επιστήμης, αλλά θα επιτυγχάνεται ακόμα μεγαλύτερη εξάρτησή τους, ακόμα ασφυκτικότερος έλεγχός τους από τους χρηματοδότες τους.

Προτείνεται «θέσπιση διεύθυνσης οικονομικής ανάπτυξης του πανεπιστημίου με αρμοδιότητα την προσέλκυση συμπληρωματικών πόρων (όπως χορηγιών) για το Πανεπιστήμιο. Στο αντικείμενο αυτό συμπεριλαμβάνεται και η ίδρυση ακαδημαϊκών θέσεων ειδικών γνωστικών αντικειμένων, με όρους κοινώς αποδεκτούς από το πανεπιστήμιο και το χορηγό...». Αντί για μια θέση μάνατζερ, προτείνεται δηλαδή, να δημιουργηθεί μια ολόκληρη ομάδα από «πλασιέ» που θα έχουν ως αποστολή την αναζήτηση πόρων (τι άλλο, παρά ιδιωτικών;) για την «ανάπτυξη» του κάθε ιδρύματος. Παράλληλα, υιοθετείται και η πρόταση του προέδρου του ΠΑΣΟΚ, Γ. Παπανδρέου για δημιουργία «εδρών» κατά παραγγελία διαφόρων χορηγών, με τους όρους που θα θέσουν οι ίδιοι οι χορηγοί. Ούτε λίγο, ούτε πολύ, αισιοδοξούν να δουν π.χ. μια «έδρα» «Κόκα - Κόλα» σ' ένα Τμήμα διατροφής, μια «έδρα» «Μπάγιερ» στην ιατρική κ.ο.κ. Να μπαίνουν, δηλαδή, οι ίδιες οι πολυεθνικές και να ...κάνουν μάθημα στους φοιτητές!

Ακόμα προτείνουν: «Τα εισοδήματα των πανεπιστημίων από οποιαδήποτε πηγή και αν προέρχονται απαλλάσσονται της φορολογίας», πράγμα που θα δώσει περισσότερα κίνητρα στις επιχειρήσεις να «επενδύσουν» στα ιδρύματα και θα δημιουργήσει ένα περιβάλλον διευκόλυνσης για να λειτουργούν και τα ίδια τα ιδρύματα ως επιχειρήσεις.

Στο ίδιο πνεύμα, σημειώνεται σχετικά με την έρευνα ότι θα πρέπει να διατηρηθούν οι Ειδικοί Λογαριασμοί Κονδυλίων Ερευνας στα πανεπιστήμια (ακόμα και το όνομά τους παραπέμπει σε «διπλά τεφτέρια»!) ώστε να εξασφαλίζεται η «παροχή στα Πανεπιστήμια της δυνατότητας διαχείρισης των κονδυλίων που προέρχονται από χρηματοδοτούμενα ερευνητικά έργα και από παροχή υπηρεσιών με ευέλικτο τρόπο». «Σκοπός (...) να αποφευχθούν οι καθυστερήσεις που συχνά προκύπτουν από τον προληπτικό έλεγχο των δημοσίων πόρων, κάτι που θα δυσχέραινε την εκτέλεση των υποχρεώσεων που το πανεπιστήμιο έχει αναλάβει προς τους εκάστοτε χρηματοδότες του». Δηλαδή, το πανεπιστήμιο θα αναλώνεται σε μελέτες για την αύξηση των κερδών της εκάστοτε επιχείρησης - χρηματοδότη και θα διευκολύνεται από το νόμο για να κλείνει επιχειρηματικές συμφωνίες με ευέλικτο τρόπο, χωρίς πολλούς ελέγχους.

Με μια φόρμουλα δημοσιοποίησης στο διαδίκτυο των δραστηριοτήτων του κάθε ιδρύματος, προτείνεται ουσιαστικά η διαφήμιση των πανεπιστημίων, Τμημάτων και προγραμμάτων σα να είναι προϊόντα προς πώληση. Ετσι, θα «ψωνίζει» κανείς υπηρεσίες εκπαίδευσης (ο υποψήφιος φοιτητές) και υπηρεσίες έρευνας (ο υποψήφιος χορηγός) όπως ψωνίζει από το σούπερ - μάρκετ, διαλέγοντας δηλαδή προϊόντα ανάλογα με το κόστος τους και τις οικονομικές του δυνατότητες.

Αυτό θα οδηγήσει αναπόφευκτα σε μια κατάταξη των ιδρυμάτων και των Τμημάτων σε «καλά», «μέτρια», και «κακά», με αντίστοιχη κατάταξη των πτυχίων που παρέχουν. Τα «μέτρια» και «κακά» Τμήματα, προκειμένου να επιβιώσουν, θα μετονομάζονται, θα αλλάζουν αντικείμενο και περιεχόμενο, με αποτέλεσμα τα πτυχία τους να καταργούνται ή απλώς να απαξιώνονται γρήγορα και οι απόφοιτοί τους να καταδικάζονται στην «επανακατάρτιση».