Ξεκινώντας από τη Λιθουανία την περιοδεία του, έδωσε το «παρών» στη σύνοδο των ηγετών της Βαλτικής και της Μαύρης Θάλασσας, ψάχνοντας να βρει «εθελοντές» για τη «συμμαχία των προθύμων» μπροστά στην ενδεχόμενη επίθεση στο Ιράν, αλλά κάνοντας και... μαθήματα «δημοκρατίας» μετά τις ανατροπές που συντελέστηκαν στις σοσιαλιστικές χώρες.
Ο Ντικ Τσένι επαίνεσε το Καζακστάν, κατά την επίσκεψή του εκεί, φέρνοντάς το ως παράδειγμα αφού πριν λίγα χρόνια «είχε αποκηρύξει τα πυρηνικά όπλα», σπεύδοντας να υποστηρίξει ότι η Ουάσιγκτον ψάχνει να βρει «διπλωματική λύση» στο πρόβλημα με το Ιράν.
Ωστόσο, δε θα πρέπει να παραβλέψει κανείς το γεγονός ότι το Καζακστάν έχει ιδιαίτερα μεγάλα αποθέματα πετρελαίου και φυσικού αερίου, και το ενδιαφέρον για το Καζακστάν του ιδρυτή και μεγαλομετόχου της «Χαλιμπάρτον» δεν είναι καθόλου τυχαίο. Και μάλλον επιχειρεί να ανακόψει τη στενότερη συνεργασία της ΕΕ με αυτή τη χώρα της Κεντρικής Ασίας, που σχεδιάζει τη δημιουργία ενός αγωγού που θα διαπερνά την Κασπία και θα μεταφέρει φυσικό αέριο από το Καζακστάν μέσω Τουρκμενιστάν, Αζερμπαϊτζάν και Τουρκίας προς την Ευρώπη.