Συνέχιση των ιδιωτικοποιήσεων επιχειρήσεων που ελέγχονται από το δημόσιο, σε συνδυασμό με μαζικές απολύσεις, αλλά και παραπέρα συμπίεση της αγοραστικής δύναμης των εργαζομένων, με την εφαρμογή κατάλληλων εισοδηματικών πολιτικών, συνιστούν οι μεγαλοεπιχειρηματίες στρώνοντας έτσι το χαλί στην κυβέρνηση να σκληρύνει την αντιλαϊκή πολιτική μονόπλευρης λιτότητας. Αυτό είναι το στίγμα της τριμηνιαίας έκθεσης του Ιδρύματος Οικονομικών και Βιομηχανικών Ερευνών (ΙΟΒΕ)- που χρηματοδοτείται από το ΣΕΒ και άλλους φορείς μεγαλοεπιχειρηματιών- η οποία δόθηκε χτες στη δημοσιότητα.

Με βασικό επιχείρημα πως προσαρμογή στην ΟΝΕ δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς νέα σκληρή λιτότητα και μαζικές απολύσεις (!) οι συντάκτες της έκθεσης του ΙΟΒΕ, καλούν την κυβέρνηση, να προχωρήσει «εδώ και τώρα»:

• Στη μείωση των μισθολογικών δαπανών του δημόσιου τομέα, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την αγοραστική δύναμη των εργαζομένων στο δημόσιο.
• Στην άμεση ιδιωτικοποίηση επιχειρήσεων υψηλής απασχόλησης, όπως η «Ολυμπιακή Αεροπορία», η «Λάρκο», τα «Ναυπηγεία», επειδή στον τομέα αυτό «έχουν σημειωθεί καθυστερήσεις»... ανεξάρτητα από το κόστος που συνεπάγεται η λήψη των μέτρων αυτών.

Σε ό,τι αφορά τις συστάσεις για την επιτάχυνση των διαδικασιών εκποίησης των δημόσιων επιχειρήσεων, οι συντάκτες της έκθεσης του ΙΟΒΕ, σημειώνουν πως στο περιβάλλον του Ευρώ, οι ιδιωτικοποιήσεις θα πρέπει να συνοδεύονται με παράλληλη ανάπτυξη ανταγωνιστικών συνθηκών σε επιχειρήσεις δικτύου (ενέργεια, συγκοινωνίες, τηλεπικοινωνίες).

Τα παραπάνω είναι τα πιο χαρακτηριστικά μέτρα, από το συνολικό πλέγμα παρεμβάσεων, που αξιώνουν οι μεγαλοεπιχειρηματίες από την κυβέρνηση (η οποία, ας σημειωθεί, έχει δρομολογήσει τέτοιες εξελίξεις) με βασικό επιχείρημα ότι μόνο έτσι θα αυξηθεί η ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας στη ζώνη του Ευρώ.

Το τετράπτυχο των αιτημάτων που διατυπώνει η ηγεσία του ΣΕΒ και άλλων μεγαλοεπιχειρηματιών με την έκθεση του ΙΟΒΕ, αφορά: τις ιδιωτικοποιήσεις, την «απελευθέρωση» των αγορών, τη συνέχιση της σκληρής δημοσιονομικής πολιτικής λιτότητας, με στόχο τη μείωση του δημόσιου χρέους και τέλος τη μεταρρύθμιση της δημόσιας διοίκησης.

Η έκθεση, βέβαια, επεκτείνεται και σε άλλους τομείς, όπως στον προσδιορισμό της έννοιας του «κοινωνικού κράτους», οι διαθέσιμοι πόροι του οποίου για το ΙΟΒΕ θεωρούνται «ντε φάκτο» περιορισμένοι, γιατί οι επιδιώξεις του θα πρέπει να υπακούουν τις γενικότερες δημοσιονομικές επιδιώξεις! Για να εξοικονομηθούν κάποια ψίχουλα, το ΙΟΒΕ συνιστά παραπέρα υποβάθμιση του λεγόμενου «κοινωνικού κράτους» με την αναδιάρθρωση όλων των δημοσίων δαπανών (περικοπές δηλαδή στη δημόσια κατανάλωση, όπως αναφέρει σε άλλο σημείο η έκθεση) και περιορισμό της σπατάλης κλπ.

Με αρκετά σαφή και κυνικό τρόπο, η έκθεση σκιαγραφεί τις «ευεργετικές» επιπτώσεις που θα υπάρξουν για τα φτωχά λαϊκά στρώματα, από την ένταξη της Ελλάδας στη ζώνη του Ευρώ. Αναφερόμενη στις αλλαγές της οικονομικής συμπεριφοράς που θα υπάρξουν από την ένταξη στη ζώνη του Ευρώ, αναφέρει συγκεκριμένα: «Η ανταγωνιστική λειτουργία της ενιαίας αγοράς και το άνοιγμα κλειστών τομέων και επαγγελμάτων, θα εμπεδώσουν μια νέα ανάλογα ανταγωνιστική νοοτροπία, περιορίζοντας τα αιτήματα για ειδική προστασία ομάδων και ατόμων». Και φυσικά η «ειδική προστασία» δεν αφορά τους κρατικοδίαιτους επιχειρηματίες, αλλά τους άνεργους, τους συνταξιούχους και κοινωνικές κατηγορίες που πλήττονται βάναυσα από την καπιταλιστική «παγκοσμιοποίηση», όπως οι εργάτες με χαμηλή ειδίκευση, οι αγρότες, οι μικροί επιχειρηματίες κλπ.

Προτεραιότητες δημοσιονομικής πολιτικής...

Με μεγάλη σαφήνεια προσδιορίζει το πλαίσιο δημοσιονομικής λιτότητας που θα πρέπει να ακολουθηθεί μέχρι την επόμενη τουλάχιστον δεκαετία, με στόχο την περαιτέρω δημοσιονομική προσαρμογή...

Συγκεκριμένα προτείνουν:

• Συγκράτηση των δαπανών για τη δημιουργία μεγαλύτερων πρωτογενών πλεονασμάτων, με στόχο τη μείωση του χρέους στο 60% του ΑΕΠ το 2010.
• Περιορισμός της μισθολογικής δαπάνης του δημόσιου τομέα.
• Αναδιάρθρωση του δημόσιου τομέα και προώθηση των αποκρατικοποιήσεων για τη δημιουργία πρόσθετων εσόδων που θα μειώσουν απευθείας το χρέος. Προτείνουν δηλαδή ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας για εισπρακτικούς καθαρά λόγους.
• Μείωση των φορολογικών συντελεστών, για να βελτιωθεί η θέση της χώρας στο διεθνή φορολογικό ανταγωνισμό, ο οποίος θα εντείνεται για την προσέλκυση επενδύσεων. Ζητούν, δηλαδή, μείωση της φορολογίας του κεφαλαίου (κάτι που προωθεί η κυβέρνηση) για λόγους φορολογικού ανταγωνισμού.

Η διαρθρωτική πολιτική προσδιορίζεται στους στόχους της «απελευθέρωσης» των αγορών, επιτάχυνση των ιδιωτικοποιήσεων, αποτελεσματικότερη λειτουργία του Δημοσίου με μείωση του κόστους λειτουργίας του. Γίνεται στη συνέχεια μια χλιαρή κριτική προς την κυβέρνηση, επειδή «για μεγάλο χρονικό διάστημα διατηρήθηκε η δημόσια ιδιοκτησία και διαχείριση στις κυριότερες επιχειρήσεις δικτυακού χαρακτήρα» και αντί για ιδιωτικοποιήσεις η κυβέρνηση επέλεξε τη λύση της μερικής μετοχοποίησης... Κατά τον ΙΟΒΕ στις σημερινές συνθήκες, οι καθυστερήσεις είναι ασυμβίβαστες με τη συμμετοχή στην ΟΝΕ, ακόμα και στην περίπτωση που εθνικοί λόγοι επιβάλλουν τη χρονική μετάθεση των θεσμικών μεταρρυθμίσεων, όπως π.χ. η αναδιάρθρωση του φορολογικού συστήματος...