Ισως ακούγεται κοινότοπο, αλλά τα προβλήματα των λαϊκών οικογενειών και της νεολαίας στην εκπαίδευση συνεχώς οξύνονται, συνεχώς χτυπούν όλο και περισσότερες πόρτες, δημιουργούν όλο και πιο έντονα αδιέξοδα. Τα προβλήματα, όμως, δε γεννιούνται από μόνα τους. Εχουν αιτία. Προκύπτουν από τις πολιτικές εκείνες που για να υπηρετήσουν την επιβίωση και την αναπαραγωγή αυτού του συστήματος που σαπίζει, συμπιέζουν τις ανάγκες και καταργούν τα δικαιώματα των εργαζομένων. Η όξυνση των προβλημάτων αναδεικνύει όλο και πιο έντονα την ανάγκη όχι μόνο της σύγκρουσης με την πολιτική που τα γεννά, αλλά και της διεκδίκησης εκείνης της πολιτικής που θα υπηρετεί το λαό και τις δικές του ανάγκες. Από αυτή τη σκοπιά, έχει ιδιαίτερη σημασία η ευρωπαϊκή συνάντηση που διοργανώνει το ΚΚΕ σήμερα και αύριο, για τις αναδιαρθρώσεις στα εκπαιδευτικά συστήματα και την απάντηση του εργατικού και κομμουνιστικού κινήματος.

Οποιο μοντέλο διαχείρισης (σοσιαλδημοκρατική ή φιλελεύθερη) κι αν ακολουθείται η βασική κατεύθυνση δεν αλλάζει, τα προβλήματα οξύνονται. Οι βασικές αποφάσεις για τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις στην εκπαίδευση σε επίπεδο ΕΕ, από την εποχή της Λευκής Βίβλου για την Παιδεία (λίγο μετά τη Συνθήκη του Μάαστριχτ) μέχρι τη διακήρυξη της Μπολόνια και τις αποφάσεις που την ακολούθησαν, συνυπογράφτηκαν τόσο από σοσιαλδημοκρατικές όσο και από φιλελεύθερες κυβερνήσεις. Δε λείπουν, βέβαια, από αυτά τα «μανιφέστα» και οι υπογραφές των ελληνικών κυβερνήσεων. Η μετατροπή της εκπαίδευσης σε κατάρτιση μιας χρήσης, που γρήγορα απαξιώνεται και των αποφοίτων κάθε βαθμίδας σε εργαζόμενους με ...ημερομηνία λήξης, η ιδιωτικοποίηση - εμπορευματοποίησή της προωθείται σταθερά και στη χώρα μας, τόσο από τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ όσο και τώρα από την κυβέρνηση της ΝΔ.

Οι πρόσφατες εξελίξεις στη Γαλλία αποδεικνύουν ότι η συσσωρευμένη αγανάκτηση, οδηγεί τους εργαζόμενους και τη νέα γενιά σε μαζικές, δυναμικές, μαχητικές κινητοποιήσεις, οδηγεί τις πολιτικές δυνάμεις του συμβιβασμού σε αναδιπλώσεις. Οσο κι αν αυτά τα μηνύματα όμως είναι ελπιδοφόρα, αναδεικνύουν ταυτόχρονα ότι δεν μπορεί να υπάρχει ουσιαστική λύση στα προβλήματα του λαού και της νεολαίας, τώρα και στο μέλλον, αν δεν υπάρχει ένα οργανωμένο λαϊκό κίνημα που να παλεύει για μια ουσιαστική πρόταση διεξόδου και πολιτικές δυνάμεις που να την προωθούν, και που να οδηγεί στην κάθετη σύγκρουση με το σύστημα που γεννά τα προβλήματα και θα διεκδικεί ένα ριζικά διαφορετικό δρόμο ανάπτυξης προς όφελος των συμφερόντων του λαού.

Αντίστοιχα, στη χώρα μας, το αποτέλεσμα των πρόσφατων φοιτητικών και σπουδαστικών εκλογών ανέδειξε την ανάγκη αναζωογόνησης του φοιτητικού κινήματος, μέσα από έναν πόλο αγωνιστικής συσπείρωσης σε πανεπιστήμια και ΤΕΙ, που όχι απλά θα οργανώνει την πάλη των φοιτητών και σπουδαστών για ενιαία ανώτατη εκπαίδευση σε όφελος του λαού, αλλά θα έρχεται σε ρήξη με την πολιτική κυβέρνησης - ΕΕ και όλων των θιασωτών του συστήματος και θα οδηγήσει το φοιτητικό κίνημα να συναντηθεί με το εργατικό κίνημα, να πάρει τη θέση του στο πλατύ Μέτωπο των κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων για τη λαϊκή οικονομία, τη λαϊκή εξουσία.