Ο Στράτος Ασλάνης, 25 ετών, έφυγε από τη Μυτιλήνη με προορισμό την Αθήνα για να σπουδάσει και να βρει μια δουλιά. Βέβαια και για τον Στράτο, όπως και χιλιάδες ακόμα νέους, τα όνειρα μετατρέπονται σε έναν καθημερινό εφιάλτη, καθώς εργοδοσία και κυβερνήσεις έχουν «μεριμνήσει», ώστε οι νέοι να μπαίνουν στην αγορά εργασίας με τις χειρότερες σχέσεις εργασίας και με μισθούς πείνας.

Ο Στράτος τελείωσε μια ιδιωτική σχολή μαγειρικής και στη συνέχεια έπιασε δουλιά σαν μάγειρας στο ξενοδοχείο «ΔΕΛΦΟΙ», στο κέντρο της Αθήνας με 620 ευρώ μισθό. Νοικιάζει ένα διαμέρισμα με 300 ευρώ, ενώ τα πάγια έξοδα μηνιαίως, δηλαδή ΔΕΗ, τηλέφωνο, νερό και φαγητό φτάνουν τα 200 ευρώ - όπως μας είπε - και ίσως να τα ξεπερνούν. «Εκείνη την περίοδο - δηλαδή πριν περίπου δυο χρόνια - έκανα και δεύτερη δουλιά, αυτή του σερβιτόρου, για 25 ευρώ, χωρίς ένσημα βέβαια, γιατί δεν έβγαινα με τίποτα». Στην ερώτησή μας αν είχε προσωπική ζωή μάς απάντησε: «Οχι βέβαια. Εκτός ότι δεν έβγαινα οικονομικά για να πάω μια βόλτα, να κάνω κάτι, δεν μπορούσα γιατί δούλευα από το πρωί μέχρι το βράδυ σε δυο δουλιές».

Μετά από ένα χρόνο, ο εργοδότης του Στράτου αποφασίζει να πουλήσει το ξενοδοχείο και απολύει όλους τους εργαζόμενους, οι οποίοι επαναπροσλαμβάνονται από τον νέο ιδιοκτήτη. «Τώρα με βάση την προϋπηρεσία μου παίρνω 720 ευρώ μισθό και δουλεύω πρωί και απόγευμα. Αυτό δε μου επιτρέπει να κάνω άλλη δουλιά». Ακριβώς γι' αυτό το λόγο, όπως είπε ο Στράτος, προσπαθεί να περιορίσει ακόμα περισσότερο τα πάγια έξοδά του. Δε βγαίνει σχεδόν ποτέ βόλτα. Με τους φίλους του συναντιέται μόνο στο σπίτι του». Στην ερώτηση αν πηγαίνει διακοπές μάς είπε: «Οχι βέβαια». Την προοπτική της οικογένειας δε θέλει να τη σκέφτεται, όπως είπε χαρακτηριστικά.

Ο Στράτος είναι γραμμένος στο σωματείο του, στο Σύνδεσμο Ξενοδοχοϋπαλλήλων Αθήνας και συμμετέχει ενεργά στις δραστηριότητές του. «Εμείς, όπως και συνολικά οι εργαζόμενοι που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ, διεκδικούμε σήμερα 1.300 ευρώ πρώτο μισθό. Είναι ένας μισθός που μας επιτρέπει να ζήσουμε αξιοπρεπώς. Εκεί που μας οδηγούν εμάς τους νέους ανθρώπους δεν πρέπει να πάμε. Πρέπει να αλλάξουμε δρόμο. Η συσπείρωση στα σωματεία μας, στο ΠΑΜΕ, ο αδιάκοπος αγώνας είναι αυτός που μπορεί να αλλάξει την κατάσταση».