Associated Press

Η δημοκρατία «εμπεδώνεται» στο Ιράκ

Οι ασφυκτικές πιέσεις, που ασκήθηκαν από τον ΟΗΕ αλλά, όπως φαίνεται σε μικρότερο βαθμό και από την κατοχική διοίκηση, απέδωσαν και έτσι το ιρακινό «κοινοβούλιο», μην μπορώντας να αντισταθεί στους υψηλούς «προστάτες» του, αναίρεσε τις αλλαγές που υιοθέτησε στην εκλογική νομοθεσία. Αυτό σημαίνει ότι για να εγκριθεί το «σχέδιο συντάγματος» στο επικείμενο δημοψήφισμα της 15ης Οκτωβρίου θα πρέπει να συγκεντρώσει το 50 + 1 των ψήφων. Για να απορριφθεί, αρκεί να καταψηφιστεί από τα 2/3 των ψηφισάντων σε 3 επαρχίες.

Η τροποποίηση που επιχείρησαν σιίτες και κούρδοι βουλευτές να «περάσουν», προέβλεπε ότι για να απορριφθεί το «σχέδιο συντάγματος» θα έπρεπε να απορριφθεί από τα 2/3 του συνόλου των εγγεγραμμένων ψηφοφόρων σε 3 επαρχίες. Ετσι σχεδόν αποκλειόταν το ενδεχόμενο απόρριψής του, καθώς στις επαρχίες όπου κατοικούν οι σουνίτες, (οι οποίοι έχουν ταχθεί κατά του «συντάγματος»), οι επιθέσεις και οι στρατιωτικές επιχειρήσεις είναι συνεχόμενες και η προσέγγιση των εκλογικών τμημάτων θεωρείται εξαιρετικά δύσκολη, αλλά και επικίνδυνη. Η «βουλή» διατήρησε το δικαίωμα να προσβάλει το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος «αν κρίνει ότι η επιλογή των ψηφοφόρων ήταν αποτέλεσμα πιέσεων και τρομοκρατίας»...

Ενώ αυτά γίνονταν στην «Πράσινη Ζώνη» της Βαγδάτης, στο δυτικό και βορειοδυτικό Ιράκ συνεχίζονταν οι μεγαλύτερες, ταυτόχρονες, εκκαθαριστικές επιχειρήσεις που έχει εξαπολύσει ο αμερικανικός στρατός από την έναρξη της κατοχής. Η κατάσταση παραμένει θολή, καθώς οι κατοχικές δυνάμεις έχουν αποκλείσει την πρόσβαση στους δημοσιογράφους ενώ δεν επιτρέπουν παρά μόνο με το σταγονόμετρο την αποστολή κάποιων εντελώς ουδέτερων φωτογραφιών και πληροφοριών από τους «ενσωματωμένους» δημοσιογράφους.

Στο μεταξύ, οι «ύποπτες» επιθέσεις κατά σιιτών πολιτών συνεχίστηκαν, ενισχύοντας τους ισχυρισμούς όσων, μεταξύ των οποίων και οι περισσότερες αντιστασιακές οργανώσεις, επιμένουν ότι πρόκειται για προβοκάτσιες. Το απόγευμα χτες, όταν τελείωνε η πρώτη μέρα νηστείας του Ραμαζανιού για τους σιίτες και τα τεμένη πλημμύριζαν κόσμο, παγιδευμένο αυτοκίνητο εξερράγη σε τέμενος στη σιιτική πόλη Χίλα. Πρώτος απολογισμός: 25 νεκροί, 87 τραυματίες, όλοι πολίτες.

Η Ιρανική Ρεπουμπλικανική Φρουρά βρίσκεται πίσω από τις βομβιστικές επιθέσεις κατά βρετανικών δυνάμεων στο νότιο Ιράκ, υποστήριξε, χτες, Βρετανός αξιωματούχος. Είναι η πρώτη φορά που η βρετανική διπλωματία εξαπολύει ευθεία και ανοιχτή επίθεση κατά της Τεχεράνης. Σύμφωνα με τον αξιωματούχο, η Φρουρά, διά μέσου της «Χεζμπολάχ», έχει προμηθεύσει με την κατάλληλη τεχνολογία τις διάφορες σιιτικές ομάδες που δρουν στο νότιο Ιράκ κατά της κατοχής, συμπληρώνοντας, μάλιστα, ότι πολλές από αυτές αποτελούνται από άνδρες που εγκατέλειψαν το «στρατό του Μεχντί», το ένοπλο τμήμα της οργάνωσης του σιίτη ακραίου ηγέτη Μουκτάντα Σαντρ. Επιπλέον, εκτίμησε ότι «είναι φυσικό να υπάρχει τέτοιου είδους παρέμβαση από το Ιράν», καθώς κλιμακώνεται η αντιπαράθεση για το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν.

Κατά του Ιράν, όμως, έστρεψε τα βέλη της, στις αρχές της βδομάδας, και η σαουδαραβική ηγεσία, κατηγορώντας την Τεχεράνη ότι ουσιαστικά «χειραγωγεί» τη σιιτική «κυβέρνηση» Τζαφάρι και υποστηρίζοντας ότι οι «αμερικανικές πολιτικές ενίσχυσαν τον εθνικό διχασμό στο Ιράκ και έδωσαν περιθώριο στο Ιράν να κάνει κουμάντο». Σφοδρές ήταν οι αντιδράσεις του Ιρακινού «υπουργού» Εσωτερικών, ο οποίος αφού τόνισε ότι «δε δέχεται συμβουλές από βεδουίνους», κάλεσε τη Σαουδική Αραβία να σεβαστεί πρώτα τις στοιχειώδεις δημοκρατικές ελευθερίες και δικαιώματα στην επικράτειά της και μετά να δίνει μαθήματα.

Τα πνεύματα, προφανώς, οξύνθηκαν περαιτέρω καθώς ο Ιρανός υπουργός Εξωτερικών, Μανουχέρ Μοτάκι, ο οποίος περιοδεύει στις χώρες του Κόλπου, δε θα μεταβεί, τελικά, στη Σαουδική Αραβία για συνομιλίες με τον ομόλογό του, όπως είχε αρχικώς προγραμματιστεί. Οι σαουδαραβικές πηγές που διέρρευσαν την είδηση δεν έδωσαν περαιτέρω πληροφορίες. Αξίζει, πάντως, να σημειωθεί ότι η Σαουδική Αραβία, της πλέον αναχρονιστικής και σκληρής ερμηνείας του Ισλάμ, του ουαχαμπιτισμού, διατηρούσε, πάντα, εξαιρετικά τεταμένες σχέσεις με το σιιτικό Ιράν, μετά την επικράτηση της Ισλαμικής Επανάστασης το 1979.