«

Τ' αφεντικό τρελάθηκε και πουλάει τζάμπα», φώναζε στη «λαϊκή» ο μικροπωλητής. Κι όταν τον ρώτησα γιατί «παλάβωσε», μου αποκρίθηκε: «Εδώ "παλάβωσε" ο Καραμανλής και ξεπουλάει τις ΔΕΚΟ κι εγώ θα λυπηθώ τις πιπεριές;». Ο Καραμανλής, όμως, δεν «παλάβωσε». Τα 'χει τετρακόσια. Η πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων που εφαρμόζει η κυβέρνηση της ΝΔ, ακολουθώντας τα χνάρια των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ, δεν είναι «παλαβομάρα», είναι ταξική επιλογή. Εν γνώσει της, με σχεδιασμό και πρόγραμμα, χωρίς ενδοιασμούς και ταλαντεύσεις, μεταφέρει τον πλούτο, που παράγουν με τον ιδρώτα τους οι εργαζόμενοι, στις τσέπες μιας «δράκας» καπιταλιστών, ντόπιων και ξένων. Μιας «δράκας», που τα πήρε, πλέον, όλα, ενισχύοντας ακόμη παραπέρα την εξουσία και το «έχει» της. Ο,τι υπάρχει κι αναπτύσσεται στη χώρα μας της ανήκει. Η γη, η θάλασσα, ο αέρας, τα εργοστάσια, οι τράπεζες, τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, το ποδόσφαιρο, τα πάντα.

Αυτή είναι η αλήθεια. Τόσο απλή, τόσο φανερή. Ο Καραμανλής επιλέχτηκε και προωθήθηκε να κυβερνήσει για να συνεχίσει την πολιτική εξυπηρέτησης των συμφερόντων της πλουτοκρατίας, σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων. Ολα τ' άλλα που λέει περί «μεταρρυθμίσεων που θα φέρουν ανάπτυξη και απασχόληση», είναι ένα πελώριο και αισχρό ψέμα κι αποτελούν «προφάσεις εν αμαρτίαις». Τα λέει για ν' αποπροσανατολίσει και να παραπλανήσει το λαό κι επειδή πιστεύει ότι υπάρχουν, ακόμα, πολλοί αφελείς κι ευκολόπιστοι. «Τον παίρνει» να το παίζει αποφασιστικός και άτεγκτος, γιατί έχει τη συμπόρευση της αξιωματικής αντιπολίτευσης, την αρωγή των μηχανισμών παραπληροφόρησης, τη συναίνεση της συμβιβασμένης συνδικαλιστικής ηγεσίας κι εκμεταλλεύεται την αδυναμία του λαϊκού κινήματος.

Δεν ξεπουλάει μόνο τις λεγόμενες ΔΕΚΟ, η κυβέρνηση. Η πολιτική της εμπορευματοποιεί και παραδίνει στο μεγάλο κεφάλαιο βασικά δημόσια αγαθά, όπως την Παιδεία, την Υγεία, τον Πολιτισμό, τον Αθλητισμό. Περιορίζει και καταργεί τα δικαιώματα και τις κατακτήσεις της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων. Το δικαίωμα του εργάτη σε μόνιμη και σταθερή δουλιά. Του μικρού αγρότη να καλλιεργεί, να παράγει και να σοδεύει. Του βιοτέχνη και του μικρέμπορα σε ανθρώπινο ωράριο. Του συνταξιούχου σε ανθρώπινη σύνταξη. Του νέου στη μόρφωση. Της γυναίκας στην ισοτιμία. Του μετανάστη σε αξιοπρεπή ζωή. Του φτωχού στο ψωμί. Του αδικημένου στη δικαιοσύνη. Του πατριώτη στην εθνική ανεξαρτησία. Του πολίτη στην ειρήνη.

Αν ήταν «παλαβομάρα» του Καραμανλή η αντιλαϊκή πολιτική, η αντιμετώπισή της θα ήταν υπόθεση των ψυχιάτρων και άλλων ειδικών. Είναι, όμως, ταξική επιλογή και για ν' αντιμετωπιστεί χρειάζεται ταξική πάλη. Επομένως, απαιτείται αγώνας μαζικός, σκληρός και μακρόχρονος, για ν' ανατραπεί αυτή η πολιτική, αλλά και η εξουσία της αστικής τάξης. Αν δεν εγκαταλείψουν τα κόμματα της πλουτοκρατίας οι εργαζόμενοι, οι μικρομεσαίοι αγρότες, οι επαγγελματοβιοτέχνες, οι νέοι, οι συνταξιούχοι δεν πρόκειται να δουν καλύτερες μέρες. Κι αν δεν αναδειχτεί η Λαϊκή Εξουσία, δεν πρόκειται ν' αλλάξει η μοίρα του ελληνικού λαού. Ας το πάρουν όλοι χαμπάρι...