Μεγάλο μέρος της ομιλίας της η ΓΓ του ΚΚΕ, Αλ. Παπαρήγα, το αφιέρωσε στις αντιδραστικές αλλαγές που συντελούνται στην ελληνική κοινωνία και οι οποίες θα γίνονταν ανεξάρτητα από τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Επισήμανε συγκεκριμένα:

«Ο Οργανισμός Διεξαγωγής Ιπποδρομιών, ο ΟΔΙΕ, οδεύει προς πλήρη εκποίηση του αντικειμένου του στον ανάδοχο του έργου "Ιππόδρομος και Ιππικό Κέντρο" στο Μαρκόπουλο. Ο ΟΠΑΠ οδεύει για το Χρηματιστήριο. Είναι γνωστή η γνώμη μας με τη λογική, τη φιλοσοφία των τυχερών παιχνιδιών. Η κυβέρνηση χρόνια τώρα ισχυριζόταν ότι τα τυχερά παιχνίδια ήταν ο αιμοδότης του ελληνικού αθλητισμού. Τώρα τα τυχερά παιχνίδια θα γίνουν ο αιμοδότης νέων κερδών για τους επιχειρηματίες, εκείνους που θα αγοράσουν ΟΠΑΠ και ΟΔΙΕ.

Ο ΟΕΚ που ανέλαβε την κατασκευή του Ολυμπιακού Χωριού, για την ακρίβεια πρόκειται για μια ολόκληρη πόλη, χάνει τον κοινωνικό του ρόλο, τον όποιο κοινωνικό ρόλο είχε. Μετατρέπεται σε μια γενική υπεργολαβική κατασκευαστική εταιρία η οποία θα παρέχει κατοικίες επί πληρωμή στους πιο εύπορους από τους δικαιούχους του. Μπορεί να γίνει και καμία κλήρωση λίγων σπιτιών για φτωχούς, για να περιβληθεί η κυβέρνηση με το φωτοστέφανο της φιλανθρωπίας. Εκτός αυτού η έκδοση προμετόχων για την είσπραξη εσόδων για τις ανάγκες των ΟΑ σημαίνει ότι και άλλες δημόσιες επιχειρήσεις θα βγουν εν μέρει ή συνολικά στη δημοπρασία.

Το συμπέρασμα είναι ότι η κυβέρνηση έχει μετατρέψει τους Ολυμπιακούς Αγώνες σε ένα πεδίο κερδοσκοπίας επιχειρηματικών ομίλων, πεδίο κερδοσκοπίας του κεφαλαίου. Η κερδοσκοπία δεν υλοποιείται σήμερα ή σε όλες τις περιπτώσεις με τις κλασικές παραδοσιακές μορφές, μέσα δηλαδή από την επίτευξη του νόμιμου κέρδους ή του παράνομου εργολαβικού κέρδους.

Το πρόβλημα των προβλημάτων είναι ότι εκχωρούνται 12.000 στρέμματα γης της Αττικής στους ισχυρούς επιχειρηματίες, στο μεγάλο κεφάλαιο, σε τιμή ευκαιρίας και με άλλοθι τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Σήμερα τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα, γιατί εκχωρούνται πλέον σε ιδιώτες αρμοδιότητες στη διαχείριση περιοχών και φυσικών πόρων. Πρόκειται δηλαδή όχι για εφ' άπαξ κερδοφορία στην πλάτη των Ολυμπιακών Αγώνων, αλλά κερδοφορία διαρκείας. Η ουσία είναι ότι η κυβέρνηση, η ολιγαρχία του πλούτου αξιοποιούν τους Ολυμπιακούς Αγώνες για να εμπορευματοποιήσουν τα κοινωνικά δικαιώματα του λαού σε ακόμα ανώτερο βαθμό.

Τέτοιο στοιχειώδες δικαίωμα είναι οι ελεύθεροι χώροι, οι χώροι δηλαδή στους οποίους επικοινωνούν οι άνθρωποι, συναθροίζονται, έρχονται σε επαφή με τη φύση, με την καλλιτεχνική και πολιτιστική δημιουργία, χώροι που βοηθούν στη δημιουργική έκφραση, στην ανάπτυξη πρωτοβουλίας. Τέτοιοι χώροι τσιμεντοποιούνται, και παραδίδονται στις επιχειρήσεις για εκμετάλλευση. Χώροι ιδιαίτερης περιβαλλοντικής και κοινωνικής σημασίας, όπως είναι η παραλία του Σαρωνικού, η περιοχή που είναι σήμερα ο Ιππόδρομος της Καλλιθέας, ο χώρος του αεροδρομίου του Ελληνικού, το άλσος Βεΐκου στο Γαλάτσι, ο Σχοινιάς στο Μαραθώνα. Οι κατασκευές αυτές, δεμένες με την υπόθεση της Ολυμπιάδας, συνιστούν περιβαλλοντική επιβάρυνση στην Αθήνα, σε μια Αθήνα που δεν αντέχει άλλο, προ πολλού. Οι κατασκευές αυτές συμπαρασύρουν και μια σειρά παρεμβάσεις κυρίως στο οδικό δίκτυο, οι οποίες συνεπάγονται εκτός των άλλων και την απαλλοτρίωση χιλιάδων μικρών ιδιοκτησιών με κατεπείγουσες διαδικασίες.

Γνωρίζουμε βεβαίως ότι αυτή η βαρβαρότητα είχε προγραμματιστεί και χωρίς την Ολυμπιάδα. Αλλωστε γνωρίζουμε ότι γνωστοί εκδότες και επιχειρηματίες "φλερτάρουν" τους ελεύθερους χώρους της Αθήνας εδώ και χρόνια. Τώρα λοιπόν βρίσκουν τη χρυσή ευκαιρία και το άλλοθι για να πάρουν τη "μερίδα του λέοντος".

Σε ποια κατεύθυνση γίνεται η ανάπλαση του κέντρου της Αθήνας; Σε βάρος των μικρών επιχειρήσεων και των εργαζόμενων σ' αυτές. Η ανάπλαση του κέντρου της Αθήνας και ορισμένων περιοχών που θεωρούνται, και ορθώς, "φιλέτα" οδηγεί στη μετατροπή τους σε κέντρα του λεγόμενου κοσμοπολιτισμού, με την εγκατάσταση σ' αυτά επιχειρήσεων και εδρών μεγάλων πολυεθνικών εταιριών, εισαγωγικών, τουριστικών, στον τομέα θεάματος και διασκέδασης. Θα υπάρξουν και άμεσες και έμμεσες συνέπειες. Μια από αυτές θα είναι η επιτάχυνση της καταστροφής, η ασφυξία που θα υποστούν πολλές μικρές επιχειρήσεις, βιοτεχνίες και εμπορικά καταστήματα. Θα επιβιώσουν οι λίγοι, όσοι καταφέρουν να γίνουν δορυφόροι των μονοπωλίων που θα εγκατασταθούν στις περιοχές τους. Και μόνο αυτή η εξέλιξη θα τροφοδοτήσει την άνοδο της ανεργίας στην Αττική.

Ενα πολύ χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η περίπτωση της αναγκαστικής απαλλοτρίωσης πολλών μικρών ιδιοκτησιών στο Ρέντη - περιοχή Ελαιώνα - υπέρ του Ιδρύματος Μείζονος Ελληνισμού, προκειμένου να κατασκευαστεί το Πολυδύναμο Πολιτιστικό Κέντρο. Ενα κέντρο που θα παραχωρηθεί για τις ανάγκες της Πολιτιστικής Ολυμπιάδας. Καλός ο πολιτισμός, ούτε συζήτηση, αλλά τι πολιτισμός μπορεί να παραχθεί, όταν αυτός αναπτύσσεται πάνω στα συντρίμμια και στα βάσανα λαϊκών στρωμάτων;

Είναι πλάνη ότι στην Ελλάδα θα αναβιώσουν τα αρχαία ιδανικά της φιλοκαλίας, του "ευ αγωνίζεσθαι", του "ιερού κότινου" της ολυμπιακής εκεχειρίας.

Το κυνήγι της λείας στα Βαλκάνια, ο πολλαπλασιασμός κρατών προτεκτοράτων, οι στρατιωτικές δολοφονικές δυνάμεις του ΝΑΤΟ δεν εγγυώνται καμία εκεχειρία. Οι επιχειρηματίες δεν κάνουν εκεχειρία όταν πρόκειται για τα συμφέροντά τους. Και αν υπάρξει κάποια εκεχειρία αυτή θα είναι με το "πιστόλι στον κρόταφο". Δε μιλάμε για τη σιγή και την ειρήνη ανθρώπινου νεκροταφείου.

Ο κότινος των Ολυμπιακών Αγώνων έχει προ πολλού αντικατασταθεί με το σήμα της COCA-COLA. Πρέπει να έρθουν τα πάνω κάτω για να αντιστραφεί αυτή η κατάσταση. Και τέτοια προοπτική δεν μπορεί να διασφαλιστεί το 2004. Αξίζει να θυμηθούμε το Ρήγα Φεραίο του Βάρναλη, που ζητάει από αυτούς που κούφια τον τιμούν "για να 'ναι εντάξει με τα έργα τους" να βγάλουν το άγαλμά του από εκεί που το έχουν τοποθετήσει και στη θέση του να βάλουν "τον Οικονόμου που τον πρόδωσε". Δεν περιποιεί τιμή στον κότινο, όταν είναι κότινος των σημερινών Ολυμπιακών Αγώνων.

Οι επιχειρηματίες που κερδίζουν με δραστηριότητες που επιδρούν στον τρόπο ζωής και ψυχαγωγίας της νεολαίας αποτελούν κυριολεκτικά απειλή, που πρέπει να αντιμετωπίσει ενεργητικά και δημιουργικά το λαϊκό κίνημα.Τα επιχειρηματικά πάρκα αναψυχής, οι τουριστικές "διασκεδασουπόλεις" στις παραλίες και άλλες παρόμοιες επιχειρηματικές δραστηριότητες, αποτελούν προ πολλού επίσημη πολιτιστική πρόταση προς τη νεολαία. Τα πράγματα αρχίζουν ήδη να χειροτερεύουν. Δεν πρέπει να είμαστε αδιάφοροι, αφού όλο και πιο πολύ, χάριν των χορηγών, και όχι μόνο, η νεολαία, οι εργαζόμενοι θα αντιμετωπίσουν το πρόβλημα να συρθούν σε μια ακόμα πιο παθητική κατανάλωση των έτοιμων πολιτιστικών προϊόντων που παράγονται από τις βιομηχανίες θεάματος - ακροάματος Αμερικής, Ευρώπης, Ιαπωνίας, χωρίς να σημαίνει ότι και εδώ στην Ελλάδα δεν παράγεται τέτοιο υποπροϊόν. Αν κρούομε τον κώδωνα του κινδύνου, είναι γιατί ζούμε εδώ και χρόνια μια πιο δύσκολη περίοδο, που ανάμεσα στα άλλα υποφέρει και η πολιτιστική υποδομή της γειτονιάς, κυρίως όμως υπάρχει μείζον πρόβλημα αισθητικής αγωγής, μουσικής και καλλιτεχνικής παιδείας».