Η παραπέρα υπονόμευση του 7ωρου και του 8ωρου και η κατακόρυφη μείωση της αμοιβής των υπερωριών είναι ο πυρήνας του νέου αντεργατικού νομοσχεδίου της κυβέρνησης της ΝΔ, που φέρει τον ψευδεπίγραφο τίτλο «Ρυθμίσεις για την προώθηση της απασχόλησης, την ενίσχυση της κοινωνικής συνοχής και άλλες διατάξεις». Με την έγκριση από την Κυβερνητική Επιτροπή του νέου νομοσχεδίου, η κυβέρνηση Καραμανλή βαδίζει σταθερά στα χνάρια των προηγούμενων κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, ευθυγραμμίζεται με τις ντιρεκτίβες της Ευρωπαϊκής Ενωσης, βάλλοντας ευθέως κατά του σταθερού ημερήσιου χρόνου εργασίας, και αυξάνοντας την απλήρωτη εργασία.

Το άρθρο 2 του νομοσχεδίου είναι ακόμα μία προσπάθεια - η κατά σειρά τέταρτη από το 1990 - να «σπάσει» το 8ωρο και το 7ωρο, να καταργηθεί ο σταθερός ημερήσιος χρόνος εργασίας. Συγκεκριμένα, δίνεται η δυνατότητα στις επιχειρήσεις να αυξάνουν κατά δύο ώρες την ημερήσια απασχόληση (10ωρο), χωρίς όμως να πληρώνουν κανένα αντίτιμο. Οι δύο αυτές ώρες τις οποίες θα προσφέρει τσάμπα ο εργαζόμενος, θα «ισοσκελίζονται» με ρεπό, άδεια ή μειωμένη απασχόληση κάποια άλλη περίοδο. Οπως αναφέρεται στην παράγραφο 1 «Επιτρέπεται για μία χρονική περίοδο (περίοδος αυξημένης απασχόλησης) ο εργαζόμενος να απασχολείται δύο (2) ώρες την ημέρα επιπλέον των οκτώ (8) ωρών, υπό την προϋπόθεση ότι οι επιπλέον των 40 (ή του μικρότερου συμβατικού ωραρίου) ώρες εργασίας αφαιρούνται από τις ώρες εργασίας μιας άλλης χρονικής περιόδου (περίοδος μειωμένης απασχόλησης).

Το νομοσχέδιο προβλέπει δύο μορφές διευθέτησης, δύο τρόπους δηλαδή κατάργησης του οχτάωρου και επιβολής απλήρωτου χρόνου εργασίας. Ο πρώτος έχει περίοδο αναφοράς, δηλαδή εφαρμόζεται μέσα σε διάστημα τεσσάρων (4) μηνών. Σε αυτή την περίπτωση, η επιχείρηση έχει δυνατότητα να αξιοποιήσει το αυξημένο ωράριο εργασίας ορισμένες βδομάδες, και πριν τελειώσει το τετράμηνο να «επιστρέψει» στον εργαζόμενο τον απλήρωτο αυτό χρόνο, σε άδεια ή μειωμένο ωράριο.

Στη δεύτερη περίπτωση, η λεγόμενη διευθέτηση θα γίνεται σε ετήσια βάση. Σύμφωνα με αυτή, οι επιχειρήσεις θα μπορούν να βάζουν τον εργαζόμενο να εργάζεται χωρίς αμοιβή μέχρι 256 ώρες, από το συνολικό εργάσιμο χρόνο. Ο χρόνος αυτός μπορεί να κατανέμεται σε 32 βδομάδες.

Η διευθέτηση θα εφαρμόζεται, ακόμα και στις εποχικές επιχειρήσεις, αλλά και στους εργαζόμενους με σύμβαση μικρότερης του ενός έτους!

Αλλά η κυβέρνηση, όχι μόνο θεσμοθετεί την κατάργηση του σταθερού ημερήσιου χρόνου και την απλήρωτη εργασία, φροντίζει παράλληλα να παραμερίσει κάθε δυσκολία στην εφαρμογή τους, σε περίπτωση που αντιδρούν οι εργαζόμενοι. Ετσι στην περίπτωση της τετράμηνης διευθέτησης, αν η εργοδοσία δεν καταλήξει σε συμφωνία με την «πλέον αντιπροσωπευτική επιχειρησιακή συνδικαλιστική οργάνωση» ή με το συμβούλιο των εργαζομένων, τότε θα αποφασίζει η λεγόμενη Επιτροπή Διευθέτησης του Χρόνου Εργασίας. Τέτοιες επιτροπές θα συγκροτηθούν σε κάθε νομό της χώρας και θα αποτελούνται από δύο εκπροσώπους της εργοδοσίας, δύο εκπροσώπους του τοπικού Εργατικού Κέντρου και έναν εκπρόσωπο του υπουργείου Απασχόλησης από τον ΣΕΠΕ. Δηλαδή, κυβέρνηση και εργοδοσία έτσι και αλλιώς - διά νόμου - έχουν εξασφαλίσει την πλειοψηφία και την επιβολή της διευθέτησης. Μάλιστα, η Επιτροπή αυτή θα αποφασίζει και στην περίπτωση που σε μια επιχείρηση δε λειτουργεί επιχειρησιακό σωματείο ή συμβούλιο εργαζομένων.

Καμία πρακτική σημασία δεν έχουν οι διαβεβαιώσεις του νομοθέτη ότι ο εργαζόμενος δήθεν έχει δικαίωμα να αρνηθεί την πέραν του 8ωρου εργασία, αν δεν είναι σε θέση να την εφαρμόσει και η άρνησή του δεν είναι αντίθετη με την καλή πίστη, όπως ορίζεται από τον Αστικό Κώδικα... Γιατί όχι μόνο ο μεμονωμένος εργάτης πρέπει να αποδείξει ...ότι δεν είναι ελέφαντας, αλλά πολύ περισσότερο που στο ίδιο άρθρο ορίζεται πως «Η απόφαση της Επιτροπής που κάνει δεκτή την αίτηση του εργοδότη, κατατίθεται στην τοπική Επιθεώρηση Εργασίας και δεσμεύει το σύνολο των εργαζομένων της επιχειρήσεως».

Η κυβέρνηση, όμως, δεν αρκείται στα παραπάνω. Ειδικά για τις επιχειρήσεις εντάσεως εργασίας, όπου λόγω του μειωμένου προσωπικού και του όγκου εργασίας, δε θα είναι σε θέση οι επιχειρήσεις να «επιστρέφουν» σε ρεπό, άδειες ή μειωμένο ωράριο τις απλήρωτες ώρες πέραν του οχταώρου, ακόμα και εδώ, επιτρέπουν παράλληλα και τη χρήση της υπερεργασίας και των υπερωριών. Στην παράγραφο 5β σημειώνεται ότι «Κατά την περίοδο της μειωμένης απασχόλησης η υπέρβαση του συμφωνηθέντος μειωμένου εβδομαδιαίου ωραρίου επιτρέπεται κατ' εξαίρεση...». Και επειδή στη χώρα μας οι εξαιρέσεις αξιοποιούνται για να γίνονται ο κανόνας, οι εργάτες, αφού θα υποχρεώνονται την πρώτη περίοδο της διευθέτησης να εργάζονται τσάμπα, στη συνέχεια θα υποχρεώνονται και στην υπερωριακή απασχόληση. Η πρόβλεψη αυτή φωτίζει με το δικό της τρόπο το γεγονός ότι τελικά σκοπός της διευθέτησης, δεν είναι δήθεν η ενίσχυση κάποιων μικρομεσαίων επιχειρήσεων, που λόγω της εποχικότητας της παραγωγής τους θα τους εξυπηρετούσε ένα τέτοιο μέτρο, αλλά ότι αποκλειστικά σκοπεύει στην ενίσχυση της κερδοφορίας των μεγάλων επιχειρήσεων, μέσω της αύξησης του απλήρωτου χρόνου εργασίας.