Φεύγουμε από το Τσάντιγκαρ την πρωτεύουσα του κρατιδίου Παντζάμπ της Ινδίας, Σάββατο ξημερώματα. Κατευθυνόμαστε προς το Αμριτσάρ, μια μεγάλη πόλη στα σύνορα με το Πακιστάν. Καθώς ταξιδεύουμε με το λεωφορείο τα θαυμάσια ινδικά τοπία εναλλάσσονται. Κάμποι σπαρμένοι, καταπράσινα δάση, όμορφα ποτάμια, αλλά και έλη. Πόλεις και «χωριά» με πανύψηλα και πλούσια σπίτια, αλλά και φτωχογειτονιές, παραγκουπόλεις, τσαντίρια, απέραντη φτώχεια. Κι ένας λαός αγωνιστής, που έρχεται από τα βάθη των αιώνων με μεγάλη ιστορία. Στη διαδρομή αυτή πολλών ωρών μας υποδέχονται σύντροφοι και συντρόφισσες από τις Τοπικές Οργανώσεις του Κομμουνιστικού Κόμματος Ινδίας, με πανό, κόκκινες σημαίες και σφυροδρέπανα, ζητωκραυγάζοντας υπέρ της διεθνιστικής αλληλεγγύης και της φιλίας των λαών. Ενα πούλμαν γεμάτο από εκπροσώπους περίπου 30 Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων που βρίσκονται στην Ινδία για την παρακολούθηση των εργασιών των Συνεδρίων του ΚΚΙ που γίνεται στο Τσάντιγκαρχ και του ΚΚΙ (Μ) στο Ν. Δελχί.

Φτάνουμε σε ένα χωριό, όπου δεσπόζει το άγαλμα ενός νέου, δίπλα σε ένα μεγάλο Μουσείο, το οποίο επισκεπτόμαστε. Συζητάμε με τους ντόπιους συντρόφους, ρωτάμε όλο ενδιαφέρον, μας διηγούνται ιστορίες από τον αγώνα τους ενάντια στο βρετανικό ιμπεριαλισμό.

Είμαστε στο χωριό ενός από τους πιο σεβαστούς ήρωες του αγώνα του ινδικού λαού. Στο χωριό του Μπαγκάτ Σινγκ, (ολόκληρο το όνομά του είναι Σαχίντ-ε-Αζαμ Μπαγκάτ Σινγκ). Ας μάθουμε, λοιπόν την ιστορία του:

Ο Μπαγκάτ Σινγκ είναι ήρωας του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα της Ινδίας και ένας από τους πρώτους πρώιμους μαρξιστές της χώρας. Γεννήθηκε στο χωριό Banga στην περιοχή του Punjab από οικογένεια Σιχ. Απαγχονίστηκε από τους Βρετανούς αποικιοκράτες στη Λαχώρη στις 23 Μάρτη 1931 σε ηλικία 23 ετών. Ηταν ιδρυτής του «Σοσιαλιστικού Ρεπουμπλικανικού Στρατού του Ινδουστάν».

Από νωρίς πέρασε στις ιδέες του επαναστατικού μαρξισμού, αν και δεν υπήρξε ποτέ μέλος του ΚΚ που τότε διήνυε τα πρώτα βήματά του. Είχε μελετήσει Μαρξ, Ενγκελς και Λένιν και πίστευε ότι μια χώρα σαν την Ινδία μπορεί να επιβιώσει μόνο με σοσιαλιστικό καθεστώς. Αυτές οι ιδέες του και η ενεργητική του στάση απέναντι στους Βρετανούς τον έκαναν όχι πολύ αρεστό στα μάτια του Γκάντι και μελών του Κογκρέσου. Οντας στη φυλακή περιμένοντας την εκτέλεση το 1930 γράφει την μπροσούρα «Γιατί είμαι Αθεϊστής», η οποία προκάλεσε έντονες συζητήσεις σε μια κοινωνία όπως της Ινδίας εκείνης της εποχής, μέχρι και κριτικές από συναγωνιστές του.

Ο Μπαγκάτ Σινγκ δέχτηκε αρκετές επιρροές από το οικογενειακό του περιβάλλον, στο οποίο υπήρχαν μέλη διάφορων επαναστατικών οργανώσεων, συμπεριλαμβανομένου και του πατέρα του.

Το γεγονός όμως που επέδρασε καταλυτικά ήταν η σφαγή στο Αμριτσάρ του Παντζάμπ, όπου οι Βρετανοί άνοιξαν εν ψυχρώ πυρ με μυδράλια σε ειρηνική διαδήλωση Ινδών, σκοτώνοντας περί τους 2.000, τα πτώματα των οποίων ρίχτηκαν σε παρακείμενο πηγάδι.

Επίσης, γίνεται αυτόπτης μάρτυρας της καταστολής ειρηνικής διαδήλωσης, όπου ένας Βρετανός αξιωματικός της αστυνομίας δολοφονεί άγρια τον Lala Lajpatrai, λαϊκό ηγέτη και επικεφαλής της διαδήλωσης. Ο Μπαγκάτ Σινγκ ορκίζεται εκδίκηση και λίγες μέρες αργότερα, στις 17 Δεκέμβρη 1928, τον εκτελεί.

Στις 8 Απρίλη 1929 πραγματοποιεί, αυτός και οι σύντροφοί του, την επίθεση στο κοινοβούλιο στο Δελχί. Οι Βρετανοί πέρναγαν από το αποικιακό κοινοβούλιο ένα νόμο «για την άμυνα της χώρας», που έδινε διευρυμένα δικαιώματα στις αστυνομικές αρχές να προβαίνουν σε προληπτικές συλλήψεις και καταστολή, γεγονός που προκάλεσε ευρεία αντίδραση και δυσαρέσκεια. Ο Μπαγκάτ Σινγκ και οι σύντροφοί του πετούν κροτίδες στο κοινοβούλιο, με τρόπο που να μην προκληθούν τραυματισμοί ή θύματα, φωνάζοντας το σύνθημα «Inquilab Zindabad» = «Ινκιλάμπ Ζινταμπάντ» («Ζήτω η επανάσταση»).

Αυτός και οι σύντροφοί του συλλαμβάνονται και δικάζονται. Η απολογία του στο δικαστήριο κάνει ευρύτατη αίσθηση στο λαό. Σε αυτήν λέει πως στόχος του ήταν όχι να προκαλέσει θύματα αλλά να «κάνει έναν τόσο δυνατό θόρυβο ώστε και οι κουφοί να ακούσουν» και προειδοποιεί πως «αφού δεν ακούτε τη φωνή του λαού, θα ακούσετε τη φωνή των όπλων».

Καταδικάζεται, ενώ παράλληλα ανοίγει ξανά η υπόθεση της εκτέλεσης του Βρετανού αξιωματικού. Ο Σινγκ δεν κάνει απόπειρα να διαφύγει τη σύλληψη, και στο δικαστήριο μετατρέπει τη δίκη σε βήμα προπαγάνδισης του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα. Οι Βρετανοί αποφασίζουν να τον κρεμάσουν, καθώς είναι ιδιαίτερα ανήσυχοι από τη στάση του που είναι πολύ πιο ενεργητική από αυτήν του Γκάντι. Τελικά, εκτελείται στη Λαχώρη, στις 23 Μάρτη 1931, ενώ ένα τεράστιο πλήθος Ινδών έχει περικυκλώσει τη φυλακή και απαιτεί την αποφυλάκισή του. Μετατρέπεται σε μαχητικό σύμβολο της αντίστασης στην αποικιοκρατία.

Καθ' οδόν, εκεί στα βάθη της Ασίας, ραίνουμε με λουλούδια το μνημείο του ήρωα, αποτίουμε φόρο τιμής, χαιρετάμε τους συντρόφους και τις συντρόφισσες με το πλατύ εγκάρδιο χαμόγελο, τους αγκαλιάζουμε με το συντροφικό βλέμμα καθώς ξεκινά το λεωφορείο και τα μάτια, χωρίς λόγια, δίνουν την υπόσχεση της συνέχισης του αγώνα, σε όλα τα μήκη και πλάτη της Γης...