Οι σύγχρονοι μισθωτοί σκλάβοι της «μαύρης» εργασίας είναι πολλοί. Καθαρίστριες που καθαρίζουν σπίτια και άλλα κτίρια, «μπέιμπι σίτερ» που φυλάνε παιδιά, κάνοντας κι άλλες δουλιές του σπιτιού, γυναίκες και άνδρες που δουλεύουν σε κουζίνες φαγάδικων και καφετεριών, παιδιά με μηχανάκια που διανέμουν φαγητά, γκαρσόνια που σερβίρουν σε καφετερίες και μπαρ, νέοι που μοιράζουν στους δρόμους έντυπα και άλλο υλικό, άλλοι που εργάζονται σε «κούριερ» μεταφέροντας δέματα, «σεκιουριτάδες», που απασχολούνται σε εταιρίες φύλαξης και ασφάλειας, εργάτες που δουλεύουν στα χωράφια κ.ά.

Τους... είλωτες της σημερινής Ελλάδας τους γεννά και αναπαράγει ο καπιταλισμός. Τους διατηρεί ο φόβος της ανεργίας, ο τρόμος της φτώχειας. Τους χρειάζεται η θεοποίηση της ανταγωνιστικότητας και του κέρδους. Τους πληθαίνει η πολιτική της εμπορευματοποίησης και των ιδιωτικοποιήσεων, της ανατροπής των εργασιακών σχέσεων, της καταπάτησης των εργατικών δικαιωμάτων, της αφαίρεσης των λαϊκών κατακτήσεων.

Οχι, το καπιταλιστικό σύστημα δεν ενδιαφέρεται να εξαφανίσει αυτή τη σκλαβιά. Να την αυξήσει επιθυμεί. Οι «διαρθρωτικές αλλαγές» που προωθούν οι κυβερνήσεις του, σκοπό έχουν ν' αφαιρέσουν από τους εργαζόμενους κάθε δικαίωμα στη ζωή. Αυτό εννοούν οι κυβερνώντες όταν μιλούν για «σύγκλιση προς τα κάτω». Αλλη μια απόδειξη πως χωρίς ενότητα δράσης σε ταξική κατεύθυνση της εργατικής τάξης, χωρίς τη συσπειρωμένη στο δικό τους μέτωπο κοινωνικοπολιτική πάλη του λαού για την ανατροπή της πολιτικής και της εξουσίας του κεφαλαίου, δεν υπάρχει διέξοδος.

Στο σημερινό ρεπορτάζ του «Ρ» κάνουμε μια προσπάθεια ν' αναδείξουμε την κατάσταση που επικρατεί σε κάποιους απ' αυτούς του χώρους εργασίας, έχοντας την επίγνωση ότι στο χαρτί είναι δύσκολο ν' αποτυπωθεί το μέγεθος της ταξικής εκμετάλλευσης και άγος της ανθρώπινης τυραννίας, που βιώνουν χιλιάδες εργαζόμενοι στη χώρα μας...