Πυκνώνουν τα μαύρα σύννεφα πάνω από την Ευρωζώνη, αφού τα νεότερα στοιχεία για την πορεία των τριών μεγαλύτερων οικονομιών, της γερμανικής, της γαλλικής και της ιταλικής είναι απογοητευτικά.

Στη Γερμανία, όπου η ανάπτυξη εκτιμάται στο 0,6%, η οικονομία βρίσκεται ουσιαστικά σε ύφεση. Το νεότερο στοιχείο που επιβεβαιώνει αυτή την εκτίμηση αφορά την πορεία των τιμών καταναλωτή, οι οποίες αυξήθηκαν τον Απρίλη κατά 1,6% σε ετήσια βάση.

Την ίδια στιγμή το έγκυρο γερμανικό ινστιτούτο DIW εκτιμά ότι ο ρυθμός ανάπτυξης θα μειωθεί ακόμη περισσότερο το δεύτερο τρίμηνο του 2005, συγκεκριμένα από 0,6% σε 0,4%. Αξίζει να σημειωθεί ότι τα στοιχεία που δόθηκαν για την ανάπτυξη του πρώτου τριμήνου ήταν αποτέλεσμα «στατιστικού λάθους», όπως παραδέχτηκε και το γερμανικό υπουργείο Οικονομικών. Δηλαδή, στην πραγματικότητα η ανάπτυξη ήταν σχεδόν μηδενική.

Για την κατάσταση της γαλλικής οικονομίας η πρώτη κακή είδηση ήρθε με την ανακοίνωση του υπουργείου Οικονομίας για τη μείωση της βιομηχανικής παραγωγής το Μάρτη κατά 0,5%. Τη μεγαλύτερη μείωση κατέγραψε η παραγωγή αυτοκινήτων και κεφαλαιουχικών αγαθών. Υπό το πρίσμα αυτών των εξελίξεων αμφισβητείται έντονα η πρόβλεψη της γαλλικής κυβέρνησης για ανάπτυξη 2-2,5% το 2005, με παράλληλη μείωση της ανεργίας. Σύμφωνα, μάλιστα, με τον Αλεξάντρ Μπουρζουά, οικονομικό αναλυτή της Natexis Banques Populaire, «η μέγιστη πιθανή ανάπτυξη είναι 1,6%».

Η γκρίζα εικόνα της Ευρωζώνης συμπληρώθηκε την περασμένη Πέμπτη με τα στοιχεία για την πορεία της ιταλικής οικονομίας. Η ιταλική στατιστική υπηρεσία Istat ανακοίνωσε ότι η τρίτη σε μέγεθος οικονομία της Ευρωζώνης συρρικνώθηκε κατά 0,5% στο πρώτο τρίμηνο του 2005. Πρόκειται για τη χειρότερη επίδοση από το τέταρτο τρίμηνο του 1998, ενώ οι οικονομολόγοι ανέμεναν αύξηση κατά 0,3%. Υπενθυμίζεται ότι στο τέταρτο τρίμηνο του 2004, το ιταλικό ΑΕΠ είχε μειωθεί κατά 0,4% σε σχέση με το τρίτο τρίμηνο. Από την Istat ανακοινώθηκε ακόμη ότι η βιομηχανική παραγωγή μειώθηκε το Μάρτη κατά 0,6% σε μηνιαία βάση.

Τόσο οι κυβερνήσεις των τριών χωρών, όσο και τα όργανα της Ευρωπαϊκής Ενωσης αποδίδουν τις εξελίξεις στις υψηλές τιμές του πετρελαίου και στο «ακριβό ευρώ», παράγοντες που αυξάνουν το κόστος παραγωγής και μειώνουν τις εξαγωγές.

Ωστόσο, κυβερνήσεις και «Διευθυντήριο» της ΕΕ ενοχοποιούν για την πορεία των οικονομιών τους εργαζόμενους. Είναι χαρακτηριστικό ότι στη Γερμανία, τη Γαλλία και την Ιταλία είναι σε εξέλιξη αυτή την περίοδο κυβερνητικές νομοθετικές παρεμβάσεις με κοινά χαρακτηριστικά την επέκταση των ωραρίων εργασίας, την κατάργηση ορίων στις ομαδικές απολύσεις, το πάγωμα των αποδοχών, τη «μεταρρύθμιση» των συστημάτων κοινωνικής ασφάλισης. Πάντα στη γραμμή της «Στρατηγικής της Λισαβόνας» για την «ανταγωνιστικότητα» της ευρωπαϊκής οικονομίας.