Χτες ήταν τα σάπια κρέατα που ετοιμάζονταν να ρίξουν στην αγορά και οι επικίνδυνες ηλεκτρικές συσκευές σιδερώματος. Στον καθημερινό Τύπο διαβάσαμε, επίσης, ότι το πρώτο θύμα της νόσου των τρελών αγελάδων εντοπίστηκε στην Ολλανδία. Πριν από λίγες βδομάδες βρίσκονταν στην επικαιρότητα τα μουχλιασμένα γιαούρτια της ΦΑΓΕ, οι ευθύνες της ηγεσίας του ΕΦΕΤ, το καρκινογόνο μέλι, τα φιστίκια από το Ιράν. Είναι γνωστό το πρόβλημα της εκτεταμένης χρήσης λιπασμάτων και επικίνδυνων φυτοφαρμάκων σε λαχανικά και άλλα είδη πρώτης ανάγκης. Τα μεταλλαγμένα, από το 2004, βρίσκονται στα ράφια των καταστημάτων όλων των ευρωπαϊκών πόλεων.

Είναι γνωστή η απάντηση στο ερώτημα, γιατί καταναλώνουμε επικίνδυνα και δηλητηριασμένα τρόφιμα. Ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής στη γεωργία - κτηνοτροφία και στη βιομηχανία ειδών διατροφής, αποτελεί τη βασική αιτία της δηλητηρίασης εκατοντάδων εκατομμυρίων καταναλωτών στον πλανήτη. Γιατί είναι γνωστό ότι οι κεφαλαιοκράτες που επενδύουν τα κεφάλαιά τους στους συγκεκριμένους κλάδους, δεν ενδιαφέρονται για την παραγωγή αξιών χρήσης. Την παραγωγή ωφέλιμων και υγιεινών για την κοινωνία αγροτικών και βιομηχανικών τροφίμων. Ενδιαφέρονται για την παραγωγή υπεραξίας. Το μέγιστο κέρδος είναι το μοναδικό τους κριτήριο. Και μπροστά στην επιδίωξη αυτή, δε διστάζουν να πραγματοποιήσουν κάθε μορφής έγκλημα, δεδομένου ότι «με το ανάλογο κέρδος γίνεται το κεφάλαιο θαρραλέο. Με 10% γίνεται σίγουρο και μπορεί να ριχτεί παντού, με 20% ζωηρεύει, με 50% γίνεται θετικά παράτολμο, με 100% ποδοπατάει κάθε ανθρώπινο νόμο, με 300% δεν υπάρχει έγκλημα που δε ριψοκινδυνεύει να το κάνει, ακόμα και με τον κίνδυνο της καρμανιόλας»( Κ. Μαρξ «Κεφάλαιο» τόμος 1).

Και δύο λόγια για την επιστήμη. Μέσα στο καπιταλιστικό περίβλημα, ο ρόλος της επιστήμης διαστρέφεται. Οι επιστημονικές ανακαλύψεις δε χρησιμοποιούνται για την ευημερία των ανθρώπινων κοινωνιών. Κάθε άλλο. Η επιστήμη στα χέρια του κεφαλαίου, γίνεται όργανο καταπίεσης των εργαζομένων, μετατρέπεται σε εχθρική, για τα λαϊκά στρώματα, δύναμη. Μπαίνει στην υπηρεσία του κέρδους. Η διαστροφή αυτή του ρόλου της επιστήμης είναι ευδιάκριτη και συνδέεται στενά με τη διατροφική κρίση. Αντί τα επιστημονικά επιτεύγματα να χρησιμοποιούνται για την επίλυση του διατροφικού προβλήματος της ανθρωπότητας, οι κεφαλαιοκράτες τα χρησιμοποιούν για το αυγάτεμα των κερδών τους. Αποτέλεσμα: εκατοντάδες εκατομμύρια κάτοικοι του πλανήτη υποσιτίζονται, ενώ ολόκληροι πληθυσμοί της αφρικανικής ηπείρου αποδεκατίζονται από λιμό. Οσοι «τυχεροί» καταφέρουν και κερδίζουν τον καθημερινό επιούσιο, δηλητηριάζονται από τις βιομηχανίες τροφίμων.