Πραγματικός εφιάλτης είναι η ανεργία για τους νέους στην Ελλάδα. Σύμφωνα με τα πρόσφατα στοιχεία της Eurostat, ένας στους τρεις νέους στη χώρα μας, κάτω των 25 ετών, δεν έχει εργασία. Το ποσοστό που δίνεται είναι για την ακρίβεια 29,7% και αφορά στο 1998. Είναι λογικό, λοιπόν, να υπολογίζουμε ότι η ανεργία στους νέους μεγάλωσε μέσα στο 1999, όπως αυξήθηκε και στο γενικό της ποσοστό. Αυτό επιβεβαιώνουν τα στοιχεία που δόθηκαν μόλις προχτές από την Εθνική Στατιστική Υπηρεσία και δηλώνουν ότι ο γενικός δείκτης της ανεργίας ανέβηκε από το 10,8% στο 11,7% μέσα στο '99.

Τα στοιχεία της Eurostat δείχνουν ακόμη ότι μόνον η Ιταλία παρουσιάζει μεγαλύτερη ανεργία απ' την Ελλάδα στους νέους, αν και τα στοιχεία της Ιταλίας είναι του '99 και της Ελλάδας του '98. Ετσι η Ελλάδα είναι στην καλύτερη περίπτωση δεύτερη όσον αφορά στα θλιβερά ποσοστά της ανεργίας για τις ηλικίες κάτω των 25 χρόνων. Σε απόλυτους αριθμούς το ποσοστό ανεργίας αφορά σε 169.000 νέους αυτών των ηλικιών.

Ομως το πιο εντυπωσιακό είναι ότι το 80% αυτών των νέων ανέργων δεν έχει εργαστεί ποτέ! Δηλαδή δεν έχουν καμιά πρόσβαση στην αγορά εργασίας, ενώ δεν έχουν και το δικαίωμα της ενίσχυσης απ' τον ΟΑΕΔ.

Επειδή πιθανόν να επιχειρηθεί η παρερμηνεία των στοιχείων αυτών, σημειώνουμε ότι τα συγκεκριμένα ποσοστά δεν αφορούν σε μαθητές, σπουδαστές, φοιτητές, ή στρατευμένους. Η Eurostat, όπως αναφέρει στο υπόμνημά της, μετράει ως άνεργο αυτό το νέο που επιθυμεί να εργαστεί, αλλά δεν μπορεί να βρει εργασία.

Η εφιαλτική εικόνα της ανεργίας για την ελληνική νεολαία δίνει αποστομωτική απάντηση στους κυβερνητικούς ισχυρισμούς για «νέες θέσεις εργασίας», για «ενεργές πολιτικές απασχόλησης», για «μείωση της ανεργίας των νέων». Ισχυρισμοί που επανελήφθησαν από το ΠΑΣΟΚ και στην πρόσφατη προεκλογική περίοδο. Τα στοιχεία της Eurostat ρίχνουν ακόμη στο καλάθι των αχρήστων και τις εξαγγελίες πως η συνεχής εκπαίδευση και επανεκπαίδευση θα δώσουν απάντηση στο πρόβλημα της ανεργίας και ειδικά της ανεργίας των νέων.

Πάντως, η ανεργία κάνει κυριολεκτικά θραύση στις νέες ηλικίες σ' όλα τα κράτη - μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης, όπου το ποσοστό ανεργίας για τις ηλικίες κάτω των 25 ετών είναι τουλάχιστον διπλάσιο (σε πολλές χώρες τριπλάσιο) του γενικού ποσοστού ανεργίας. Αυτό δείχνει ότι η νεολαία είναι αυτή που σηκώνει κατά κύριο λόγο το «σταυρό» της ανεργίας και των συνεπειών από την εφαρμογή της πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Τα στοιχεία για την ανεργία των νέων προκαλούν ανησυχία στους ιθύνοντες της ΟΝΕ και ειδικότερα στους τραπεζίτες της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και τους επιτρόπους της Κομισιόν, αφού βλέπουν ότι τα ποσοστά ανεργίας στους νέους έχουν ξεπεράσει προ πολλού τα «όρια ασφαλείας». Ο φόβος για μια έκρηξη μεγαλώνει, καθώς διαπιστώνουν ότι ο εφιάλτης της ανεργίας δεν προκαλεί μόνο τους νέους που επιχειρούν τώρα την ένταξή τους στην παραγωγή και την εργασία, αλλά και τα εκατομμύρια μαθητές, σπουδαστές και φοιτητές που βλέπουν ότι μετά το τέλος των σπουδών τους, το μέλλον προδιαγράφεται μαύρο.

Οπως στα σχέδια τους για την αντιμετώπιση της γενικής ανεργίας, έτσι και για την αντιμετώπιση της ανεργίας των νέων επιστρατεύουν τα μέτρα του «αμερικανικού μοντέλου». Το σημαντικότερο από τα μέτρα αυτά αφορά στην κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας.

Στην πρόσφατη έκθεσή της η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα για την πορεία της ελληνικής οικονομίας (με αφορμή την αίτηση της κυβέρνησης για την ένταξη στην ΟΝΕ) εντοπίζει το υψηλό ποσοστό ανεργίας των νέων στη χώρα μας και εκτιμά ότι για αυτό το ποσοστό ευθύνονται οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας (εθνική και κλαδικές), οι οποίες ορίζουν «πολύ υψηλές αποδοχές» για τους νέους που μπαίνουν για πρώτη φορά στην παραγωγή και την αγορά εργασίας. Κατά την ΕΚΤ η «λύση» του προβλήματος βρίσκεται στην κατάργηση των συμβάσεων, δηλαδή των κατώτερων ορίων, και τη διαμόρφωση των μισθών στο ύψος που θα καθορίζουν οι εργοδότες για τους νέους εργαζόμενους!