«Ανείπωτη, ανελέητη, μοναξιά. Οι ιερωμένοι πλακάκια με τους αρχαιοκάπηλους. Οι δικαστικοί με τους νονούς. Οι δημοσιογράφοι με τους υπουργούς. Και οι εργολάβοι με το Κράτος. Οι θεσμοί στο σφυρί. Πωλούνται υλικά οικοδομών. Ανασηκώνεις, λίγο το σεντόνι και αντί για Δημόσιο πέφτεις πάνω σε τυμπανιαίο πτώμα. Σκύβεις κάτω από το κρεβάτι και σε τρώνε τα σκουλήκια. Το έδαφος, ναρκοθετημένο. Η τιμιότητα έχει αντικατασταθεί από την ταρίφα. Η αμεροληψία, από τη "γνωριμία". Η παροχή υπηρεσιών, από το φακελάκι. Η ενημέρωση, από το δελτίο Τύπου. Η Εκκλησία, από την αμαρτία. Ο βουλευτής, από την πελατεία. Κι εσύ στη μέση. Χρατς ο ένας, χρουτς ο άλλος. Στο τέλος δε θα μείνει τίποτα. Ούτε μέσα μας ούτε έξω μας. Τι να κάνεις, να πουληθείς; Κανείς δεν πρόκειται να σε αγοράσει. Και κάνεις τον σταυρό σου που υπάρχεις ακόμα. Ωραία τα λες, έχει περάσει από το μυαλό σου ποτέ η σκέψη να αντισταθείς; Οχι; Ε, τότε καλά σου κάνουν. Αυτοί, όλα για πούλημα. Εσύ, ούτε μισό δράμι για πούλημα!» (ο Δ. Δανίκας στα ΝΕΑ)

«Είναι ένα θέμα: πουλάς (με τον κύριο τίτλο) ελπίδα, πουλάς φύλλα! Ως τώρα κυρίως αυτό γίνεται με τις περίφημες προσλήψεις: αν είχαν γίνει όσες εξαγγέλλονται από τον Τύπο, θα είχε διοριστεί όλος ο πληθυσμός από 10 ετών και πάνω! Τώρα (όχι μόνο τώρα, αλλά βλέπουμε να... παραγίνεται) πωλείται και ελπίδα... υγείας! Ντροπή ρε, ντροπή!» (η επισήμανση στο ΠΟΝΤΙΚΙ)

«Η ενωμένη Ευρώπη έχει ανάγκη από ένα δημοκρατικό Σύνταγμα που να κατοχυρώνει τα κοινωνικά δικαιώματα, να αναγνωρίζει την πολιτική ισοτιμία όλων των κατοίκων της ηπείρου» (ο Ν. Χουντής του ΣΥΝ για το Ευρωσύνταγμα/ ΑΥΓΗ)