- Με δεδομένη τη συνέχιση και την ένταση της αντιλαϊκής πολιτικής, ποιες είναι σήμερα οι συνέπειες για τους εργαζόμενους;

- Σήμερα οι εργαζόμενοι βιώνουν την ανεργία, την ακρίβεια, την ανατροπή των εργασιακών σχέσεων, των ασφαλιστικών δικαιωμάτων. Εξαναγκάζονται να δουλεύουν με μερική απασχόληση και ωρομίσθιοι, αυτό που λέμε «απασχολησιμότητα» και ελαστικές μορφές εργασίας. Ζουν στο πετσί τους την ανασφάλεια, την τρομοκρατία στους χώρους δουλιάς και έξω απ' αυτούς την εμπορευματοποίηση της Παιδείας, της Υγείας, την ακριβή κατοικία. Με δυο λόγια, βιώνουν την επίθεση του μεγάλου κεφαλαίου και την αντεργατική πολιτική της κυβέρνησης της ΝΔ που περπατά στα χνάρια της πολιτικής του ΠΑΣΟΚ.

Από τη συζήτηση των συντακτών του «Ρ»με τον Γ. Πέρρο

- Πράγματι, παρά το γεγονός ότι ήτανε χρονιά εκλογικών αναμετρήσεων, έγιναν σημαντικοί αγώνες σαν απάντηση στα προβλήματα τα οποία οξύνονται από την επίθεση που αναφέραμε προηγουμένως. Γιατί το 2004 δεν άλλαξε η μοίρα του εργαζόμενου. Οσοι είχαν αυταπάτες, γρήγορα διαψεύστηκαν. Στο κυβερνητικό τιμόνι καπετάνιος άλλαξε, η πορεία όμως παραμένει η ίδια.

Το ΠΑΜΕ πρωτοστάτησε και στις μορφές και στο πλαίσιο πάλης, κόντρα στις υποταγμένες ηγεσίες των ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ, οι οποίες με την πολιτική τους στηρίζουν το μεγάλο κεφάλαιο. Και επιχειρούν να υποτάξουν το εργατικό κίνημα στη λογική της ανταγωνιστικότητας, της επιχειρηματικότητας και της «αντοχής της οικονομίας».

Ηταν αγώνες που είχαν το πλαίσιο διεκδικήσεων του ΠΑΜΕ που αφορούσαν το εισόδημα, το θέμα της κοινωνικής ασφάλισης, της ανεργίας, τα ζητήματα της Υγείας και της Παιδείας. Δηλαδή με πλαίσιο αιτημάτων, που συμβάλλει στην αντίσταση και υπηρετεί τις πραγματικές, σύγχρονες ανάγκες του εργαζόμενου και της οικογένειάς του.

Νομίζουμε ότι το πλαίσιο και οι μορφές πάλης επηρέασαν χιλιάδες εργαζόμενους, τους μαχητικοποίησαν, έδωσαν προοπτική στην πάλη τους. Το γεγονός ότι σήμερα πολλοί εργαζόμενοι μιλάνε και διεκδικούν π.χ. βασικό μισθό 1.200 ευρώ, το οφείλουμε στη δράση του ΠΑΜΕ και των ταξικών συνδικάτων.

Δώσαμε τη μάχη για την επιτυχία της πανελλαδικής απεργίας στις 31 του Μάρτη, για την υπογραφή Εθνικής Συλλογικής Σύμβασης. Μια απεργία που το βάρος της το σήκωσαν κύρια οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ, παρά την υπονομευτική και πολλές φορές απεργοσπαστική τακτική της ΠΑΣΚΕ, της ΔΑΚΕ και της «Αυτόνομης Παρέμβασης». Και δεν είναι τυχαίο ότι στις 31 του Μάρτη στα μπλοκ του ΠΑΜΕ συμμετείχε ένας σημαντικός αριθμός βιομηχανικών εργατών.

Σε χρονιά Ολυμπιακών Αγώνων οι ξενοδοχοϋπάλληλοι της Αττικής έδωσαν έναν πολύμηνο και σκληρό αγώνα για την υπογραφή σύμβασης, για τα μεροκάματα και τις συνθήκες δουλιάς. Ξεκινήσαμε κάνοντας μια προσπάθεια συντονισμού κάτω από το πλαίσιο του ΠΑΜΕ και επιτεύχθηκε συντονισμός της πάλης 14 σωματείων του κλάδου στην Αθήνα. Απεγκλωβίστηκαν δυνάμεις μέσα από τη δραστηριότητα των ταξικών δυνάμεων και τη διαπάλη με τις δυνάμεις του κυβερνητικού εργοδοτικού συνδικαλισμού.

Δόθηκε αποφασιστική απάντηση στην τρομοκρατία της εργοδοσίας, που ξεκινούσε από την απευθείας παρέμβαση στους ίδιους τους εργαζόμενους, με απολύσεις και έφτασε ακόμα και σε παρεμβάσεις στις αρχαιρεσίες των σωματείων. Είχαμε τη δημιουργία νέων σωματείων σε μεγάλα ξενοδοχεία και τη δημιουργία σωματειακών επιτροπών, στην Αθήνα και σε άλλες περιοχές. Είχαμε επίσης μαζικοποίηση των συνδικάτων. Στην Αθήνα πάνω από 800 εργαζόμενοι γράφτηκαν στο συνδικάτο. Συγκροτήθηκε η Επιτροπή Νέων, για να παρεμβαίνει στα ζητήματα της νεολαίας.

Ολα αυτά αποδεικνύουν ότι όταν υπάρχει σταθερός ταξικός προσανατολισμός, όταν υπάρχει σχέδιο και προγραμματισμός, έχεις και τα αντίστοιχα αποτελέσματα.

- Και το 2004 ήταν χρονιά δοκιμασίας γενικά για τους εργαζόμενους, αλλά και ιδιαίτερα σε ορισμένους κλάδους, όπως στην κλωστοϋφαντουργία. Τι συμπεράσματα προκύπτουν από τους αγώνες που έγιναν;

- Ο ανταγωνισμός των καπιταλιστικών ομίλων στο συγκεκριμένο κλάδο έχει προκαλέσει χιονοστιβάδα απολύσεων. Τα ταξικά συνδικάτα των κλωστοϋφαντουργών και η ομοσπονδία απάντησαν στην πρόκληση των εργοδοτών, αλλά και των κυβερνήσεων, που τους κάνουν πλάτες, με σκληρούς αγώνες μέσα στα εργοστάσια και προχώρησε σε πανελλαδικές απεργιακές κινητοποιήσεις, οι οποίες είχαν αρκετά μεγάλη συμμετοχή και επιτυχία.

Το ποιοτικό στοιχείο σε αυτούς τους αγώνες, όπως στο παράδειγμα της Νάουσας απέναντι στην πολιτική του ομίλου Λαναρά, ήταν ότι σε αυτή την πάλη μπήκε σχεδόν όλη η πόλη. Δηλαδή, βγήκαν στην κοινή πάλη εργάτες, μικροέμποροι, μικροβιοτέχνες. Ακόμα και οι μαθητές των σχολείων. Και αυτό είναι κάτι που πρέπει να το κρατήσουμε.

Σημαντική ήταν και η αγωνιστική δράση των οικοδόμων. Με επικεφαλής την Ομοσπονδία, ο κλάδος μέσα στο Νοέμβρη προχώρησε σε πανελλαδική απεργία. Κατά τη διάρκεια του χρόνου δεκάδες ήταν οι κινητοποιήσεις, οι επισχέσεις σε συγκεκριμένες εργολαβίες και εργοτάξια, για την καταβολή μισθών, για μέτρα ασφαλείας, για αυξήσεις. Το συλλαλητήριο του ΠΑΜΕ για τους νεκρούς οικοδόμους εργάτες στα μεγάλα έργα στην πλατεία Συντάγματος ήταν μια σημαντική παρέμβαση που πήρε διεθνή δημοσιότητα.

Χιλιάδες Ελληνες και μετανάστες οικοδόμοι συμμετείχαν στις δυο απεργιακές κινητοποιήσεις, στην κοινή πάλη και διαμορφώθηκε το έδαφος για την κλιμάκωση του αγώνα.

Στη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων, είχαμε την παρέμβαση στους εργαζόμενους των Ολυμπιακών εγκαταστάσεων. Και εδώ το ΠΑΜΕ και τα συνδικάτα έδωσαν μάχη με περιοδείες σε χώρους δουλιάς και κατέγραψαν νίκες, παρά τις αντιδράσεις της εργοδοσίας. Την ίδια περίοδο το ΠΑΜΕ μαζί με άλλες οργανώσεις και φορείς ξεδίπλωσε τη δράση του, ενάντια στους χαφιέδικους μηχανισμούς, τους τρομονόμους, τις χαφιεδοκάμερες. Και νομίζω ότι αυτοί οι αγώνες έδωσαν ένα χτύπημα στο κλίμα καταστολής και περιστολής των δημοκρατικών δικαιωμάτων, αλλά - και σε αυτό που εκφράζουν οι άλλες δυνάμεις - στο κλίμα μοιρολατρίας, στην υποταγή και το συμβιβασμό.

Εγινε ένα βήμα στο συντονισμό της δράσης των συνδικάτων ενάντια στις απολύσεις. Μπήκαν οι βάσεις, πάρθηκαν πρωτοβουλίες, χρειάζονται επίμονες προσπάθειες.

- Η δράση συνεχίστηκε και συντονίστηκε στις 9 Δεκέμβρη με πάνω από 50 συλλαλητήρια σε όλη τη χώρα. Τι συμπεράσματα βγήκαν από αυτή την κινητοποίηση;

- Τα συλλαλητήρια του ΠΑΜΕ σε όλη τη χώρα ήταν μια επίκαιρη και θετική παρέμβαση του ΠΑΜΕ μπροστά στα προβλήματα που οξύνονται. Ηταν ένα σημαντικό γεγονός στην προσπάθειά του να οργανώσει την πάλη ενάντια στην επίθεση που σήμερα δέχεται η εργατική τάξη, ανέδειξαν τις τεράστιες ευθύνες που έχει η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, αλλά και τις δυνατότητες που έχει σήμερα η εργατική τάξη, τα ταξικά συνδικάτα, να κάνουν ένα βήμα προς τα μπρος. Το γεγονός ότι σ' αυτά τα συλλαλητήρια έσμιξαν οι εργάτες με τους μικρομεσαίους επαγγελματοβιοτέχνες και τους αγρότες, είναι ένα θετικό στοιχείο που πρέπει να το ενισχύσουμε, να του δώσουμε προοπτική.

- Γιατί επιμένει το ΠΑΜΕ ότι τα αιτήματα των αγώνων πρέπει να διαμορφώνονται σύμφωνα με τις σύγχρονες ανάγκες των εργαζομένων;

- Γιατί το ΠΑΜΕ καθορίζει τα αιτήματα σύμφωνα με τα συμφέροντα των εργαζομένων και όχι σύμφωνα με τις ανάγκες της οικονομίας και των επιχειρήσεων. Αυτό είναι καθαρό. Οι ανάγκες του κεφαλαίου δεν είναι και δικές μας ανάγκες. Αυτό που λέει το ΠΑΜΕ είναι «ισχυρή Ελλάδα αλλά για ποιον». Και τελικά και τα προηγούμενα χρόνια και τώρα από τα κέρδη του κεφαλαίου και της πλουτοκρατίας αποδεικνύεται ότι η ισχυρή Ελλάδα είναι μόνο για αυτούς. Εμείς θέλουμε μια άλλη Ελλάδα που θα είναι ισχυρή για τους εργάτες του μόχθου, θα είναι ισχυροί οι εργαζόμενοι, συνολικά τα λαϊκά στρώματα, η νεολαία και οι γυναίκες. Αυτή την Ελλάδα θέλουμε εμείς. Γι' αυτήν παλεύουμε.

Με αυτό το διεκδικητικό πλαίσιο, που είναι σε αντιπαράθεση με την κυρίαρχη πολιτική και την κερδοφορία του κεφαλαίου, μπορείς να οργανώσεις την αντίσταση, να διεκδικήσεις κατακτήσεις, να απεγκλωβιστούν δυνάμεις από τη λογική του «εφικτού» που καλλιεργείται από τους επιχειρηματίες, τους πολιτικούς και συνδικαλιστικούς τους αντιπροσώπους.