Οταν ο υφυπουργός Πολιτισμού, Π. Τατούλης, παρουσίαζε το νέο ΔΣ του Οργανισμού Ανέγερσης Νέου Μουσείου Ακρόπολης (11/11), είπε, μεταξύ πολλών άλλων, ότι οι μελέτες του μουσείου θα είναι έτοιμες τέλος του τρέχοντος έτους, αρχές του επόμενου. Την Κυριακή, σε συνέντευξή του στην εφημερίδα «Το Βήμα» είπε ότι «δεν έχουμε ακόμη ολοκληρωμένη μελέτη» και ότι αυτή «θα γίνεται παράλληλα με την εκτέλεση του έργου»!

Πέρα από το προφανές, δηλαδή το ότι η πρόσφατη δήλωση ακυρώνει την προηγούμενη, προκύπτει και ένα ζήτημα - σημαντικό ή όχι πρέπει να το κρίνουν οι ειδικοί - όσον αφορά στην αντιμετώπιση ενός σημαντικού αρχαιολογικού χώρου, όπως η περιοχή του Μακρυγιάννη, όπου χωροθετήθηκε το ΝΜΑ: πώς είναι δυνατόν να προστατευτούν όσες από τις αρχαιότητες απέμειναν, όταν η μελέτη για το μουσείο θα γίνεται παράλληλα με την κατασκευή του; «Εμπειρικά», από τους μαστόρους;

Επιπλέον, ποια ακριβώς μελέτη δεν έχει ολοκληρωθεί; Αν εννοεί το σύνολο των μελετών που απαιτούνται για την κατασκευή ενός τέτοιου έργου - ας εξαιρέσουμε τη μουσειολογική γιατί δε σχετίζεται άμεσα με την κατασκευή του κτιρίου - τότε υπάρχει θέμα και με την αρχιτεκτονική μελέτη. Τότε, τι ακριβώς ψήφιζε το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο μέχρι τώρα; Και πώς θα γίνει θεμελίωση αν δεν έχει ξεκαθαριστεί τι ακριβώς θα στηριχτεί πάνω της; Και - για να κάνουμε και το «δικηγόρο του διαβόλου», αφού ο «Ρ» εξαρχής και σαφώς τάχθηκε κατά της χωροθέτησης του ΝΜΑ στου Μακρυγιάννη - ποιος ακριβώς φορέας φαντάζεται ο υφυπουργός ότι θα χρηματοδοτήσει ένα τέτοιο έργο, με τη λογική του «βλέποντας και κάνοντας»; Η... Ευρωπαϊκή Ενωση; Και πώς έγινε προϋπολογισμός του έργου χωρίς μελέτες; Ούτε αυθαίρετο δε χτίζεται έτσι!

Σε κάθε περίπτωση, το μείζον παραμένει η καταστροφή ενός σημαντικού - κατά κοινή ομολογία - αρχαιολογικού χώρου και η προφανέστατη έμμεση βλάβη στον περιβάλλοντα χώρο της Ακρόπολης. Με ή χωρίς μελέτες.