Ο Γκενάντι Ζιουγκάνοφ, Πρόεδρος της ΚΕ του Κομμουνιστικού Κόμματος Ρωσικής Ομοσπονδίας (ΚΚΡΟ) και Πρόεδρος της Ενωσης Κομμουνιστικών Κομμάτων - ΚΚΣΕ (ΚΚΣΕ), στην οποία είναι ενταγμένο το ΚΚ Ουκρανίας, απευθύνθηκε με τις δύο αυτές ιδιότητές του προς τους κομμουνιστές της Ουκρανίας. Στην έκκλησή του ο Γκ. Ζιουγκάνοφ κάλεσε έμμεσα τους κομμουνιστές της Ουκρανίας στο δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών να ψηφίσουν τον σημερινό πρωθυπουργό της Ουκρανίας Β. Γιανουκόβιτς, που τάσσεται υπέρ της σύσφιξης των σχέσεων με τη Ρωσία.

Η έκκληση του Γκ. Ζιουγκάνοφ έχεις ως εξής:

«Αγαπητοί σύντροφοι! Στις 21 Νοέμβρη οι πολίτες της Ουκρανίας θα πρέπει να κάνουν μια πραγματικά ιστορική επιλογή. Δεν πρόκειται απλώς για την επιλογή του επόμενου προέδρου της χώρας. Είναι η επιλογή της τύχης της ουκρανικής κρατικής υπόστασης για πολλά χρόνια και μάλιστα δεκαετίες.

Τους λαούς της Ουκρανίας και της Ρωσίας τους συνδέουν οι ενιαίες αδελφικές ρίζες, η κοινή χιλιόχρονη ιστορία. Κι αυτή η ιστορία διδάσκει: Οταν οι λαοί μας ήταν μαζί, τότε σταθερά βάδιζαν στο δρόμο της αυτοφυούς εθνικής, κοινωνικής και πολιτιστικής ανάπτυξης. Οταν ήταν χωρισμένοι, τότε έπεφταν κάτω από ξένο ζυγό πολλών αιώνων, που έθεσε σε κίνδυνο την ίδια την εθνική ύπαρξή τους.

Η ιστορία διδάσκει επίσης πως μόνο η εξουσία του εργαζόμενου λαού ήταν ικανή να εξασφαλίσει τη σταθερή ενότητα. Ακριβώς οι Ουκρανοί και Ρώσοι κομμουνιστές έπαιξαν στον 20ό αιώνα αποφασιστικό ρόλο στην ενίσχυση των αδελφικών δεσμών της Ουκρανίας και της Ρωσίας ως ελεύθερων και ισότιμων κρατών, εθελοντικά ενταγμένων στη μεγάλη και πανίσχυρη Σοβιετική Ενωση.

Η προδοτική διάλυση της Σοβιετικής Ενωσης και πάλι έθεσε μπροστά στους κομμουνιστές το καθήκον με όλες τις δυνάμεις να παλέψουμε υπέρ της αποκατάστασης της ενότητας των λαών. Οι συνθήκες αυτού του αγώνα είναι σύνθετες κι αντιφατικές. Απαιτούν από μας ζυγισμένη και ευέλικτη τακτική. Σήμερα, πρέπει να γνωρίζουμε ξεκάθαρα πως ο ερχομός στην εξουσία στην Ουκρανία των φιλοδυτικών, φιλο-αμερικάνων εγκάθετων όχι μόνο για μεγάλο διάστημα θα απομακρύνει το ενδεχόμενο της επανένωσης των λαών μας, αλλά και θα απειλήσει την ενότητα του ουκρανικού κράτους, την ενότητα του λαού της Ουκρανίας.

Μπροστά στον κίνδυνο αυτής της απειλής είναι απαραίτητο να δείξουμε πολιτική σοφία, πίστη στα ριζικά, στα στρατηγικά συμφέροντα των εργαζομένων. Να υποστηρίξουμε εκείνο το ενδεχόμενο κρατικής ανάπτυξης, η οποία θα διευκολύνει και δε θα δυσκολέψει την αποκατάσταση της ένωσης της Ουκρανίας, της Λευκορωσίας και Ρωσίας στη βάση της λαϊκής εξουσίας, της κρατικής αυτοτέλειας, της εθελοντικής και ισότιμης συνεργασίας. Μόνο μαζί οι εργαζόμενοι των χωρών μας θα υπερασπιστούν τα δικαιώματά τους, θα γιατρέψουν τα τραύματα από την τελευταία θολή δεκαετία.

Είμαι σίγουρος πως οι Ουκρανοί κομμουνιστές θα λάβουν τη σωστή, αν και δύσκολη, απόφαση. Θα επωφεληθούν από τη δυνατότητα εποικοδομητικού διαλόγου με εκείνες τις δυνάμεις, οι οποίες δεν απορρίπτουν εξαρχής τους προγραμματικούς προεκλογικούς στόχους τους. Η εξασφάλιση του κατώτερου ορίου διαβίωσης για τους συνταξιούχους, η αύξηση του κατώτερου μισθού, η αναγνώριση της ρώσικης γλώσσας ως δεύτερης κρατικής γλώσσας, η ελεύθερη μετακίνηση των Ουκρανών και Ρώσων πολιτών από τα σύνορα. Ολα αυτά είναι πολύ συγκεκριμένες και σημαντικές υποθέσεις, στη βάση των οποίων οι αδελφοί λαοί μας μπορούν να πετύχουν πολλά περισσότερα.

Και κάνοντας λόγο για την πολιτική, η εμπειρία πολλών χωρών, που βρίσκονταν πριν τον κίνδυνο της φασιστικής δικτατορίας μαρτυρά για τη ζωτική αναγκαιότητα ενός τέτοιου διαλόγου μεταξύ διαφορετικών πολιτικών δυνάμεων.