Γράφτηκε στον «Γκάρντιαν» ότι μετά την επιτυχία της ελληνικής Εθνικής ομάδας ποδοσφαίρου στην Πορτογαλία, το «σουξέ» του φετινού καλοκαιριού στην Ελλάδα θα είναι ο ελληνικός ...εθνικός ύμνος.

*

Μακάρι η πορεία της Εθνικής στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα να συνεχίσει να είναι τέτοια που θα κάνει τον εθνικό ύμνο να ακουστεί πολλές πολλές φορές. Μακάρι το λαϊκότερο και δημοφιλέστερο των αθλημάτων να μας δώσει κι άλλες χαρές. Ομως, δεν αρκεί να χαίρεται κανείς μόνο με την καρδιά του. Πρέπει να χαίρεται και με το μυαλό του. Γιατί, σε αντίθετη περίπτωση, υπάρχει πάντα ο κίνδυνος να αφεθεί χώρος σε κείνους που έχουν κάνει «άθλημα» την εκμετάλλευση, την καπηλεία και εν προκειμένω την εθνοκαπηλία, για να ξεσαλώσουν...

*

Για να βάλουμε τα πράγματα στις πραγματικές τους διαστάσεις, λοιπόν, κόντρα στο κατευθυνόμενο ρεύμα μιας «φτηνής εθνοκαπηλίας», που συνοδεύει τη μεγαλειώδη πορεία των ποδοσφαιριστών της Εθνικής και του προπονητή τους, την ώρα που ο Ζαγοράκης και ο Χαριστέας μάς τινάζουν στο ταβάνι για να πανηγυρίσουμε το γκολ, να θυμόμαστε:

*

Ο προπονητής της ομάδας μας είναι Γερμανός. Αρα δίπλα στον ελληνικό εθνικό ύμνο υπάρχει χώρος και για τον γερμανικό. Ο Καραγκούνης, ο Δέλλας και ο Βρύζας, πολλές από τις ποδοσφαιρικές αρετές που ξεδιπλώνουν στην Πορτογαλία, τις απέκτησαν στις ομάδες που αγωνίζονται, στην Ιταλία. Αρα δίπλα στον ελληνικό εθνικό ύμνο υπάρχει χώρος και για τον ιταλικό. Ο Ζαγοράκης που πέρασε μια τριετία στη Λέστερ και ο Γιαννακόπουλος που παίζει στην Μπόλτον, μας υπενθυμίζουν ότι δίπλα στον ελληνικό εθνικό ύμνο, υπάρχει χώρος και για τον αγγλικό. Ανάλογα ο Φύσσας που παίζει στην Πορτογαλία, ή ο Χαριστέας που παίζει στη Γερμανία, ή ο Νικολαΐδης που παίζει στην Ισπανία.

*

Επομένως, ας κρατήσουν οι χοροί, αλλά ας συγκρατηθούν οι διάφοροι «Ελληναράδες», που σε αντίθεση με την μπάλα, στο κεφάλι τους έχουν μόνο αέρα κοπανιστό. Γιατί σε αντίθεση με αυτούς τους διάφορους «πατριώτες», που τους παρακολουθούμε - κάποιους δε και με μαρκούτσια των ΜΜΕ - να βγάζουν πύρινες ιαχές περί «Εθνους ανάδελφου», η μπάλα έχει (τη δική της) λογική. Τη λογική του συνόλου, της συλλογικής προσπάθειας και, τελικά, της συνύπαρξης.

*

Από κει και πέρα το μέγα ερώτημα είναι: Τι θα μείνει από την εκπληκτική πορεία της Εθνικής στην Πορτογαλία; Και η Βουλγαρία πριν μερικά χρόνια έφτασε στους «4» του Μουντιάλ, αλλά σήμερα τρώει «πεντάρες». Η Κροατία, επίσης, όπως και η Νιγηρία ή η Τουρκία. Αρα σε αυτό που έχτισαν οι παίκτες και ο προπονητής της Εθνικής τι θα οικοδομηθεί; Ενας τόπος-παράδεισος για «μάνατζερ» και «μανατζαραίους» και για αγοραπωλησίες ταλέντων;

*

Με το ελληνικό πρωτάθλημα τι θα γίνει; Στα 25 χρόνια του επαγγελματισμού, το ποδόσφαιρο στην Ελλάδα έγινε συνώνυμο των υποθέσεων Σταματελάτου (τη θυμάστε;), των κουμπουροφόρων προέδρων που πυροβολούν έξω από αποδυτήρια διαιτητών, των Κοσκωτάδων, των Ψωμιάδηδων και ατόμων που αφού συνέδεσαν το όνομά τους με πολιτικές κρίσεις, κατάφεραν να κυκλοφορούν ανάμεσά μας έχοντας νικήσει (μοναδικοί στον κόσμο!) τη ...σκλήρυνση κατά πλάκας, για να επιστρέψουν καθαροί ως περιστερές στο χώρο που τους «ανέδειξε», το ποδόσφαιρο...

*

Τι θα γίνει με το ελληνικό ποδόσφαιρο και όσους το διοικούν, τους ίδιους πάνω-κάτω που πριν μερικά χρόνια έχριζαν (οι 16 στους 18) για πρόεδρο της ΕΠΑΕ τον εκλεκτό της χούντας στην ΕΠΟ;...

*

Τι θα γίνει με το καθεστώς των υπερχρεωμένων ΠΑΕ και ΚΑΕ που επιδοτούνται για να συνεχίζουν τα αφεντικά τους να φτιάχνουν τους «ιδιωτικούς στρατούς» τους με στόχο την προώθηση των αλλότριων, επιχειρηματικών τους συμφερόντων;

*

Τι θα μείνει από τη χαρά που μας πρόσφεραν οι Ελληνες ποδοσφαιριστές; Ηδη σαν να ηχούν κιόλας στα αυτιά μας τα παχιά τα λόγια τα μεγάλα, για τις «παράγκες», για τις υποδομές που «θα» φτιαχτούν, για τους νόμους που «θα» εφαρμοστούν.

*

Αλλά ο πιτσιρικάς που βλέπει τον Χαριστέα και θέλει να παίξει κι αυτός μπάλα, δεν έχει μια αλάνα σε ακτίνα χιλιομέτρων. Στο σχολειό του, ούτε που έχει ακούσει καν τη φράση «σχολικός μαζικός αθλητισμός». Ας κρατήσουν λοιπόν οι χοροί. Κι έτσι κρατώντας ο ένας το χέρι του άλλου ας διεκδικήσουμε τα αυτονόητα: Χώρους άθλησης για το λαό. Ενα κομμάτι γης για μπάλα, που δε θα το μετατρέψουν σε ένα ακόμα οικοδομικό τετράγωνο αρπαγής οι εργολάβοι. Δουλιά για τους χιλιάδες άνεργους πτυχιούχους που σπούδασαν τον αθλητισμό και ψάχνουν δουλιά στις καφετερίες. Αύξηση του προϋπολογισμού για τον αθλητισμό, που φέτος το κονδύλι που περιλαμβάνει για τη Γενική Γραμματεία Αθλητισμού είναι 32 εκατ. ευρώ. Ολο κι όλο!

*

Δηλαδή, μια ολόκληρη χώρα, η Ελλάδα, διαθέτει στη Γενική Γραμματεία του Αθλητισμού της ποσό μικρότερο κι από αυτό που διέθεσε μια ομάδα, η Ρεάλ, για να αγοράσει έναν και μόνο ποδοσφαιριστή, τον Μπέκαμ, πριν δυο χρόνια...