Αυτή τη φορά το περιτύλιγμα θα γράφει «Πορτογαλία». Το ερχόμενο Σάββατο στα γήπεδα της ιβηρικής χώρας η ποδοσφαιρική Ευρώπη δίνει το δικό της ραντεβού με τη διεξαγωγή του ΕΥΡΩ 2004, όπου 16 χώρες - συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδας - θα δώσουν τη δική τους μάχη για διάκριση. Η διοργάνωση όμως αυτή, που αποτελεί και «πρόβα» και τους Ολυμπιακούς της Αθήνας τον Αύγουστο, γίνεται υπό την υψηλή... προστασία του ΝΑΤΟ, που επιδιώκεται να χωνευτεί σιγά - σιγά από τους πολλούς, ότι είναι απαραίτητη.

Κατά τ' άλλα σε μια ποδοσφαιρική Ευρώπη, όπου τα χρέη πνίγουν τα περισσότερα πρωταθλήματα, με αβέβαιο το μέλλον ομάδων αλλά και ποδοσφαιριστών, που συγκλονίζεται από σκάνδαλα ντόμπιγκ και σ' αυτό το χώρο του αθλητισμού, με το βρώμικο χρήμα να αποτελεί τον κινητήριο μοχλό για την ύπαρξη της αγοράς, για περίπου ένα μήνα θα μπει το ωραίο περιτύλιγμα... Της ποδοσφαιρικής γιορτής, του θεάματος και της φυγής από την πραγματικότητα, που σίγουρα κάθε άλλο παρά φανταχτερή είναι.

Στην Πορτογαλία θα είναι όλοι εκεί. Οι μάνατζερ, οι παράγοντες, τα γραφεία στοιχημάτων, οι διαφημιστικές εταιρίες, αλλά και οι εταιρίες αθλητικών ειδών που αποτελούν το «βαρύ πυροβολικό» της επένδυσης, μαζί βέβαια με άλλους... ευγενείς χορηγούς. Για άλλη μια φορά θα στήσουν το δικό τους γαϊτανάκι του κέρδους. Στις πλάτες όλων αυτών που θα στηθούν στις τηλεοράσεις για να βομβαρδιστούν με διαφημίσεις όλων αυτών, που θα ταυτιστούν με τα είδωλα που τους πλασάρονται αγοράζοντας φανέλες και αξεσουάρ, στις πλάτες όλων όσοι θα ξοδέψουν μια περιουσία, προκειμένου να ζήσουν από κοντά την εμπειρία όπως τη λένε κάποιοι. Η αγορά θα πρέπει να αναθερμανθεί μετά την ύφεση που παρουσιάζει τα τελευταία χρόνια. Και παρά τα όσα συμβαίνουν, πραγματικά στο χώρο του επαγγελματικού ποδοσφαίρου, όλα θα πρέπει να μοιάζουν φανταχτερά.

Μετά από 24 χρόνια η χώρα μας θα δώσει το «παρών» σε ευρωπαϊκό πρωτάθλημα για δεύτερη φορά στην ιστορία της. Μπορεί το συγκρότημα του Γερμανού ομοσπονδιακού τεχνικού Οτο Ρεχάγκελ να αμφισβητήθηκε έντονα κατά την έναρξη των προκριματικών, πριν δυο χρόνια και τις απανωτές ήττες από Ισπανία και Ουκρανία, όμως τελικά όχι μόνο κατάφερε να προκριθεί, αλλά να πάρει και την πρώτη θέση του ομίλου. Τώρα όμως αρχίζουν τα δύσκολα... Η τραυματική εμπειρία από την παρουσία στο Μουντιάλ των ΗΠΑ κάνει όλους να είναι «κουμπωμένοι» όσον αφορά τους στόχους και τα όνειρα για διάκριση. Ισως αυτό να είναι και το καλύτερο απ' όλα. Αλλωστε εκεί που θα μετέχει το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα τα πράγματα δεν είναι και τόσο ρόδινα. Με αντιπάλους τις δυο ιβηρικές χώρες, την οικοδέσποινα Πορτογαλία και την Ισπανία, και την πάντα αξιόμαχη αλλά και έμπειρη Ρωσία, μόνο για τύχη του... πρωτάρη δεν μπορούμε να μιλήσουμε. Ο Ρεχάγκελ πάντως δηλώνει αισιόδοξος, αρκεί οι παίκτες του να δώσουν ό,τι μπορούν. Τα προβλήματα πάντως δε λείπουν από την ελληνική ομάδα, αφού ο τραυματισμός του Νικολαΐδη αλλάζει τα σχέδια του ομοσπονδιακού προπονητή. Παράλληλα η απουσία από την ενεργό δράση του τερματοφύλακα Αντώνη Νικοπολίδη, αλλά και η κούραση βασικών παικτών της Εθνικής από τα παιχνίδια με τις ομάδες τους είναι από τα θέματα που καλείται ο Ρεχάγκελ να βρει λύση.

Οι «οικοδεσπότες» Πορτογάλοι είναι αυτοί που καμιά ομάδα δε θα ήθελε να βρει στο δρόμο της. Το πλεονέκτημα της έδρας είτε αυτό μεταφράζεται σε υποστήριξη οπαδών είτε σε ευνοϊκή μεταχείριση από τους διαιτητές, αλλά και το αίσθημα του γηπεδούχου είναι από τα βασικά στοιχεία που φοβίζουν τους αντιπάλους των Πορτογάλων. Παρ' όλα αυτά το συγκρότημα του Φελίπε Σκολάρι δε στηρίζεται μόνο εκεί. Η άνοδος του πορτογαλικού ποδοσφαίρου και ιδιαίτερα της εθνικής τα τελευταία χρόνια είναι αποδεκτή από όλους, έστω και εάν στο Μουντιάλ φάνηκε κατώτερη του αναμενομένου. Διαθέτει μια πλειάδα παικτών που οι περισσότεροι από αυτούς αγωνίζονται στο εξωτερικό. Το βαρύ πυροβολικό αποτελεί ο Λούις Φίγκο της Ρέαλ Μαδρίτης και δίπλα του θα είναι ο αυτός που καθοδηγεί το παιχνίδι της πρωταθλήτριας Ευρώπης, Μίλαν, ο Μανουέλ Ρούι Κόστα, ο εξαιρετικός σέντερ φορ Παουλέτα, ο πολύπειρος κεντρικός αμυντικός της Λάτσιο, Φερνάντο Κόουτο. Ντεκό, Καρβάλιο, Νούο Γκόμεζ, Ποστίγια, Ρονάλντο είναι μερικά ακόμη από τα ονόματα που μετέχουν στην εθνική Πορτογαλίας. Ο στόχος σίγουρα δε θα μπορούσε να είναι άλλος από την πρώτη θέση, ωστόσο η απουσία προκριματικών, η έλλειψη εμπειρίας στα δύσκολα σαν συγκρότημα, αλλά και η έντονη αμφισβήτηση προς το πρόσωπο του προπονητή Φελίπε Σκολάρι είναι από τα εμπόδια που καλούνται να ξεπεράσουν οι «ροχοβέρδες».

Οι παλιοί γνώριμοι της Ελλάδας από τη φάση των προκριματικών Ισπανοί έτυχε να είναι και ο δεύτερος μεγάλος αντίπαλος της χώρας μας στην τελική φάση. Και μπορεί στη μεταξύ τους κόντρα μέχρις στιγμή η Ελλάδα να προηγείται, αφού κατάφερε να τους στείλει στα μπαράζ της πρόκρισης και να... κλέψει την πρώτη θέση, τώρα όμως τα πράγματα είναι διαφορετικά. Μπορεί στην πρώτη φάση οι «ταυρομάχοι» να μην εντυπωσίασαν εντούτοις παραμένουν μια ομάδα υψηλών απαιτήσεων, με πολλά και μεγάλα αστέρια στη διάθεση του Ινάγκι Σάινθ και με στόχο, τι άλλο, την κατάκτηση της πρώτης θέσης στην τελική φάση και το στέμμα της πρωταθλήτριας Ευρώπης. Αλλωστε το γεγονός ότι βρίσκονται σε απόσταση αναπνοής από τη διοργανώτρια χώρα, τους δίνει τον τίτλο της άτυπης συν-γηπεδούχου ομάδας, οπότε από βοήθεια του κόσμου δε θα έχουν πρόβλημα. Εκείνο που πραγματικά όμως πρέπει να καταφέρουν είναι να λύσουν τις εσωτερικές τους ίντριγκες που προκύπτουν από την αμφισβήτηση προς τον τεχνικό Ινάγκι Σάινθ. Ραούλ, Κανιθάρες, Σαλγκάδο, Ελγκέρα, Πουγιόλ, Μοριέντες, Αλόνσο, Τόρες, Τσάβι είναι μερικά από τα σπουδαία ονόματα που διαθέτει η ισπανική αρμάδα.

Το να ξεπεράσουν τους εαυτούς τους είναι το μοναδικό πρόβλημα που έχουν να αντιμετωπίσουν οι παίκτες της εθνικής Ρωσίας στην παρουσία τους στην τελική φάση της διοργάνωσης. Στη φετινή ομάδα, αν και διαθέτει αρκετά αξιόλογα ταλέντα στη σύνθεσή της και σίγουρα είναι μεθοδική και σοβαρή, εντούτοις η έλλειψη αποτελεσματικότητας είναι εμφανής. Στόχος της είναι, να περάσει τουλάχιστον στη δεύτερη φάση της διοργάνωσης και από κει και πέρα, ό,τι προκύψει. Ο προπονητής της ομάδας, Γκεόρκι Γκάρτσεφ, ποντάρει πολλά στους ατομικούς στόχους των παικτών του, που θέλουν να κάνουν καριέρα στο εξωτερικό. Αλλωστε αν εξαιρέσει κανείς τους Μοστοβόι (Θέλτα), Αλένιτσεφ (Πόρτο), Σίτσεφ (Μαρσέιγ) όλοι οι υπόλοιποι της εθνικής έχουν στόχο να βγουν εκτός συνόρων.