Η αγγλογαλλική μονομαχία μονοπωλεί το ενδιαφέρον στο Β` όμιλο. Οι δυο χώρες είναι τα φαβορί για τις δυο πρώτες θέσεις, που οδηγούν στην επόμενη φάση, με τους Γάλλους να είναι φαβορί για την πρωτιά. Οι «τρικολόρ» θέλουν να σβήσουν την αποτυχία του Μουντιάλ, αλλά και να διατηρήσουν τα κεκτημένα τους, αφού, ως γνωστόν, είναι οι κάτοχοι του προηγούμενου ευρωπαϊκού τροπαίου. Με αρκετές αλλαγές στο ρόστερ της, προϊόν της σταδιακής ανανέωσης στην οποία προχώρησε ο Ζακ Σαντινί, ο άνθρωπος που ανέλαβε τις τύχες της πρωταθλήτριας Ευρώπης μετά το Μουντιάλ της Απω Ανατολής, η Γαλλία πραγματοποίησε σπουδαίες εμφανίσεις και σημείωσε ευρείες νίκες επί των αντιπάλων της. Η παρουσία του Ζιντάν στο κέντρο δεσπόζει στην ομάδα των πρωταθλητών Ευρώπης και πλάι φαίνεται να δένουν πολύ καλά παλιοί και νέοι. Βιεϊρά, Ανρί, Βιλτόρ, Τιράμ, Μακελελέ, Μπαρτέζ, Λιζαρζού, Ντεσαγί είναι αυτοί που καλούνται να πάρουν το βάρος των προσπαθειών για τη διάκριση των Γάλλων.

Στην αντίπερα όχθη στην Αγγλία, ως συνήθως, αναμένεται να αποτελέσει σε μια ακόμη διεθνή διοργάνωση το μεγάλο ερωτηματικό. Το φάντασμα της κατάκτησης ενός τροπαίου μετά το Μουντιάλ του 1966 θα συνοδεύσει για μια ακόμη φορά τους Εγγλέζους και ίσως αυτό να είναι που τους στερεί τη δυνατότητα να τα καταφέρουν στα δύσκολα. Η παρουσία του Σβεν Γκόραν Ερικσον στον πάγκο, η ποδοσφαιρική αλλαγή του Ντέιβιντ Μπέκαμ από τη θητεία του στην Ισπανία και τη Ρεάλ είναι στοιχεία που δίνουν το κάτι διαφορετικό στη «γηραιά Αλβιόνα», που όμως, για μια ακόμη φορά, δε λέει να βρει την ησυχία της. Τελευταίο κρούσμα, η άρνηση του Φέρντιναντ να υποβληθεί σε αντιντόπινγκ κοντρόλ από την αγγλική ομοσπονδία που οδήγησε τον παίκτη εκτός εθνικής. Η πίεση για διάκριση και το γεγονός ότι τα αγγλικά ταμπλόιντ καραδοκούν στη γωνία είναι από τα μειονεκτήματα της ομάδας του Ερικσον.

Κροατία και Ελβετία συμπληρώνουν τον όμιλο, με τους Κροάτες να αποτελούν το αουτσάιντερ ικανό να κάνει τη ζημιά. Μπορεί η Κροατία να μη διαθέτει στο ρόστερ της τα σπουδαία ονόματα του παρελθόντος, παραμένει όμως μια τεχνική ομάδα, από την οποία ξεχωρίζουν ο ικανότατος σκόρερ Ντάντο Πρσο της Μονακό, οι αμυντικοί Ντάριο Σίμιτς της Μίλαν και Ιγκόρ Τούντορ της Γιουβέντους, καθώς επίσης και οι δύο «Γερμανοί», οι μέσοι Νίκο Κόβατς της Χέρτα και Γιούριτσα Βράνιες της Στουτγκάρδης. Ομοσπονδιακός προπονητής είναι ο Οτο Μπάριτς.

Η Ελβετία κατάφερε να πάρει την πρόκριση την τελευταία στιγμή και να αποφύγει τα μπαράζ, τερματίζοντας πρώτη στον 10ο όμιλο. Ετσι, οι παίκτες του Γιάκομπ Πουμ, αφού έφθασαν μέχρι εδώ, έχουν κάνει πάρα πολλά. Ποντάροντας στο γεγονός ότι όλοι τους αντιμετωπίζουν σαν σίγουρους χαμένους, δηλώνουν ότι η αποστολή τους δεν έχει τελειώσει.

Αν εξαιρέσει κανείς την, έμπειρη, υπολογίσιμη πάντα και πρωτοπόρα στο να ξέρει να παίρνει τα αποτελέσματα που θέλει, Ιταλία, θα λέγαμε ότι ο τρίτος όμιλος είναι μια παρέα ισοδύναμων ομάδων. Η «Σκουάντρο Ατζούρα» είναι το φαβορί για την πρώτη θέση, έστω και εάν δεν έχει να επιδείξει τίποτα το εντυπωσιακό στη φάση των προκριματικών. Παρ' όλα αυτά, η μαεστρία του Τζιοβάνι Τραπατόνι, αλλά και η ψυχολογία των Ιταλών στις πρώτες φάσεις τέτοιων διοργανώσεων να παίρνουν αυτό που θέλουν, λογικά οι γείτονες δε θα αντιμετωπίσουν προβλήματα.

Μπορεί η Δανία να μη διαθέτει παίκτες του αναστήματος των αδελφών Λάουντρουπ, του Σμάιχελ και των ακόμη παλιότερων Ελκιερ και Μόρτεν Ολσεν, ωστόσο αυτόν τον τελευταίο τον έχει προπονητή. Και αυτός την οδήγησε να δώσει για μια ακόμη φορά το «παρών» σε διεθνή διοργάνωση. Οι «ρόλιγκανς», για άλλη μια φορά, θα στηριχτούν σε παίκτες που αγωνίζονται στο εξωτερικό, με κορυφαίο όνομα τον Τόμασον της Μίλαν, αλλά και τους γνωστούς μας ...πράσινους Μικάελσεν, Χένρικσεν.

Η Σουηδία, με σημαντικό όπλο την άμυνα που της έδωσε την πρώτη θέση στους προκριματικούς ομίλους, καθώς δέχτηκε μόλις τρία γκολ και την παρουσία στο κέντρο και την επίθεση αρκετών έμπειρων παικτών, όπως Λιούντμπεργκ, Ιμπραΐμοβιτς, Λάρσον, θέλει για άλλη μια φορά να καταπλήξει τους πάντες. Η ομάδα του προπονητικού διδύμου των Λαγκερμπάκ, Σόντεμπερκ έχει στόχο την πρόκριση στην επόμενη φάση, ποντάροντας πολλά στην ομοιογένεια που υπάρχει, αλλά και στο περίσσευμα ταλέντου.

Μετά την εκπληκτική πορεία του 1994 στο Μουντιάλ των ΗΠΑ, δέκα χρόνια μετά, οι Βούλγαροι ελπίζουν ότι ήρθε η ώρα για μια ακόμη σημαντική διεθνή επιτυχία. Ο προπονητής της ομάδας, Πλάμεν Μαρκόφ, θα στηριχτεί κυρίως σε δυο τομείς: Στην εμπειρία και το ταλέντο. Ετσι συνέθεσε την εθνική ανάμεσα στους ξενιτεμένους και παράλληλα έμπειρους παίκτες σε δυσκολίες, όπως οι Μπερμπάτοφ (Μπάγιερ Λεβερκούζεν), Πετρόφ (Σέλτικ), Πετκόφ (ΑΕΚ), Χριστόφ (Λεβερκούζεν), αλλά και τους νεαρούς και ταλαντούχους, όπως οι Ντιμιτρόφ, Σιλίκοφ, Τοπούζοφ, Ιβανόφ, Πετρόφ.

Κανονικά, έτσι θα έπρεπε να μιλάμε για όμιλο δυο ταχυτήτων. Ετσι όπως είναι τα πράγματα όμως στην εθνική Γερμανίας, μάλλον καλύτερος τίτλος θα ήταν η Ολλανδία και οι ...άλλοι. Στο Δ` όμιλο, οι «οράνιε», σύμφωνα με αυτά που έχουν δείξει μέχρι τώρα, ξεχωρίζουν κατά πολύ, αφού συγκαταλέγονται και στα φαβορί της διοργάνωσης. Μπορεί να μη συμμετείχε στο Μουντιάλ του 2002, εντούτοις η μετέπειτα παρουσία της στα προκριματικά, αλλά και η συγκεκριμένη ομάδα που έχει φτιάξει ο Ντικ Αντβοκατ δημιουργούν τις κατάλληλες συνθήκες για επανάληψη του θριάμβου του 1988, όταν είχε κατακτήσει το πρωτάθλημα της Ευρώπης. Είναι δύσκολο να ξεχωρίσεις ονόματα, δεν μπορεί, όμως, να μη γίνει αναφορά στον σούπερ σκόρερ της Μάντσεστερ, Ρούουντ Φαν Νιστελρόι, τον Πάτρικ Κλάιφερτ της Μπαρτσελόνα και τον Ρόι Μακάι της Μπάγερν, τους μέσους Ντάβιντς και Ζέεντορφ των Γιουβέντους και Μίλαν αντίστοιχα, τον Βαν Μπόμελ, τον Χασελμπάινκ, αλλά και τον αμυντικό ογκόλιθο, Γιάαπ Σταμ. Σ' αυτούς ας προσθέσουμε και τους δύο πολύ καλούς γκολκήπερ, Φαν Ντερ Σάαρ και Βέστερφελντ και θα έχουμε μια αντιπροσωπευτική εικόνα.

Η παρουσία στο Μουντιάλ, που έληξε με τη συμμετοχή της στον τελικό, αποτέλεσε την αρχή για να επιστρέψει η Γερμανία στο γνωστό σταθερό της ρυθμό και να βάλει τέλος σε μια εποχή αμφισβήτησης. Παρά το γεγονός όμως ότι πήρε αήττητη την πρόκριση στα βασικά σημεία έχει ακόμη πολλή δουλιά ο Ρούντι Φέλερ. Ο αργός τρόπος παιχνιδιού, οι πολλοί τραυματισμοί είναι ανασταλτικά στοιχεία για τα «πάντσερ». Η θέληση και το πείσμα όμως σε βάρος του θεάματος μπορεί να τους οδηγήσουν ψηλά. Ο Μίκαελ Μπάλακ, αλλά και οι Καν, Νοβότνι, Κουράνι, Κλος, Φριγκς, Ραμέλοφ αποτελούν τα σπουδαία ονόματα της γερμανικής μηχανής.

Ποντάροντας στην καλή παράδοση στο θεσμό και έχοντας ένα σύνολο νεανικό, με πολύ καλή αμυντική λειτουργία, συνεχές πρεσάρισμα στη μεσαία γραμμή και αποτελεσματικότητα στην επίθεση, η Τσεχία είναι ικανή να αποτελέσει την ευχάριστη έκπληξη. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι τερμάτισε στην πρώτη θέση, έχοντας επτά νίκες και μόλις μια ισοπαλία, στον εκτός έδρας αγώνα με τους Ολλανδούς. Η εμπειρία και η κλάση ποδοσφαιριστών, όπως ο Πάβελ Νέντβεντ, ο Κάρελ Πομπόρσκι και ο Γιαν Κόλερ, σε συνδυασμό με το ταλέντο και τη δίψα για διάκριση του «πλέι μέικερ» της Ντόρτμουντ, Τόμας Ροσίτσκι και του στράικερ της Λίβερπουλ, Μίλαν Μπάρος, αφήνουν πολλές υποσχέσεις για μια καλή πορεία στα γήπεδα της Πορτογαλίας.

Η παρουσία και μόνο της Λετονίας στην τελική φάση, στη θέση, μάλιστα, της Τουρκίας που οι Λετονοί άφησαν εκτός ...νυμφώνος, δίνει, ούτως ή άλλως, τα συγχαρητήρια στο συγκρότημα του Αλεξάντερ Στάρκοβς. Ο στόχος της Εθνικής Λετονίας στο τουρνουά της τελικής φάσης μπορεί να είναι μια καλή παρουσία, όμως πρόκειται για ομάδα - έκπληξη, που έδειξε άγνοια κινδύνου, κανείς δεν μπορεί να ξέρει πού θα φτάσει.