Εκεί, δίπλα στις ιστορικές πιάτσες των οικοδόμων. Εκεί στο κέντρο αυτού του σύγχρονου προλεταριακού χώρου, όπου χιλιάδες και χιλιάδες υπαλλήλων και εργαζομένων στο εμπόριο και στα γραφεία, στον επισιτισμό, τα ξενοδοχεία και τα μικρομάγαζα. Εκεί στο κέντρο μιας περιοχής που χρόνια τώρα το κεφάλαιο έχει εξαπολύσει μια επιχείρηση ταξικής εκκαθάρισης, για να στήσει τη δική του βιτρίνα, εκεί άρχισαν να φτάνουν από κάθε γωνιά της πρωτεύουσας οι διαδηλωτές της φετινής Πρωτομαγιάς.

Κουβαλώντας μαζί τους την οργή για τη συνεχιζόμενη σφαγή στο Ιράκ και την Παλαιστίνη, αλλά και τον ενθουσιασμό που έδωσε στους αγωνιζόμενους λαούς το περήφανο «όχι» του κυπριακού λαού.

Εχοντας σηκώσει στα πανό τους ένα προς ένα τα αιτήματα της εργατικής τάξης, έκαναν καθαρό με κάθε σύνθημά τους πως «γερή οργάνωση, ταξική πάλη, απειθαρχία, ρήξη με την ΕΕ, αυτός είναι ο δικός μας δρόμος»! Οτι παλεύουν αταλάντευτα «ενάντια στην εκμετάλλευση, για την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου και του ιμπεριαλισμού». Αδέρφωσαν με τα παιδιά του αγωνιζόμενου κουρδικού λαού, που βγήκαν πρώτα στην εξέδρα και τραγούδησαν στη γλώσσα της χώρας που ζουν «η ζωή τραβάει την ανηφόρα», άκουσαν την Γ. Δημητρίου να απαγγέλλει το «πέντε λεπτά μετά το βομβαρδισμό», τον Β. Κολοβό στο ποίημα «Εγώ είμαι ο εργάτης», τον Ν. Καραγιώργη στο «Εφτασαν ντυμένοι φίλοι οι εχθροί», χειροκρότησαν ζεστά συντροφικά τον Μοχάμεντ Εκνέιβι από την Ενωση των Παλαιστινίων Εργατών στην Ελλάδα, που περιέγραψε τη σφαγή των παιδιών της Παλαιστίνης και βροντοφώναξε για την αλληλεγγύη των λαών, για το δίκιο της Ιντιφάντα. Ακουσαν τον Π. Τσίρκα, μέλος της Γραμματείας του ΠΑΜΕ και της γραμματείας του ΔΗΣΕΚ, να μιλά για τους λαούς που θυσιάζονται στο βωμό του κέρδους των πολυεθνικών, τον Τ. Φωτόπουλο να καλεί σε ταξικό εργατικό μέτωπο και τη μετανάστρια Μ. Ντίτσεβα να χαιρετίζει «την ταξική συνειδητοποιημένη δύναμη της εργατικής τάξης ενάντια στο κεφάλαιο» και να θυμίζει τον ιστορικό ρόλο της τάξης μας «να σηκώσει τη σημαία της απελευθέρωσης μέχρι και την οριστική κατάργηση του ίδιου του κεφαλαίου».

Κι όταν ο κεντρικός ομιλητής, ο Γ. Μαυρίκος, ανέβηκε στο βήμα, βούιξε ο τόπος από συνθήματα: «ΟΧΙ στην Ευρώπη της πλουτοκρατίας, του αυταρχισμού και της στρατοκρατίας», «1.100 βασικό μισθό, κόντρα στη συναίνεση και το συμβιβασμό».

Ο ομιλητής αναφέρθηκε στον καθοριστικό ρόλο του ΠΑΜΕ στην ανάπτυξη της ταξικής πάλης και αναφερόμενος στους άμεσους στόχους ρώτησε: «Τι συμφέρει την εργατική τάξη και τους συμμάχους της; Να υποταχτούμε, να πειθαρχήσουμε, να κιοτέψουμε; Οχι! Μας συμφέρει να στείλουμε μήνυμα στην ίδια την ΕΕ και σ' όλες τις πολιτικές δυνάμεις που την αποδέχονται και τη στηρίζουν. Να τους πούμε: Είστε συνένοχοι για τη φτώχεια και την εξαθλίωση της εργατικής τάξης, της αγροτιάς, των ΕΒΕ και όλων των λαϊκών στρωμάτων. Ολοι εσείς μαζί στερείτε το δικαίωμα από τη νεολαία να ονειρεύεται. Ολοι εσείς μαζί δυσκολεύετε τους προοδευτικούς ανθρώπους της επιστήμης, της τέχνης, του πολιτισμού να δημιουργούν ελεύθερα. Είστε ένοχοι για τις απολύσεις, τις ιδιωτικοποιήσεις, για τη μερική απασχόληση, για τα εργατικά ατυχήματα».

«Καταδικάστε τους, λοιπόν - συνέχισε - στις ευρωεκλογές. Γυρίστε την πλάτη στο δικομματισμό, αγνοείστε τους ιμιτασιόν αριστερούς». Τόνισε την ανάγκη της αντιπαράθεσης για να αλλάξει η κατάσταση στο συνδικαλιστικό κίνημα και κατέληξε με τη δήλωση - διαβεβαίωση ότι οι εργάτες με το ΠΑΜΕ θα τουμπάρουν την κατάσταση, το ΠΑΜΕ θα αναδεικνύεται όλο και περισσότερο σε αυθεντικό εκπρόσωπο των εργατών, το εργατικό κίνημα θα συμβάλλει στο Μέτωπο για ριζικές αλλαγές.

Με δυναμική πορεία που απλώθηκε στους δρόμους της πόλης, ο ένας μετά τον άλλο, κάτω από τα πανό των κλάδων τους, οι χιλιάδες των διαδηλωτών ξεχύθηκαν προς τη Βουλή, (όταν η κεφαλή της πορείας έφτασε στη Βουλή, υπήρχαν ακόμη διαδηλωτές στην πλατεία Εθνικής Αντίστασης) κι από εκεί στην αμερικάνικη πρεσβεία. Συγκεντρώσεις έγιναν σε πολλές πόλεις σ' όλη την Ελλάδα.

(Αναλυτικότερο ρεπορτάζ, στο φύλλο της Τρίτης).