Γρηγοριάδης Κώστας

Δε θα μπορούσε φυσικά να λείπει αναφορά και στην Κύπρο, μόνο που αυτή... ξεπερνά και τα όρια της υποκρισίας. Στην ανακοίνωση γίνεται λόγος για «δίκαιη και βιώσιμη λύση του Κυπριακού», για «Κύπρο ενιαία, κυρίαρχη, αποστρατιωτικοποιημένη», όλα όσα δηλαδή δεν προβλέπει το «σχέδιο Ανάν», το οποίο αποδέχτηκε ασμένως η ηγεσία του ΣΥΝ, μόλις πριν δυο βδομάδες. Μίλησε κανείς για καιροσκοπισμό;

Ούτε τρεις μήνες δεν έχουν περάσει από την προεκλογική περίοδο, όταν η ηγεσία του ΣΥΝ έσκιζε δήθεν τα ρούχα της για την ενότητα της Aριστεράς, τείνοντας χέρι συνεργασίας στο ΚΚΕ και καταγγέλλοντας την αρνητική στάση του κλπ, κλπ. Προχtές, ο Ν. Κωνσταντόπουλος, μιλώντας στην Κεντρική Πολιτική Επιτροπή του ΣΥΝ, αράδιασε τις σημαντικές και όχι λίγες διαφορές του κόμματός του με το ΚΚΕ -ουσιαστικά, παραδέχτηκε ότι βαδίζουν σε αντίθετες κατευθύνσεις- στα θέματα της Ευρωπαϊκής Ενωσης και, επιπλέον, το κατάγγειλε ως «κόμμα που καλλιεργεί ένα νέο εθνικισμό και συναντιέται σ' αυτό με ακραίες δυνάμεις και λαϊκισμούς». Προφανώς, επειδή είπε «όχι» στο «σχέδιο Ανάν».

Οσοι ψηφοφόροι του ΣΥΝ αισθάνονται αριστεροί, ας βγάλουν τα συμπεράσματά τους...

Οι ελεγκτές της «Γιουροστάτ» ανεβάζουν το δημοσιονομικό έλλειμμα του 2003 στο 3,3%, κατ' άλλους στο 3,7% και, πάντως, πάνω από το όριο του 3% του διαβόητου Συμφώνου Σταθερότητας και της ΟΝΕ, ενώ, οι προβλέψεις τους για το 2004 είναι ακόμη χειρότερες. Την ίδια στιγμή, στοιχεία του υπουργείου Οικονομίας καταγράφουν υψηλά ποσοστά θνησιμότητας των επιχειρήσεων, κυρίως μικρομεσαίων. Ιδιαίτερα, στην περίοδο 2002 - 2003, επτά στις δέκα νεοϊδρυμένες κατ' έτος επιχειρήσεις διακόπτουν τη λειτουργία τους. Και, βέβαια, η ανεργία συνεχίζει στο... ύψος της, όπως και η κάθε μορφής υποαπασχόληση, τα μεροκάματα και ακόμη περισσότερο οι συντάξεις παραμένουν στο γνωστό επίπεδο της απαράδεκτης φτώχειας και όλο και περισσότεροι αναρωτιούνται τι θα γίνει, όταν τελειώσουν τα Ολυμπιακά έργα και τα... οράματα των Ολυμπιακών Αγώνων, καθώς και το Γ' Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης.

Και δε μας διαφεύγουν, βέβαια, οι σκοπιμότητες και οι επιδιώξεις όλων όσοι σπεύδουν τώρα και φωνάζουν «σήματα κινδύνου για την οικονομία», αλλά τόσο αυτοί, όσο και διάφοροι άλλοι (πχ οι χθεσινοί και οι σημερινοί κυβερνώντες), έχουν πρωτίστως υποχρέωση να πουν τι έγινε και πού πήγε ο τεράστιος πλούτος, που παράγουν οι εργαζόμενοι όλ' αυτά τα χρόνια, όταν η Ελλάδα σημείωνε πολλαπλάσιους ρυθμούς ανάπτυξης ετησίως από το μέσο όρο της ΕΕ.

Δεν περιμένουμε, βέβαια, απάντηση στο προαναφερόμενο ερώτημα. Ούτε τη χρειαζόμαστε. Τη γνωρίζουμε. Πάμπολλες φορές έχουμε υπογραμμίσει και αποκαλύψει με στοιχεία, ότι οι μεγάλοι ρυθμοί ανάπτυξης και ο παραγόμενος από τους εργαζόμενους τεράστιος πλούτος τροφοδοτούν πρωτίστως και κυρίως τα κέρδη των μεγάλων επιχειρήσεων και των πολυεθνικών. Κι αυτό, βέβαια, δε γίνεται τυχαία. Είναι το αποτέλεσμα της φιλομονοπωλιακής και αντιλαϊκής πολιτικής των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ, της λογικής του ευρωμονοδρόμου και της «ελεύθερης αγοράς». Πολιτική, την οποία συνεχίζει και η σημερινή κυβέρνηση της ΝΔ, η οποία προετοιμάζει ήδη το έδαφος, για ακόμη περισσότερα και σκληρότερα αντιλαϊκά και αντεργατικά μέτρα. Και μπορεί, τα προετοιμαζόμενα αυτά μέτρα, να διατηρήσουν την προκλητική κερδοφορία του μεγάλου κεφαλαίου, αλλά δε θα λύσουν τα προβλήματα της οικονομίας και της κοινωνίας. Το αντίθετο, θα τα πολλαπλασιάσουν και θα τα οξύνουν ακόμη περισσότερο.

Αυτή είναι η αλήθεια και βάζει ακόμη πιο έντονα μπροστά στο λαό το κρίσιμο ερώτημα: Θα συνεχίσει η χώρα στο σημερινό δρόμο, όπου οι λίγοι πλούσιοι γίνονται συνεχώς πλουσιότεροι και οι πολλοί φτωχοί περισσότεροι και φτωχότεροι, ή θα βαδίσει σε μια ριζικά διαφορετική πορεία, αυτή της ανάπτυξης προς όφελος του λαού, της λαϊκής εξουσίας και οικονομίας;

Τα αδιέξοδα, τις αντιφάσεις, αλλά και τις... ζαλάδες, που προκαλεί η λογική του «ευρωμονόδρομου» στην ηγεσία του ΣΥΝ, σημείωνε προχτές η στήλη, με αφορμή εισήγησή του, όπου κατηγορούσε το ΚΚΕ ακόμη και για εθνικισμό και λαϊκισμό..! Απ' ό,τι φαίνεται, όμως, το φαινόμενο της... ζαλάδας είναι μόνιμο και, εκτός αυτού, έχει έντονα και τα χαρακτηριστικά της ωμής και συνειδητής συκοφαντίας. Στο προχτεσινό φύλλο της η «Αυγή» επανήλθε στο θέμα και με αφορμή την ανακοίνωση του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ για το Κυπριακό, σημείωνε στον τίτλο του σχετικού ρεπορτάζ: «Το ΚΚΕ διαχωρίζεται τώρα από το εθνικιστικό "όχι"»...

Προσέξατε, βέβαια, το «τώρα», αφού μέχρι προχτές - σύμφωνα με την «Αυγή» - το ΚΚΕ καλλιεργούσε τον εθνικισμό. Προφανώς, το συμπέρασμα βγαίνει από την αμείωτη, τόσα χρόνια, επίμονη του Κόμματος στο διεθνή χαρακτήρα του Κυπριακού, την αντίθεσή του στη μετατροπή σε δικοινοτικό πρόβλημα και τον εγκλωβισμό στις όποιες ιμπεριαλιστικές Συμπληγάδες. Από το συνεχές και αμείωτο μέτωπό του ενάντια στις αντιλήψεις περί «μητέρων πατρίδων. Από την αντίθεσή του στο δόγμα περί «ενιαίου αμυντικού χώρου» Ελλάδας - Κύπρου και τις άλλες συναφείς εξαγγελίες των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ, καθώς και στο δόγμα η «Ελλάδα αποφασίζει και η Κύπρος ακολουθεί». Από όσα, δηλαδή, η ηγεσία του ΣΥΝ συμφωνούσε ή σιωπούσε...

Ο Ηλ. Φέρτης, όπως γράφει προλογικά, αφιέρωσε τη μαρτυρία του «στη μνήμη εκείνων που αρνήθηκαν να με βοηθήσουν, να μάθω να κρύβω την αλήθεια και στάθηκαν εμπόδιο να γίνω ένας "επιτυχημένος"», και πρωτίστως στον Τάκη Φίτσο, στη θυσία του οποίου αναφέρεται το ποίημα που έγραψε και πρόταξε στη μαρτυρία του. Ο Ηλ. Φέρτης αρχίζει τη μαρτυρία του - «τοιχογραφία» των συναισθημάτων του σκλαβωμένου λαού, προσώπων (μεταξύ των οποίων και ομοτέχνων του) και γεγονότων - από την εισβολή των Γερμανών στην Αθήνα για να την κλιμακώσει με την «αυτοκτονία του Αρη».

Γρηγοριάδης Κώστας

Ομως, η προσφυγή του αντιπολιτευόμενου VMRO, που δεν αναγνωρίζει το εκλογικό αποτέλεσμα, στο Ανώτατο Δικαστήριο, θεωρείται σχεδόν βέβαιο πως θα απορριφθεί. Το «διαβατήριο» του Τσερβενκόφσκι για την προεδρία της ΠΓΔΜ (που χήρεψε μετά το θάνατο του Μπόρις Τραϊκόφσκι σε αεροπορικό δυστύχημα), μπορεί να μην τιμήθηκε σε πραγματικούς αριθμούς απ' την πλειοψηφία του εκλογικού σώματος, αλλά φέρει τις «σφραγίδες» ...της ΕΕ. Οχι μόνο γιατί ο Τσερβενκόφσκι θεωρείται πως θα παίξει αποτελεσματικά το ρόλο του εγγυητή της Συμφωνίας της Αχρίδας και της εύθραυστης πορείας «σταθερότητας» της ΠΓΔΜ. Αλλά και επειδή έχει από καιρό αποδείξει στις Βρυξέλλες πως είναι γερά δεμένος στο άρμα της προώθησης, με κάθε τρόπο και κόστος, της ένταξης των Σκοπίων στους λεγόμενους ευρωατλαντικούς οργανισμούς (ΝΑΤΟ, ΕΕ).

Ετσι, οι υποσχέσεις, που είχε δώσει ο Τσερβενκόφσκι σε κάποιες άλλες εκλογές (βουλευτικές εκλογές του 2002) στους ψηφοφόρους του για καταπολέμηση των αληθινών προβλημάτων της κοινωνίας της ΠΓΔΜ (όπως εκείνο της ανεργίας, που ξεπερνά το 40%!), δε θα μετουσιωθούν σε πράξη. Οχι τουλάχιστον απ' τον ίδιο, που από προχτές δήλωσε παραίτηση, τόσο απ' τη θέση του πρωθυπουργού, όσο και απ' τη θέση του ηγέτη της Σοσιαλδημοκρατικής Ενωσης...